Λεονίντ Ρογκόζοφ
Ο Λεονίντ Ιβάνοβιτς Ρογκόζοφ (ρωσικά: Леони́д Ива́нович Ро́гозов, 14 Μαρτίου 1934 – 21 Σεπτεμβρίου 2000) ήταν Σοβιετικός γενικός ιατρός που πήρε μέρος στην έκτη Σοβιετική Ανταρκτική Αποστολή το 1960-1961. Ήταν ο μόνος γιατρός που υπηρετούσε στο Σταθμό Νοβολαζαρέφσκαγια, και ενώ βρισκόταν εκεί ανέπτυξε σκωληκοειδίτιδα, που σήμαινε ότι έπρεπε να εκτελέσει μια σκωληκοειδεκτομή για τον εαυτό του, με αποτέλεσμα μια διάσημη περίπτωση αυτοχειρουργείου.[1][2]
| Λεονίντ Ρογκόζοφ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 14 Μαρτίου 1934 Περιφέρεια Τσιτά, Σοβιετική Ένωση |
| Θάνατος | 21 Σεπτεμβρίου 2000 Αγία Πετρούπολη, Ρωσία |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος του πνεύμονα |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Kovalyovskoye cemetery |
| Εθνικότητα | Ρώσος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Σοβιετικός (1934-1991), Ρώσος (1992-2000) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά |
| Εκπαίδευση | Candidate of Sciences in Medicine |
| Σπουδές | Saint Petersburg State Pediatric Medical University (έως 1959) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός |
| Εργοδότης | First Pavlov State Medical University (1967–1979) |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας Badge "Excellence in Healthcare of the USSR" |
Πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Ο Λεονίντ Ρογκόζοφ έζησε στον σταθμό Νταουρίγια, στην Περιφέρεια Τσιτά, ένα απομακρυσμένο χωριό στην Ανατολική Σιβηρία, μόλις 17 χιλιόμετρα από τα Σοβιετικά σύνορα με τη Μογγολία και την Κίνα, κοντά στο Μαντσοουλί. Ο πατέρας του σκοτώθηκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1943. Το 1953 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο σχολείο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Μινουσίνσκ, στο Κράι Κρασνογιάρσκ και έγινε δεκτός στο Παιδιατρικό Ιατρικό Ινστιτούτο του Λένινγκραντ (νυν Αγία Πετρούπολη). Μετά την αποφοίτησή του το 1959 ως γενικός ιατρός, άρχισε κλινική εκπαίδευση για να ειδικεύονται σε χειρουργική επέμβαση. Το Σεπτέμβριο του 1960, σε ηλικία μόλις 26 ετών, διέκοψε την εκπαίδευσή του και εντάχθηκε στην έκτη Σοβιετική Ανταρκτική Αποστολή ως γιατρός.
Ανταρκτική υπηρεσία Επεξεργασία
Από το Σεπτέμβριο του 1960 μέχρι τον Οκτώβριο του 1962, ο Ρογκόζοφ εργάστηκε στην Ανταρκτική, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου του ως ο μοναδικός γιατρός σε μια ομάδα με δεκατρείς ερευνητές στο σταθμό Νοβολαζαρέφσκαγια, ο οποίας ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1961.
Το πρωί της 29 Απριλίου του 1961, ο Ρογκόζοφ είχε γενική αδυναμία, ναυτία, και μέτριο πυρετό, και αργότερα πόνο στο κάτω δεξιό μέρος της κοιλιάς. Καμία από τις πιθανές συντηρητικές θεραπείες βοήθησαν. Από τις 30 Απριλίου σημάδια τοπικής περιτονίτιδας έγιναν εμφανή, και η κατάστασή του επιδεινώθηκε σημαντικά από το βράδυ. Ο Ουσίνσκ, ο πλησιέστερος Σοβιετικός ερευνητικός σταθμός, απείχε πάνω από 1.600 χιλιόμετρα από τον Νοβολαζαρέφσκαγια. Οι ερευνητικοί σταθμοί άλλων χωρών στην Ανταρκτική δεν είχαν αεροσκάφος. Η σοβαρή χιονοθύελλα εμπόδισε την προσγείωση αεροσκαφών σε κάθε περίπτωση. Ο Ρογκόζοφ δεν είχε καμία επιλογή από το να εκτελέσει το χειρουργείο στον εαυτό του.
Το χειρουργείο ξεκίνησε στις 02:00 τοπική ώρα, την 1η Μαΐου, με τη βοήθεια ενός οδηγού και ενός μετεωρολόγου, που παρείχαν όργανα και κρατούσαν ένα καθρέφτη για την παρατήρηση περιοχών μη ευκόλως ορατών και ενώ ο Ρογκόζοφ ήταν σε μια ημι-επικλινή θέση, μισογύρισε στην αριστερή πλευρά. Ένα διάλυμα νοβοκαΐνης 0.5% χρησιμοποιήθηκε για τοπική αναισθησία στο κοιλιακό τοίχωμα. Ο Ρογκόζοφ έκανε μια τομή 10-12 εκατοστών στο κοιλιακό τοίχωμα. Στη συνέχεια προχώρησε για να εκθέσει το προσάρτημα. Σύμφωνα με την έκθεση, το προσάρτημα βρέθηκε να έχει μια σκούρα κηλίδα στη βάση του, και ο Ρογκόζοφ εκτίμησε ότι θα έχει σκάσει μέσα σε μια μέρα. Το προσάρτημα ήταν εκτομή και τα αντιβιοτικά είχαν εφαρμοστεί άμεσα στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Η γενική αδυναμία και η ναυτία που αναπτύχθηκε 30 με 40 λεπτά μετά την έναρξη της εγχείρισης, είχε ως αποτέλεσμα αναγκαίες επανειλημμένες παύσεις για ξεκούραση μετά από αυτό. Γύρω στις 04:00 η εγχείριση ολοκληρώθηκε.
Μετά την επέμβαση σημειώθηκε σταδιακή βελτίωση στα σημάδια περιτονίτιδας και στη γενική κατάσταση του Ρογκόζοφ. Η θερμοκρασία του σώματος επέστρεψε στο φυσιολογικό μετά από πέντε ημέρες και τα ράμματα αφαιρέθηκαν επτά ημέρες μετά την επέμβαση. Επανήλθε στα τακτικά καθήκοντά του περίπου δύο εβδομάδες μετά την επέμβαση. Η αυτο-χειρουργική έξαψε τη φαντασία του Σοβιετικού δημοσίου. Το 1961 τιμήθηκε με το Τάγμα του Κόκκινου Λάβαρου της Εργασίας.[3] Το περιστατικό οδήγησε σε μια αλλαγή πολιτικής, και στη συνέχεια οι εκτενείς έλεγχοι υγείας ήταν υποχρεωτικοί για το προσωπικό που θα σταλεί για τέτοιου είδους αποστολές.
Ύστερα χρόνια Επεξεργασία
Τον Οκτώβριο του 1962 ο Ρογκόζοφ επέστρεψε στο Λένινγκραντ και άρχισε να εργάζεται ως Δόκτορ Ιατρικής. Τον Σεπτέμβριο του 1966 δημοσίευσε ένα σύγγραμμα με τίτλο Εκτομή του οισοφάγου για τη θεραπεία του καρκίνο του οισοφάγου. Εργάστηκε ως γιατρός σε διάφορα νοσοκομεία στο Λένινγκραντ. Από το 1986 έως το 2000 υπηρέτησε ως επικεφαλής του χειρουργικού τμήματος του Ινστιτούτου Έρευνας για τη Φυματική Πνευμονολογία της Αγίας Πετρούπολης.
Ο Ρογκόζοφ πέθανε το 2000, σε ηλικία 66 ετών στην Αγία Πετρούπολη, από καρκίνο του πνεύμονα.
Αναφορές Επεξεργασία
- ↑ L.I. Rogozov (1964). Self-operation, σελ. 223–224. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-09-19. https://web.archive.org/web/20090919180941/http://corpus.leeds.ac.uk/serge/rogozov-1964.pdf. Ανακτήθηκε στις 2017-10-23.
- ↑ Rogozov, V.; Bermel, N.; Rogozov, LI. (2009). «Auto-appendectomy in the Antarctic: case report.». BMJ 339: b4965. doi:. PMID 20008968.
- ↑ Lentati, Sara (5 Μαΐου 2015). «The man who cut out his own appendix». BBC News.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Self-operation. Tracking down a good story στο Wayback Machine (αρχειοθετήθηκε 7 November 2012), με φωτογραφίες από την εγχείριση