Κόλπος της Αλάσκας

Κόλπος της Αλάσκας
Χώρα	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Διοικητική υπαγωγή	Αλάσκα
Γεωγραφικές συντεταγμένες	57°0′0″N 144°0′0″W
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 57°N 144°W / 57°N 144°W / 57; -144

Ο Κόλπος της Αλάσκας είναι ένα σκέλος του Ειρηνικού ωκεανού που ορίζεται από την καμπύλη της νότιας ακτής της Αλάσκας, που εκτείνεται από τη χερσόνησο της Αλάσκας και του νησιού Κόντιακ στα δυτικά και του αρχιπελάγους του Αλεξάνδρου στα ανατολικά, όπου βρίσκεται ο Κόλπος του Παγετώνα (Glacier Bay) και το Πέρασμα Ινσάιντ (Inside Passage).

Ολόκληρη η ακτογραμμή του κόλπου είναι ένας στιβαρός συνδυασμός δασών, βουνών, και ορισμένων παραλιακών κτημάτων των παγετώνων. Οι μεγαλύτεροι παγετώνες της Αλάσκας, ο Παγετώνας Μαλασπίνα (Malaspina Glacier) και ο Βερίγγειος Παγετώνας (Bering Glacier) έχουν χυθεί πάνω στην παράκτια πεδιάδα κατά μήκος του κόλπου της Αλάσκας. Η ακτή είναι επίσης σε μεγάλο βαθμό, χαραγμένη από τα Κουκ Ίνλετ (Cook Inlet) και Πρίνς Ουίλιαμ Σάουντ (Prince William Sound) τα δύο μεγαλύτερα συνδεδεμένα υδατικά συστήματα, αλλά περιλαμβάνει επίσης και τον Κόλπο Γιακούτατ (Yakutat Bay) και το Κρός Σάουντ (Cross Sound). Ο κόλπος Λιτάγια (Lituya Bay) είναι η περιοχή όπου έχει καταγραφεί το μεγαλύτερο τσουνάμι στην ιστορία και είναι ένα δημοφιλές προστατευόμενο αγκυροβόλιο για τις ψαρόβαρκες.

Ο κόλπος της Αλάσκας θεωρείται κατηγορίας Ι, με ένα ιδιαίτερα παραγωγικό οικοσύστημα (με περισσότερα από 300 γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα ανά τετραγωνικό μέτρο ανά έτος).^[1]

Από μετεωρολογικής άποψης, ο κόλπος είναι μια μεγάλη γεννήτρια καταιγίδων. Εκτός από τις τεράστιες ποσότητες ντάμπινγκ από χιόνι και πάγο στη νότια Αλάσκα, που έχουν ως αποτέλεσμα μερικές από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις νότια του Αρκτικού Κύκλου, πολλές από τις καταιγίδες μετακινούνται νότια κατά μήκος των ακτών της Βρετανικής Κολομβίας, της Ουάσιγκτον, του Όρεγκον, και νότια μέχρι τη νότια Καλιφόρνια (κυρίως κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων Ελ Νίνιο). Πολλές από τις βροχοπτώσεις και τις χιονοπτώσεις του Βορειοδυτικού Ειρηνικού και των Νοτιοδυτικών Ηνωμένων Πολιτειών προέρχονται από τον κόλπο της Αλάσκας.

Έκταση

Ο Διεθνής Υδρογραφικός Οργανισμός καθορίζει τα όρια του κόλπου της Αλάσκας ως εξής:^[2]

Στο Βορρά. Η ακτή της Αλάσκας.

Στα Νότια. Μια γραμμή που χαράσσεται από το ακρωτήριο Σπένσερ (Cape Spencer), το βορειότερο όριο των παράκτιων υδάτων της Νοτιοανατολικής Αλάσκας και της Βρετανικής Κολομβίας στο σημείο Καμπούτς (Kabuch Point), το νοτιοανατολικό όριο της Βεριγγείου θάλασσας, κατά τέτοιο τρόπο ώστε όλα τα γειτονικά νησιά να περιλαμβάνονται στον κόλπο της Αλάσκας.

Σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ και το Γεωγραφικό Σύστημα Πληροφοριών Ονομάτων, ο κόλπος της Αλάσκα περιορίζεται στα βόρεια από την ακτή της Αλάσκας και στα νότια από μία γραμμή που αρχίζει από το νότιο άκρο του νησιού Κόντιακ στα δυτικά, και της Εισόδου Ντίξον (Dixon Entrance) στα ανατολικά.^[3]

Παραπομπές

↑ C.Michael Hogan. 2011. Gulf of Alaska. Topic ed. P.Saundry. Ed.-in-chief C.J.Cleveland. Encyclopedia of Earth. National council for Science and the Environment.
↑ «Limits of Oceans and Seas, 3rd edition» (PDF). International Hydrographic Organization. 1953. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2010.
↑ U.S. Geological Survey Geographic Names Information System: Gulf of Alaska

[1] C.Michael Hogan. 2011. Gulf of Alaska. Topic ed. P.Saundry. Ed.-in-chief C.J.Cleveland. Encyclopedia of Earth. National council for Science and the Environment.

[2] «Limits of Oceans and Seas, 3rd edition» (PDF). International Hydrographic Organization. 1953. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2010.

[3] U.S. Geological Survey Geographic Names Information System: Gulf of Alaska

[1]

[2]

[3]