Ο Λογγιβαρδόπουλος («γιος του Λομβαρδού», fl. 1071–1073) ήταν Βυζαντινός στρατηγός, αρχηγός μισθοφόρων,[2] ένας από τους διοικητές που έδρευαν στην Μακεδονία κατά την Εξέγερση του Γκεόργκι Βόιτεχ (1072).

Λογγιβαρδόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση11ος αιώνας
Θάνατος11ος αιώνας[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιώτης
στρατιωτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαστρατηγός

Βιογραφία

Επεξεργασία

Λομβαρδός αρχηγός,[2] ή πιθανά Ιταλονορμανδός,[3] εντάχθηκε στο βυζαντινό στρατό, αντί να υποταχθεί στους Νορμανδούς κατά τη διάρκεια της κατάκτησης της νότιας Ιταλίας.[2]

Το 1072, μια εξέγερση παρασκευάστηκε από τη βουλγαρική και σλαβική[2]  αριστοκρατία στα Σκόπια με επικεφαλής τον Γκεόργκι Βόιτεχ, γνωστή στη νεότερη ιστοριογραφία ως η Εξέγερση του Γκεόργκι Βόιτεχ. Οι επαναστάτες επέλεξαν τον Κωνσταντίνο Μπόντιν, ένα Σέρβο πρίγκιπα, γιο του Μιχαήλ Α' της Ντούκλια, ως ηγέτη τους, καθώς ο ίδιος ήταν από την μητέρα του απόγονος του Βούλγαρου αυτοκράτορα Σαμουήλ.[4] Το φθινόπωρο του 1072 ο Κωνσταντίνος Μπόντιν έφτασε στο Πρίζρεν, όπου ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας των Βουλγάρων.[5] Ένας Βυζαντινός στρατός υπό τον Δαμιανό Δαλασσηνό στάλθηκε αμέσως από την Κωνσταντινούπολη για να βοηθήσει τον στρατηγό του Θέματος της Βουλγαρίας, Νικηφόρος Καραντινό. Στη μάχη που ακολούθησε ο βυζαντινός στρατός νικήθηκε ολοκληρωτικά. Ο Δαλασσηνός και πολλοί άλλοι Βυζαντινοί διοικητές, συμπεριλαμβανομένου του Λογγιβαρδόπουλου, συνελήφθησαν και τα Σκόπια καταλήφθηκαν από τις επαναστατικές δυνάμεις.[3][6]

Ο Λογγιβαρδόπουλος στη συνέχεια παντρεύτηκε με την αδελφή του Κωνσταντίνου Μπόντιν, και τέθηκε στη διοίκηση ενός στρατού που αποτελούνταν κυρίως από «Λομβαρδούς και Σέρβους».[7]  Στάλθηκε εναντίον των Βυζαντινών, τους οποίους προηγουμένως είχε υπηρετήσει.[2]

Παρά κάποια αρχική επιτυχία, ο Μπόντι στη συνέχεια αιχμαλωτίστηκε στο Ταόνιον[2] ή Πάουνι (στο νότιο Κοσσυφοπέδιο),[8] το Δεκέμβριο 1073,[2] στη συνέχεια στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη, και μετά στην Αντιόχεια, όπου πέρασε αρκετά χρόνια, ενώ ο Βόιτεχ πέθανε στη διαδρομή.[7]  Όταν ο Μιχαήλ της Ντούκλια έμαθε για τη σύλληψη του γιου του, έστειλε τον Λογγιβαρδόπουλο να τον σώσει, αλλά αντ 'αυτού, ο Λογγιβαρδόπουλος αυτομόλησε στους Βυζαντινούς.[7]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Ανακτήθηκε στις 27  Νοεμβρίου 2018.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 George Finlay (1854). History of the Byzantine and Greek Empires... W. Blackwood and sons. σελίδες 49–. 
  3. 3,0 3,1 John F. Haldon (2007). Byzantine Warfare. Ashgate. ISBN 978-0-7546-2484-4. 
  4. Златарски, II: 138, 141
  5. Златарски, II: 141-142; Литаврин, 403-404
  6. Златарски, II: 142-143; Литаврин, 404-405; Павлов, 65 Αρχειοθετήθηκε 2014-01-21 στο Wayback Machine.
  7. 7,0 7,1 7,2 Paul Stephenson (29 Ιουνίου 2000). Byzantium's Balkan Frontier: A Political Study of the Northern Balkans, 900-1204. Cambridge University Press. σελίδες 142–. ISBN 978-0-521-77017-0. ; Scylitzes Continuatus: 163–165
  8. Sima M. Cirkovic (15 Απριλίου 2008). The Serbs. John Wiley & Sons. σελίδες 26–. ISBN 978-1-4051-4291-5. 

Πρωτογενείς πηγές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία