Κωνσταντίνος Σνωκ
Ο Κωνσταντίνος Σνωκ (1897-1951) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, φαρμακοποιός και πολιτικός.[1]
| Κωνσταντίνος Σνωκ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κωνσταντίνος Σνωκ (Ελληνικά) |
| Όνομα γεννήσεως | Κωνσταντίνος Συνώκας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός φαρμακοποιός συγγραφέας δημοσιογράφος εκδότης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Νομάρχης Έβρου Νομάρχης Καβάλας |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Κωνσταντίνος Σνωκ γεννήθηκε στις Σέρρες ως Κωνσταντίνος Συνώκας το 1897 και σπούδασε στη Βιέννη όπου άλλαξε το επίθετό του σε Σνωκ[1]. Άσκησε την φαρμακευτική στην Ξάνθη έως το 1912. Αργότερα εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου ανέπτυξε δράση στο πλευρό του Ελευθερίου Βενιζέλου. Διετέλεσε Γραμματέας της Νομαρχίας και έπειτα Υποδιοικητής Πολυγύρου, Λαγκαδά και Κατερίνης. Ως βενιζελικός κατά τη Διασυμμαχική κατοχή της Θράκης το 1919-1920, διορίσθηκε Πολιτικός Διοικητής του Κάραγατς, της Αδριανούπολης και μετά της Αλεξανδρούπολης, όπου επίσημα ο ίδιος παραλαμβάνει την διοίκηση από τους Γάλλους το Μάιο του 1920. Ακολούθως διετέλεσε Νομάρχης Έβρου, Καβάλας και Γενικός Επιθεωρητής Εποικισμού Θράκης. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση της Εφημερίδας «Νέα Αλήθεια» από το 1927 μέχρι το 1935. Από το 1936 έως το 1940 εξέδωσε στη Θεσσαλονίκη το περιοδικό «Μήνες».
Στο ξεκίνημα της Κατοχής φυλακίστηκε από τις γερμανικές αρχές μαζί με άλλες προσωπικότητες που αναφέρονταν ως αγγλόφιλοι ή γαλλόφιλοι[2]. Το 1942 εξέδωσε το βιβλίο ιστορίας «Μακεδονία-Θράκη»[3] όπου εξυμνούσε τους Γερμανούς και το γερμανικό πνεύμα.[ασαφές][4] Υπήρξε φίλος του καθηγητή Περικλή Βιζουκίδη, ο οποίος προλόγισε το συγκεκριμένο βιβλίο[5][6].
Το 1945 υποστήριξε για την Εξέγερση της Δράμας πως ήταν αποτέλεσμα της ανοησίας των ντόπιων κομμουνιστών που εξαπατήθηκαν και συνεργάστηκαν με τις βουλγαρικές αρχές, χωρίς ωστόσο να παρουσιάσει τα στοιχεία που υποστήριζε πως είχε.[7][8] Ανάλογες θέσεις περί παγίδευσης των οργανωτών της εξέγερσης υποστήριξαν μεταξύ άλλων οι Χάγκεν Φλάισερ[9], Σόλων Γρηγοριάδης, Τάσος Βουρνάς[10], Μάρκος Βαφειάδης, Θανάσης Χατζής και Πέτρος Ρούσος[11].
Επί Δικτατορίας δόθηκε το όνομά του σε οδό της Θεσσαλονίκης, έχει όμως ζητηθεί η απαλοιφή του από ενώσεις πολιτών και το δημοτικό συμβούλιο.[εκκρεμεί παραπομπή]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Ιστορία: Ταξιδεύοντας με τους φαρμακευτικούς συλλόγους, www.farmakeutikoskosmos.gr
- ↑ Καλογρηάς, Βάιος (2012). Το αντίπαλο δέος. Οι εθνικιστικές οργανώσεις αντίστασης στην κατεχόμενη Μακεδονία. 1941-1944. Θεσσαλονίκη: University Studio Press. σελ. 47.
- ↑ Η Ιστορία του Κωνσταντίνου Σνωκ, empros.gr
- ↑ Μακεδονία-Θράκη, Κωνσταντίνος Σνωκ, Τύποις Νικολαΐδου, Τσιμισκή 9, Θεσσαλονίκη 1942, σελ.3-4
- ↑ Περικλής Γρ. Αγγελόπουλος, Πολιτική Διοίκησις και Αυτοδιοίκησις εις την Βόρειον Ελλάδα 1912-1965, Θεσσαλονίκη 1965, σελ. 108-109.
- ↑ ΣΝΩΚ Κ., Μακεδονία - Θράκη, Πρόλογος ΠΕΡ. ΒΙΖΟΥΚΙΔΗΣ, Θεσσαλονίκη, 1942.
- ↑ Κουζινόπουλος, Σπύρος (2011). Δράμα 1941. Μια παρεξηγημένη εξέγερση. Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη. σελ. 248, 265-266.
- ↑ Η ηρωική εξέγερση του 1941 στη Δράμα, 13/12/2015, rizospastis.gr
- ↑ Φλάισερ, Χάγκεν (2009). Στέμμα και σβάστικα. Η Ελλάδας της Κατοχής και της Αντίστασης, 1941-1944. Α΄. Αθήνα: ΤΟ ΒΗΜΑ Βιβλιοθήκη. σελ. 112-114.
- ↑ Βουρνάς, Τάσος (1980). Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας. 1940-1945. Αθήνα: Εκδόσεις Αδελφών Τολίδη. σελ. 75-78.
- ↑ Κουζινόπουλος (2011). σελ. 272-274.