Λαυρέντιος της Νάπολης
Ο Λαυρέντιος (ιταλικά : Lorenzo, λατινικά : Laurentius), (απεβίωσε το 717 στη Νάπολη), ήταν επίσκοπος της Νεαπόλεως από το 701 έως το 717[1][2]. Τιμάτε ως άγιος από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία.
| Λαυρέντιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Laurentius (Λατινικά) |
| Γέννηση | 7ος αιώνας |
| Θάνατος | 717 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | επίσκοπος |
Βιογραφία Επεξεργασία
Η κύρια ιστορική πηγή για τον Λαυρέντιο της Νεάπολης είναι το πρώτο μέρος των «Πράξεων των Ναπολιαντών Επισκόπων» που γράφτηκε στις αρχές του 8ου-9ου αιώνα από ανώνυμο συγγραφέα. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την καταγωγή και τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Ανέβηκε στην επισκοπική έδρα της Νάπολης μετά τον θάνατο του Αγίου Ιουλιανού το 701[3][1].
Σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό για τη διοίκηση της επισκοπής της Νάπολης από τον Λαυρέντιο. Το Liber Pontificalis αναφέρει ότι υπό αυτόν τον επίσκοπο, ο Πάπας Κωνσταντίνος επισκέφτηκε τη Νάπολη τον Οκτώβριο του 710. Εδώ συναντήθηκε με τον νέο έξαρχο της Ραβέννας, τον Ιωάννη Γ΄, και στη συνέχεια συνέχισε την πορεία του προς την Κωνσταντινούπολη προς την αυλή του βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού Β'[4][5][6].
Οι Πράξεις των Ναπολιαντών επισκόπων αναφέρουν επίσης ότι στα μέσα της δεκαετίας του 710 μαίνεται μια σοβαρή επιδημία βουβωνικής πανώλης στην Καμπανία, σκοτώνοντας ένα άτομο μέσα σε τρεις ημέρες. Υπήρχαν τόσοι πολλοί νεκροί που δεν υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι στη Νάπολη για να θάψουν αυτούς που μόλις είχαν πεθάνει. Πολλοί από τους εναπομείναντες Ναπολιτάνους, φεύγοντας από την πανούκλα, έφυγαν από την πόλη στα κοντινά νησιά. Πιθανώς, ήταν ακριβώς λόγω της πανώλης που ο επίσκοπος Λαυρέντιος δεν μπόρεσε το 717 να ευλογήσει τον ναπολιτάνικο στρατό που βάδιζε στην Κούμα, και αυτό έπρεπε να γίνει από τον πρεσβύτερο Σέργιο. Ως ανταμοιβή για τη διεξαγωγή αυτής της τελετής, ο δούκας Ιωάννης Α' υποσχέθηκε στον Σέργιο να προωθήσει τον διορισμό του ως Ναπολιτάνου επισκόπου[7].
Ο Λαυρέντιος πέθανε στα τέλη του 717, έχοντας θητεύσει της επισκοπής Νεάπολης για δεκαπέντε χρόνια, οκτώ μήνες και είκοσι έξι ημέρες. Ο πρεσβύτερος Σέργιος έγινε διάδοχός του μετά από αίτημα του Δούκα Ιωάννη Α'. Αυτή η εκλογή ήταν η πρώτη ιστορικά γνωστή παρέμβαση των κοσμικών ηγεμόνων της Νεάπολης στην εκλογή των αρχηγών της τοπικής επισκοπής[3][1][7].
Λίγο μετά το θάνατό του, ο Λαυρέντιος άρχισε να τιμάται από τους Ναπολιτάνους ως άγιος. Επί του παρόντος, τα λείψανά του φυλάσσονται κάτω από τον βωμό του Καθεδρικού Ναού της Νεάπολης, μαζί με τα λείψανα των επισκόπων Ιουλιανού, Σεργίου Α' και Αθανασίου Α'[3].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Cronotassi dei Vescovi, Chiesa di Napoli
- ↑ Francesco Ceva Grimaldi (marchesi di Pietracatella.), Memorie storiche della città di Napoli
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Zigarelli D. M., Biografie dei vescovi e arcivescovi della Chiesa di Napoli, Napoli, Stabilimento tipografico di G. Gioja, 1861, page 24
- ↑ Liber Pontificalis (глава 90).
- ↑ Le Liber Pontificalis, Duchesne L, Paris, Ernest Thorn, 1886, pages 389—390
- ↑ Кулаковский, Юлиан Андреевич, История Византии Т. 3: 602—717 , СПб, Алетейя, 1996, страницы 277—279, isbn 5-89329-005-4
- ↑ 7,0 7,1 Schipa M.,Il Mezzogiorno d’Italia anteriormente alla monarchiα, Bari|, Gius. Laterza & Figli, 1923, pages 31—32