Κυνηγού Πάτρας
Του Κυνηγού είναι παλιό χωριό της πρώην επαρχίας Πατρών του νομού Αχαΐας. Το χωριό βρισκόταν στα ανατολικά της Πάτρας κοντά στη Μονή Γηροκομείου. Σήμερα είναι άγνωστη η ακριβής θέση του καθώς δεν διασώζονται ερείπια ή τοπωνύμιο, πιθανολογείται ότι βρισκόταν στη σημερινή συνοικία Λυκοχορός, που συνορεύει με τη Μονή, όπως και του Κυνηγού[1].
Αναφέρεται ότι συνόρευε με τη Μονή Γηροκομείου, τον Ρωμανό την Σαμακιά και τις Αλπότρουπες[2].
Ιστορικά στοιχεία Επεξεργασία
Η ονομασία, σύμφωνα με τον Τριανταφύλλου, προέρχεται από παλιό ιδιοκτήτη της περιοχής ή σε ανάμνηση κάποιου κυνηγού. Αναφέρεται μάλιστα στις αρχές του 20ού αιώνα σαν "Του Κυνηγού το πήδημα"[1]. Αναφέρεται σε Ενετική απογραφή του 1700 με 9 οικογένειες[3], χωριό των Πατρών σε έγγραφο του 1798. Το 1851 το χωριό είχε εγκαταλειφθεί αλλά παραμένει σαν τοπωνύμιο σε έγγραφα η τον τοπικό τύπο μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα[1].
Στην επανάσταση του 1821 και κατά την πολιορκία της Πάτρας στου Κυνηγού είχαν στρατοπεδεύσει οι Κουμανιώτες[1]. Μετά την επανάσταση στα όρια του χωριού υπήρχαν Οθωμανικές ιδιοκτησίες που έγιναν εθνικές γαίες και πουλήθηκαν[1].
Κάτοικοι από του Κυνηγού μετακινήθηκαν και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα Βορειοδυτικά της Πάτρας, κοντά στο σημερινό Ρωμανό, στο χωριό Αράχωβα (Αράχωβα=Καρυδότοπος) που αναφέρεται από την Ενετοκρατία με την ονομασία Cirahova[2]. Κατά τον Τριανταφύλλου[1] η Αράχωβα δημιουργήθηκε από τους κατοίκους του Κυνηγού που μετακινήθηκαν εκεί. Το 1851 η Αράχωβα είχε 54 κατοίκους και 15 σπίτια[2], η Αράχωβα όπως και του Κυνηγού μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα εγκαταλείφθηκε και αυτή[2].
Το 1835 με το Β.Δ. 8/4/1835 έγινε οικισμός του νεοσύστατου Δήμου Πατρέων[4]. Αναφέρεται σαν οικισμός του Δήμου Πατρέων και στην επόμενη διοικητική διαίρεση του 1836 (Β.Δ. 3/7/1836)[5].
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Α.Ι. Κλάδου, Εφετηρίς (Almanach) του Βασιλείου της Ελλάδος δια το Έτος 1837, Εκ της Βασιλικής Τυπογραφίας και Λιθογραφίας, Εν Αθήναις 1837.
- Βασίλης Κ. Λάζαρης (επιμ.), Στέφανου Ν. Θωμόπουλου "Ιστορία της πόλεως Πατρών από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821". Έκδοση τέταρτη στη δημοτική γλώσσα και με βάση τα χειρόγραφα του συγγραφέα, τόμος Β', Αχαΐκές Εκδόσεις, Πάτρα 1999. ISBN 960-7960-09-2.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
- Αλέξιος Παναγόπουλος, Ιστορικό Λεξικό περιοχής Δήμου Ρίου Νομού Αχαΐας, Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2003, λήμμα Αράχωβα. ISBN 960-8260-32-9.
- Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Α', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Αράχωβα, λήμμα Κυνηγού.