Η κολακεία είναι η συμπεριφορά ή λόγος υπερβολικά φιλοφρονητικός, με ιδιοτελείς σκοπούς. Το άτομο που κολακεύει (ο κόλακας), επαινεί με τρόπο υπερβολικό κάποιον, συνήθως ανώτερό του, προκειμένου να αποκτήσει και να διατηρήσει την εύνοιά του.[1] Ο Πλάτων[2] θεωρεί την ρητορική, όπως και άλλα είδη τέχνης, ως μέρος της κολακείας,[3] ο Θεόφραστος την συμπεριλαμβάνει στην ανάλυση των χαρακτήρων[4] ενώ o Ταλλεϋράνδος πιστεύοντας ότι ο έπαινος βγαίνει από την καρδιά και η κολακεία από τα χείλη διακηρύττει: «υπήρξαν ελάχιστοι που αρνήθηκαν την δόξα και την φιλοχρηματία, αλλά την κολακεία ουδείς».[5]

Η χρήση της κολακείας Επεξεργασία

Οι κόλακες προσδίδουν τιμή και χάρη σε αρετές ανύπαρκτες και αποσιωπούν σε αδυναμίες υπαρκτές. Είναι υποκριτές και δουλόφρονες, ικανοί ακόμα και να ταπεινωθούν και να εξευτελιστούν, προκειμένου να αποκτήσουν την εύνοια αυτού που κολακεύουν, και να κερδίσουν κάποιο όφελος.

Συνέπειες Επεξεργασία

Η κολακεία έχει αρνητικές επιπτώσεις τόσο στο άτομο όσο και στην κοινωνία:

Α) για το άτομο που δέχεται την κολακεία, επειδή του δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι είναι άνθρωπος σπουδαίος ή μοναδικός. Η ψευδαίσθηση αυτή, όμως, μπορεί να τον οδηγήσει σε ενέργειες που θα τον γελοιοποιήσουν μπροστά στους άλλους. Η κολακεία δεν θα υπήρχε όχι αν δεν υπήρχαν κόλακες, αλλά αν δεν υπήρχαν άνθρωπο ματαιόδοξοι. Όμως η ματαιοδοξία είναι ανθρώπινη αδυναμία και αυτήν ακριβώς εκμεταλλεύονται οι κόλακες. Δυστυχώς, το <άπιστον θυμίαμα της κολακείας> . όπως το λέει ο Κάλβος, είναι τόσο δυνατό, ώστε δεν έχουν όλοι οι άνθρωπο τη δύναμη να του αντισταθούν.

Β) Για την κοινωνία, επειδή οι αρεσκόμενοι στην κολακεία προωθούν σε υψηλές θέσεις ανάξιους. Αλλά και η αναξιοκρατία είναι σχεδόν ο χειρότερος εχθρός της δημοκρατίας και της κοινωνίας. Η πίστη στους κόλακες έχει ως αποτέλεσμα την απουσία της δικαιοσύνης, αφού ζημιώνονται οι τίμιοι και οι δίκαιοι και αμείβονται οι άτιμοι και οι απατεώνες.[6]

Απο την άλλη πλευρά, το κολακευόμενο άτομο νιώθει ευχαρίστηση και ικανοποίηση και συνεπώς αποκτά καλύτερη ψυχική διάθεση.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Εικονογραφημένο εγκυκλοπαιδικό λεξικό και πλήρες λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας ΠΑΠΥΡΟΣ LAROUSSE.
  2. Πλάτων, Γοργίας (διάλογος)
  3. Πλάτων, Γοργίας (διάλογος) 467a
  4. Θεόφραστος, Χαρακτήρες
  5. Εμίλ Ταρλέ, Ταλλεϋράνδος, εκδ. Πάπυρος, 1972
  6. Λεξικό αναπτυγμένων εννοιών. Χαρ. Αθ. Μπαλτάς Εκδόσεις Δημ. Ν. Παπαδήμα.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία