Λέων Αλλάτιος
Ο Λέων Αλλάτιος ή Λιωνής Αλάτζης (ιταλικά: Leone Allacci, Allacio, λατινικά: Leo Allatius, Allacius) ήταν Έλληνας λόγιος του 17ου αιώνα.
Λέων Αλλάτιος | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Λέων ᾿Αλλάτιος (Ελληνικά) και Leo Allatius (Λατινικά) |
Γέννηση | 1586[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12][13][14] Χίος[15] |
Θάνατος | 19 Ιανουαρίου 1669[4][8] Ρώμη[16] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Θρησκεία | Καθολική Εκκλησία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Νέα ελληνική γλώσσα λατινική γλώσσα[17] Ιταλικά[18] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | θεολόγος βιβλιοθηκονόμος ιστορικός |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | βιβλιοθηκάριος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας |
![]() | |
Βιογραφικά στοιχείαΕπεξεργασία
Γεννήθηκε το 1586 στην Χίο. Γονείς του ήταν ο Νικόλαος και η Σεβαστή το γένος Νευρίδα, ορθόδοξοι το θρήσκευμα. Σχολείο πήγε στην πατρίδα του, και ήλθε σε ηλικία εννέα ετών στην Καλαβρία της Ιταλίας, με τη βοήθεια του θείου του Μιχαήλ Ναυρίδη για να συνεχίσει τις σπουδές του. Το 1600 γράφτηκε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αγίου Αθανασίου στη Ρώμη και σπούδασε φιλοσοφία, θεολογία και γραμματική.
Ήταν προικισμένος με κρίση σπάνια, μνήμη απέραντη, και καταπληκτική ευμάθεια. Διέπρεψε στις σπουδές του και έγινε ένας από τους σημαντικότερους φιλολόγους της εποχής του. Είχε δε το χάρισμα να συνομιλεί με έμμετρους στίχους.
Επέστρεψε από πατριωτισμό στην πατρίδα του, αλλά δεν άντεξε τον μονότονο και βαρετό βίο της επαρχίας και επανήλθε στην Ρώμη. Επιδόθηκε στην σπουδή της ιατρικής από τον περιφανή Ιούλιο Λαγάλλα, και έγραψε την βιογραφία του.
Έλαβε σειρά υψηλών αξιωμάτων. Έγινε σύμβουλος επί θρησκευτικών θεμάτων του καρδινάλιου Βισκία, και διορίστηκε από τον Πάπα Παύλο Ε' καθηγητής των Ελληνικών[19]. Ο καρδινάλιος Φραγκίσκος Βαρβερίνης τον ονόμασε βιβλιοθηκάριό του, και ο Πάπας Αλέξανδρος Ζ' τον διόρισε επίτιμο θαλαμηπόλο του, και βιβλιοθηκάριο της Βατικανής Βιβλιοθήκης. Ο Κλήμης Α' του χορήγησε ισόβια σύνταξη.
Απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1669.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 (Γαλλικά) BnF authorities. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12190999v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. 118846566. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) BnF authorities. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14792311r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 4,0 4,1 4,2 διάφοροι συγγραφείς: «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960.
- ↑ 5,0 5,1 National Library Service of Italy. IT\ICCU\RAVV\078607. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 6,0 6,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστραλίας. 1108941. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 7,0 7,1 Άαρον Σβαρτς: (Αγγλικά) Open Library. OL2119520A. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 (Αγγλικά) SNAC. w6r006bm. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 9,0 9,1 (Αγγλικά) Catholic Encyclopedia. 1995. 01317b. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 10,0 10,1 (Αγγλικά) Early Modern Letters Online. c1bffda8-4762-4cf2-bcf6-ae59a00a61c5. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 11,0 11,1 Faceted Application of Subject Terminology. 90862. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 12,0 12,1 (Αγγλικά) Early Modern Letters Online. 737f0e23-2e0b-4662-ac1c-67dbff9b8285. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 13,0 13,1 LIBRIS. 35013. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 14,0 14,1 CONOR. 180114787. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Γαλλικά) BnF authorities. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12190999v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Γαλλικά) BnF authorities. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14792311r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Ήταν αφοσιωμένος στη Δυτική Εκκλησία και ελληνιστής με όνομα[...]. Παράλληλα με νουθεσίες προσπαθούσε να πείσει τους ορθοδόξους λαϊκούς και κληρικούς να γίνουν καθολικοί»Γιάνης Κορδάτος, Ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Από το 1453 ως το 1961, τόμος πρώτος,εκδ.Επικαιρότητα, Αθήνα, 1983, σελ. 80
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.
- Γεννάδειος Βιβλιοθήκη
- Θωμάς Παπαδόπουλος, Εισαγωγή στο Σύμμικτα Αλλατιανά
- Γιάνης Κορδάτος, Ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Από το 1453 ως το 1961, τόμος πρώτος,εκδ.Επικαιρότητα, Αθήνα, 1983