Λανδούλφος Β΄ του Μπενεβέντο

Ο Λανδούλφος Β΄, που ονομαζόταν ο Ερυθρός, (απεβ. το 961) από τον Οίκο των Λανδουλφιδών ήταν ο Λομβαρδός πρίγκιπας του Μπενεβέντο και πρίγκιπας της Κάπουα (ως Λανδούλφος Δ΄ ) από το 939 ή το 940, όταν ο πατέρας του, Λανδούλφος Α΄, τον έκανε για πρώτη φορά συγκυβερνήτη. Μητέρα του ήταν η Γκέμα, κόρη του Αθανασίου Β΄ δούκα της Νάπολης. Μπορεί να είχε συγκυβερνούσε ήδη από το 933, όταν ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Ατενόλφος Γ΄, έγινε επίτροπος. Ο θείος του Ατενόλφος Β΄ απεβίωσε το 940 και είναι πιθανό ότι ο Λανδούλφος Β΄ υπηρέτησε ως αντικαταστάτης του. Ο Λανδούλφος Β΄ νυμφεύτηκε την Yβαντία σε άγνωστη ημερομηνία.

Λανδούλφος Β΄ του Μπενεβέντο
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	10ος αιώνας
Θάνατος	961
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Τέκνα	Πανδόλφος ο Σιδηροκέφαλος Λανδούλφος Γ΄ του Μπενεβέντο
Γονείς	Λανδούλφος Α΄ του Μπενεβέντο και Γκέμμα της Νεαπόλεως
Οικογένεια	Λανδουλφίδες

Βιογραφία

Όποια και αν ήταν η περίπτωση, όταν ο πρεσβύτερος Λανδούλφος Α΄ απεβίωσε στις 10 Απριλίου 943, ο Λανδούλφος Β΄ μετακίνησε τον μεγαλύτερο αδελφό του Ατενόλφο Γ΄ στο Μπενεβέντο και τον γιο τού θείου του Ατενόλφου Β΄, τον Λανδούλφο Κόντσα στην Κάπουα. Φοβούμενοι για τη ζωή τους, οι δυο τους κατέφυγαν στο Γουαϊμάρο Β΄ πρίγκιπα του Σαλέρνο, και ο Λανδούλφος Β΄ ο Ερυθρός έγινε μόνος πρίγκιπας. Η πρώτη του πράξη ήταν να συνεχίσει την οικογενειακή πολιτική της συγκυβέρνησης με τον διάδοχο πρίγκιπα. Έκανε συν-πρίγκιπα τον μεγαλύτερο γιο του Πανδόλφο Α΄ τον Σιδηροκέφαλο. Εκτός από αυτό, ο Λανδούλφος Β΄ έκανε ελάχιστες προσπάθειες να συνεχίσει την οικογενειακή πολιτική της συμμαχίας με τους συμπατριώτες του Λομβαρδούς και της ύφεσης με τους Βυζαντινούς. Αποστασιοποιήθηκε από την Κωνσταντινούπολη, ενώ προσπαθούσε να μην μπει σε ανοιχτό πόλεμο, και έκανε πολλές προσπάθειες να επανενώσει το Λομβαρδικό πριγκιπάτο του Σαλέρνο με το ενωμένο Κάπουας-Μπενεβέντου. Εγκατέλειψε τη χρονολόγηση από την ανάρρηση του Αυτοκράτορα, και χρονολογούσε από την αρχή της δικής του εξουσίας.

Το 946 συμμάχησε με τον Ιωάννη Γ΄ δούκα της Νάπολης για να εκδιώξει τον Γισούλφο Α΄ του Σαλέρνο, γιο του Γουαϊμάρου. Δέχτηκε ενέδρα σε ένα πέρασμα στο Λα Κάβα από τον Mάσταλo Α΄ του Αμάλφι και η εκδίωξη απέτυχε. Σύντομα έσπασε τη συμμαχία του με τη Νάπολη, και συμμάχησε με τον Γισούλφο Α΄ για να πολιορκήσει τη Ναπολιτάνικη Νόλα. Το 950 κλήθηκε να βοηθήσει τον Aλιγκέρνo, ηγούμενο του Μόντε Κασίνο. Οι απόγονοί του αποδείχθηκαν οι χειρότεροι διώκτες εκείνου του μεγάλου μοναστηριού. Τις αποτυχίες του στο Σαλέρνο και τη Νάπολη τις διαδέχθηκαν επιτυχείς εκστρατείες εναντίον του διοικητή (gastald) του Ακίνο, Ατενόλφου του Μεγάλου, τον οποίο εξόρισε στον Ντοσίμπιλι Β΄ της Γκαέτα.

Το 955 ο Λανδούλφος Β΄ έκανε τη μεγαλύτερη αποτυχία του, υποστηρίζοντας μία εξέγερση της Απουλίας κατά της Βυζαντινής εξουσίας. Αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τη Βυζαντινή υπεροχή. Το υπόλοιπο της βασιλείας του είναι λιγότερο περιπετειώδες, απέτυχε στις δύο μεγάλες του φιλοδοξίες: την κατάκτηση του Σαλέρνο και την αντίθεση με τους Βυζαντινούς. Έκανε συγκυβερνήτη τον δεύτερο γιο του, Λανδούλφο Γ΄ το 959 και απεβίωσε το 961.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε την Υβαντία και είχε τέκνα:

• Πανδόλφος Α΄ ο Σιδηροκέφαλος, πρίγκιπας των Μπενεβέντο, Σπολέτο, Σαλέρνο, Καμερίνο.
• Λανδούλφος Γ΄ πρίγκιπας του Μπενεβέντο.

Πηγές

• Caravale, Mario (επιμ.). Dizionario Biografico degli Italiani: LXIII Labroca – Laterza . Ρώμη, 2004.