Καμάρες Καβάλας

Υδραγωγείο Καβάλας
Είδος	υδραγωγείο
Αρχιτεκτονική	βυζαντινή αρχιτεκτονική και Οθωμανική αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες	40°56′13″N 24°24′56″E
Διοικητική υπαγωγή	Δήμος Καβάλας
Τοποθεσία	Καβάλα
Χώρα	Ελλάδα
Προστασία	αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 40°56′12.505″N 24°24′55.847″E / 40.93680694°N 24.41551306°E / 40.93680694; 24.41551306

Το Παλαιό Υδραγωγείο, γνωστό και ως Καμάρες, είναι ένα καλά διατηρημένο υδραγωγείο στην πόλη της Καβάλας και είναι ένα από τα ορόσημα της πόλης. Ενώ το υδραγωγείο είναι πιθανώς ρωμαϊκής προέλευσης, η σημερινή δομή χρονολογείται στον 16ο αιώνα. Ένα βυζαντινό τείχος των αρχών του 14ου αιώνα, που χτίστηκε ως μέρος των οχυρώσεων στην ακρόπολη της Καβάλας, πιθανότατα λειτουργούσε και ως υδραγωγείο. Αν ναι, θα ήταν ένα σπάνιο παράδειγμα ενός βυζαντινού υδραγωγείου, δεδομένου ότι οι βυζαντινές πόλεις χρησιμοποίησαν συνηθέστερα πηγάδια και δεξαμενές αντί να διατηρήσουν τα υπάρχοντα ρωμαϊκά υδραγωγεία ή να κατασκευάσουν νέα. Ο τοίχος του φράγματος αντικαταστάθηκε με το σημερινό τοξωτό υδραγωγείο κατά τη διάρκεια της επιδιόρθωσης και βελτίωσης των βυζαντινών οχυρώσεων του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς και την ίδια περίοδο πραγματοποιούνται αναστηλώσεις και σε άλλα μνημεία της πόλης αλλά και της Κωνσταντινουπόλεως. Κάποιοι συγγραφείς χρονολογούν την κατασκευή μέχρι το 1522 της πολιορκίας της Ρόδου, αλλά μια πιο πιθανή ημερομηνία είναι μεταξύ 1530 και 1536. Μέχρι το 1911, εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται για να τροφοδοτήσει την πόλη με πόσιμο νερό από την περιοχή της Παλιάς Καβάλας, σε υψόμετρο 400 μέτρων.^[1]^[2]^[3]^[4]

Χαρακτηριστικά και ιστορία Επεξεργασία

Οι Καμάρες έχουν μέγιστο ύψος 25 μέτρα. Στηρίζεται σε 18 ογκώδη μεσόβαθρα και φέρει διπλή και σε ορισμένα σημεία τριπλή σειρά επάλληλων τόξων. Κατασκευάστηκε για να γεφυρώσει το χαμηλό μέρος που χωρίζει τη χερσόνησο της Παναγίας από τα απέναντι υψώματα. Ο αγωγός έχει μήκος 6 χιλιομέτρων, ξεκινά από τη λεγόμενη Μάνα του Νερού και φθάνει στην πόλη μέσω γεφυρών και δεξαμενών. Όλο το νότιο τμήμα και μέρος του βορείου άκρου δέχθηκε αναστήλωση και ήρθαν από την Αίγυπτο πεσσοί. Δύο επιγραφές στα Αραβικά και Ελληνικά πιστοποιούν ότι όλα πραγματοποιήθηκαν κατά το 1818 χρηματοδοτούμενο από τον Μεχμέτ Αλή. Το υδραγωγείο είναι κατασκευασμένο από τοπικό γρανίτη και πλήθηνα στοιχεία. Αρθρώνεται σε τρία διαζώματα. Το κάτω διάζωμα αποτελείται από σχεδόν τετράγωνους πεσσούς πλευράς 6 μέτρων και μονά τόξα. Στο μεσαίο διάζωμα, η διάσταση περιλαμβάνει εναλλαγή μονών και διπλών τόνων, ενώ στο άνω διάζωμα υπάρχει ο αγωγός μεταφοράς νερού. Υπάρχουν δύο δεξαμενές, στο βόρειο και νότιο άκρο, στις οποίες γινόταν καθορισμός του νερού με το σύστημα της υπερχείλισης. Από εκεί το νερό διανεμόταν στην πόλη και στις δημόσιες κρήνες, δημόσια κτίρια και σε λίγες ιδιωτικές κατοικίες. Το 1912 οι αρχές βουλγαρικής διοίκησης κατάργησαν προστατευτικά μέτρα και μετέτρεψαν τον αγωγό του νερού σε δρόμο. Η διέλευση πεζών, κοπαδιών και αμαξών προκαλούσε βλάβες και ρήγματα στον αγωγό, με αποτέλεσμα την απώλεια του νερού και τις συχνές μολύνσεις του.