Λανδούλφος Β΄ του Μπενεβέντο

Ο Λανδούλφος Β΄, που ονομαζόταν ο Ερυθρός, (απεβ. το 961) από τον Οίκο των Λαντουλφιδών ήταν ο Λομβαρδός πρίγκιπας του Μπενεβέντο και πρίγκιπας της Κάπουα (ως Λανδούλφος Δ΄ ) από το 939 ή το 940, όταν ο πατέρας του, Λανδούλφος Α΄, τον έκανε για πρώτη φορά συγκυβερνήτη. Μητέρα του ήταν η Γκέμα, κόρη του Αθανασίου Β΄ δούκα της Νάπολης. Μπορεί να είχε συγκυβερνούσε ήδη από το 933, όταν ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Ατενόλφος Γ΄, έγινε επίτροπος. Ο θείος του Ατενόλφος Β΄ απεβίωσε το 940 και είναι πιθανό ότι ο Λανδούλφος Β΄ υπηρέτησε ως αντικαταστάτης του. Ο Λανδούλφος Β΄ νυμφεύτηκε την Yβαντία σε άγνωστη ημερομηνία.

Λανδούλφος Β΄ του Μπενεβέντο
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	10ος αιώνας
Θάνατος	961
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Τέκνα	Πανδόλφος ο Σιδηροκέφαλος Λανδούλφος Γ΄ του Μπενεβέντο
Γονείς	Λανδούλφος Α΄ του Μπενεβέντο και Γκέμμα της Νεαπόλεως
Οικογένεια	Λανδουλφίδες

Βιογραφία

Όποια και αν ήταν η περίπτωση, όταν ο πρεσβύτερος Λαντούλφ Α΄ απεβίωσε στις 10 Απριλίου 943, ο Λανδούλφος Β΄ μετακίνησε τον μεγαλύτερο αδελφό του Ατενόλφος Γ΄ στο Μπενεβέντο και τον γιο τού θείου του Ατενόλφος Β΄, τον Λανδούλφος της Κόντσα στην Κάπουα. Φοβούμενοι για τη ζωή τους, οι δυο τους κατέφυγαν στο Γουαϊμάρος Β΄ πρίγκιπα του Σαλέρνο και ο Λανδούλφος Β΄ ο Ερυθρός έγινε μόνος πρίγκιπας. Η πρώτη του πράξη ήταν να συνεχίσει την οικογενειακή πολιτική της συγκυβέρνησης του διαδόχου ως πρίγκιπα μαζί στη διακυβέρνηση. Έκανε συν-πρίγκιπα τον μεγαλύτερο γιο του Πάντουλφ τον Σιδγροκέφαλο. Εκτός από αυτό, ο Λανδούλφος Β΄ έκανε ελάχιστες προσπάθειες να συνεχίσει την οικογενειακή πολιτική της συμμαχίας με τους συμπατριώτες του Λομβαρδούς και της ύφεσης με τους Βυζαντινούς. Αποστασιοποιήθηκε από την Κωνσταντινούπολη, ενώ προσπαθούσε να μην μπει σε ανοιχτό πόλεμο, και έκανε πολλές προσπάθειες να επανενώσει το Λομβαρδικό πριγκιπάτο του Σαλέρνο με το ενωμένο Κάπουας-Μπενεβέντοo. Εγκατέλειψε τη χρονολόγηση από την ανάρρηση του Αυτοκράτορα και χρονολογούσε από την αρχή της δικής του βασιλεία.

Το 946 συμμάχησε με τον Ιωάννη Γ΄ δούκα της Νάπολης για να εκδιώξει τον Γισούλφος Α΄ του Σαλέρνο, γιο του Γουαϊμάρος. Δέχτηκε ενέδρα σε ένα πέρασμα στο Λα Κάβα από τον Mαστάλo Α΄ του Αμάλφι και η εκδίωξη απέτυχε. Σύντομα έσπασε τη συμμαχία του με τη Νάπολη και συμμάχησε με τον Γισούλφος Α΄ για να πολιορκήσει τη Ναπολιτάνικη Νόλα. Το 950 κλήθηκε να βοηθήσει τον Aλιγκέρνo, ηγούμενο του Mόντε Κασίνο. Οι απόγονοί του θα αποδεικνύονταν οι χειρότεροι διώκτες εκείνου του μεγάλου μοναστηριού. Τις αποτυχίες του στο Σαλέρνο και τη Νάπολη τις διαδέχθηκαν επιτυχείς εκστρατείες εναντίον του διοικητή (gastald) του Ακίνο, Ατενόλφος Μεγάλου, τον οποίο εξόρισε στον Ντοσίμπιλις Β΄ της Γκαέτα.

Το 955 ο Λανδούλφος Β΄ έκανε τη μεγαλύτερη αποτυχία του, υποστηρίζοντας μία εξέγερση της Απουλίας κατά της Βυζανινής εξουσίας. Αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τη Βυζαντινή υπεροχή. Το υπόλοιπο της βασιλείας του είναι λιγότερο περιπετειώδες, απέτυχε στις δύο μεγάλες του φιλοδοξίες: την κατάκτηση του Σαλέρνο και την αντίθεση με τους Βυζαντινούς. Έκανε συγκυβερνήτη τον δεύτερο γιο του, Λανδούλφος Γ΄ το 959 και απεβίωσε το 961.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε την Υβαντία και είχε τέκνα:

• Πάντουλφ Α΄ πρίγκιπας των Μπενεβέντο, Σπολέτο, Σαλέρνο, Καμερίνο.
• Λανδούλφος Γ΄ πρίγκιπας του Μπενεβέντο.

Πηγές

• Caravale, Mario (επιμ.). Dizionario Biografico degli Italiani: LXIII Labroca – Laterza . Ρώμη, 2004.