Κακή τράπεζα

Κακή τράπεζα (αναφέρεται επίσης ως Εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων) ονομάζεται η εταιρική δομή που απομονώνει τα ρευστά διαθέσιμα και τα περιουσιακά στοιχεία υψηλού κινδύνου (συνήθως μη εξυπηρετούμενα δάνεια) που κατέχονται από έναν χρηματοπιστωτικό οργανισμό. Η κακή τράπεζα μπορεί να συσσωρεύει έναν μεγάλο αριθμό χρεών που απροσδόκητα διατρέχουν κίνδυνο μερικούς ή πλήρους αθέτησης. Ένας μεγάλος όγκος μη εξυπηρετούμενων περιουσιακών στοιχείων δυσκολεύει συνήθως την τράπεζα να συγκεντρώσει κεφάλαια, για παράδειγμα μέσω πωλήσεων ομολόγων. Υπό αυτές τις συνθήκες, η τράπεζα μπορεί να διαχωρίσει τα «καλά» περιουσιακά της στοιχεία από τα «κακά», αλλιώς τοξικά, περιουσιακά στοιχεία της μέσω της δημιουργίας μιας κακής τράπεζας. Ο στόχος του διαχωρισμού είναι να επιτρέψει στους επενδυτές να εκτιμήσουν την οικονομική κατάσταση της τράπεζας με μεγαλύτερη βεβαιότητα. Μια κακή τράπεζα μπορεί να δημιουργηθεί από μία τράπεζα ή χρηματοπιστωτικό ίδρυμα ως μέρος μιας στρατηγικής για την αντιμετώπιση μιας δύσκολης οικονομικής κατάστασης, ή από την κυβέρνηση.

Εκτός από τον διαχωρισμό ή την διαγραφή των τοξικών προϊόντων από τους ισολογισμούς των μητρικών τραπεζών, μία κακή τραπεζική δομή επιτρέπει στην εξειδικευμένη διαχείριση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των επισφαλών απαιτήσεων. Η προσέγγιση επιτρέπει στις καλές τράπεζες να επικεντρώνονται στις βασικές τους δραστηριότητες δανεισμού, ενώ η κακή τράπεζα μπορεί να ειδικεύεται στη μεγιστοποίηση της αξίας από τα περιουσιακά στοιχεία υψηλού κινδύνου.

Η οικονομική ύφεση του 2008 είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία κακών τραπεζών σε πολλές χώρες. Στην Ιρλανδία, μια κακή τράπεζα, ο Εθνικός Οργανισμός Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων ιδρύθηκε το 2009, ως απάντηση στην οικονομική κρίση.