Λιμνοθάλασσα Κοτυχίου
Συντεταγμένες: 38°0′15″N 21°17′39″E / 38.00417°N 21.29417°E
Η λιμνοθάλασσα Κοτύχι ή λίμνη Κοτύχι βρίσκεται στη βορειοδυτική Πελοπόννησο[1] στο Νομό Ηλείας, ΒΑ. της κωμόπολης των Λεχαινών, ενώ το παραθαλάσσιο δάσος, ο υγρότοπος της Στροφυλιάς, είναι βορειότερα, στο Νομό Αχαΐας. Εντάσσεται στο Εθνικό Πάρκο υγροτόπων Κοτυχίου Στροφυλιάς που πρόκειται για ένα δίκτυο λιμνοθαλασσών, λιμνών, ελών και δασών, κατά μήκος των βορειοδυτικών ακτών της Πελοποννήσου.
| Λιμνοθάλασσα Κοτυχίου | |
|---|---|
| Γεωγραφικό Διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Νομός | Ηλείας, Αχαΐας |
| Έκταση | 830 εκτάρια |
ΥδροβιότοποςΕπεξεργασία
Η λίμνη βρίσκεται στο Δάσος της Στροφυλιάς και μαζί με τις λιμνοθάλασσες του Προκόπου, τη λίμνη-έλος Λάμια και του Πάπα προστατεύεται από τη συνθήκη Ραμσάρ.[2][3][4]
Αποτελεί ένα μωσαϊκό σημαντικών οικοτόπων, με σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας, μεγάλη φυσική ομορφιά αλλά και πλήθος ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Η ιχθυοπανίδα της λιμνοθάλασσας αποτελείται από Λαβράκια (Dicentrarchus labrax), Κέφαλους (Mugil cephalus), Τσιπούρες (Sparus auratus) και Χέλια (Anguilla anguilla). Είναι σημαντικός τόπος ξεκούρασης για πολλά αποδημητικά πουλιά, όπως ερωδιούς, χαλκόκοτες, χελιδόνια, τσαλαπετεινούς, γεράκια, τρυγόνια, γλαρόνια κ.ά.
Η μακροχλωριδική σύνθεση της περιοχής του Κοτυχίου περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα είδη: αλμυρίκι, άγρια σπανάκια, ήμερος φλωμός, αλειχηνόχορτο, βούρλο, κρίνος της θάλασσας, άσπρος κρίνος, αγριοκάλαμος, καλαμίθι, μαχαιρίδα, ξιφάρα, λάχαρι, αλμυρίκι, κρίθμος, καλιά, θαλασσόχορτο και βρίγκα.
Ο Υγρότοπος Κοτυχίου προστατεύεται από Εθνική, Ευρωπαϊκή και Διεθνή νομοθεσία.[5]
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Φιλότης - Βάση Δεδομένων για την Ελληνική Φύση
- ↑ votaniki (11 Ιανουαρίου 2019). «Λιμνοθάλασσα Κοτύχι – Αλυκή Λεχαινών (GR2330009) - Βοτανική» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2019.
- ↑ «N2K GR2330009 dataforms». natura2000.eea.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Limnothalassa Kotychi - Alyki Lechainon». Protected Planet. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Υγρότοποι διεθνούς σημασίας σύμφωνα με τη Σύμβαση Ραμσάρ».
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Γιώργος Σφήκας-Γρηγόρης Τσούνης, Οικοτουριστικός οδηγός της Ελλάδος, Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς-Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Αθήνα 1993.
- Ιωάννα Θ. Τσέλικα, Περιβαλλοντική υδρογεωλογική μελέτη της πεδινης ζώνης της Βορειοδυτικής Πελοποννήσου με τη χρήση υδροχημικών μεθόδων, Πανεπιστήμιο Πάτρας-Τμήμα Γεωλογίας, Πάτρα 2010.