Λογοτεχνική Σχολή του Τάρνοβο
Η Λογοτεχνική Σχολή του Τάρνοβο (βουλγαρικά: Търновска книжовна школа) των τελών του 14ου και του 15ου αιώνα ήταν μια σημαντική μεσαιωνική πολιτιστική ακαδημία της Βουλγαρίας με σημαντική συνεισφορά στη μεσαιωνική βουλγαρική λογοτεχνία, που ιδρύθηκε στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας Τάρνοβο. Ήταν μέρος της Σχολής Τεχνών του Τάρνοβο, χαρακτηριστικής για τον πολιτισμό της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας.[1]
Με την ορθογραφική μεταρρύθμιση του Αγίου Ευθυμίου του Τάρνοβο και εξέχοντες εκπροσώπους, όπως ο Γρηγόριος Τσαμπλάκος ή ο Κωνσταντίνος του Κόστενετς, η σχολή επηρέασε τη μεσαιωνική κουλτούρα της Ρωσίας, της Σερβίας, της Βλαχίας και της Μολδαβίας. Είναι, επίσης, διάσημη στη Ρωσία για την μεγάλη επιρροή τους στους Νοτιοσλάβους.[2][3][4]
Προέλευση και ανάπτυξη Επεξεργασία
Ο κύριος στόχος για τη Λογοτεχνική Σχολή του Τάρνοβο ήταν η πολιτιστική αναβίωση την εποχή του τέλους του 14ου αιώνα. Η δημιουργία του ευνοήθηκε λόγω κυρίως του ενδιαφέροντος του αυτοκράτορα Ιβάν Αλεξάνδρου (1331-1371) προς τη λογοτεχνία, τις τέχνες και τις παραδόσεις, κάτι που κληροδότησε στους γιους και διαδόχους του Ιβάν Σισμάν και Ιβάν Σρατσιμίρ. Ο πατριάρχης Θεοδόσιος του Τάρνοβο είχε και εκείνος μερίδιο συμμετοχής στη δημιουργία της Σχολής.[5]
Η Σχολή ιδρύθηκε στην πρωτεύουσα της βουλγαρικής αυτοκρατορίας, το Τάρνοβο, από τον Άγιο Ευθύμιο του Τάρνοβο. Καθιέρωσε τους κανόνες ορθογραφικής και γλωσσολογικής μεταρρύθμισης της βουλγαρικής γλώσσας και διόρθωσε τα λάθος μεταφρασμένα κείμενα, δημιουργώντας πρότυπα για τις Ορθόδοξες εκκλησίες της Βουλγαρίας, της Σερβίας, της Βλαχίας, της Μολδαβίας και της Ρωσίας, που χρησιμοποιούσαν επίσης την Εκκλησιαστική Σλαβική Γλώσσα.[6]
Το κύριο έργο των συγγραφέων της Λογοτεχνικής Σχολής του Τάρνοβο περιλαμβάνει συγγραφή πρωτότυπης λογοτεχνίας, μετάφραση βιβλίων από την ελληνική γλώσσα και δημιουργία συλλογών.
Χαρακτηριστικά Επεξεργασία
Η λογοτεχνία της λογοτεχνικής Σχολής χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη - θρησκευτικό και κοσμικό. Η θρησκευτική λογοτεχνία αντιπροσωπεύεται από επαινετικές επιστολές, μαρτυρολόγια, ύμνους και άλλα. Το κύριο καθήκον για τους συγγραφείς μαρτυρολογίων ήταν να δοξάσουν τους Αγίους, ενώ στο έργο τους υπάρχει έντονη έμφαση στο στοιχείο των θαυμάτων που είναι υποχρεωτική σε αυτό το είδος γραφής για τους περισσότερους συγγραφείς του είδους, όπως ο Ευθύμιος και ο Evtimiy και ο Τσαμπλάκος. Η στάση απέναντι στα διάφορα αιρετικά κινήματα, όπως ο Μπογκομιλισμός, ο Βαρλααμισμός ή ο Αδαμισμός, είναι ιδιαίτερα εχθρική αντικατοπτρίζοντας την επίσημη θέση του Πατριαρχείου του Τάρνοβο.
Η κοσμική λογοτεχνία της Σχολής περιλαμβάνει διηγήματα, μυθιστορήματα, νεοελληνίσματα, ποίηση και χρονικά. Σύμφωνα με τον τύπο των ιστοριών, τα νεοελληνίσματα μπορούν να χωριστούν σε τρία βασικά τμήματα: αντίκες («Αλεξάνδρεια», «Τροϊκός θρύλος» και άλλα, που απεικονίζουν σκηνές από την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας), τα ανατολικά νεολεκτικά («Βίος Βαρλαάμ και Ιωάσαφ», «Ακίρ Πρεμάντρι», κείμενα της ινδικής και ασσυριακής-βαβυλωνιακής λογοτεχνίας) και τα μεσαιωνικά («Τεοφάνα - Η Ιδιοκτήτρια», γεγονότα της βουλγαρικής και βυζαντινής ιστορίας). Τα μυθιστορήματα είναι ποικίλου περιεχομένου, αλλά μπορούν επίσης να χωριστούν σε τρεις ομάδες: τα χρονικά (ιστορίες για ιστορικά γεγονότα), μικρές ιστορίες και τα αρχαία-λαογραφικά («Οι Μύθοι του Αισώπου», με θέματα από τη βουλγαρική μυθολογία και την αρχαία ιστορία).
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Bulgarian Literature: Tarnovo Literary School, Tetraevangelia of Ivan Alexander, Preslav Literary School, Still White Danube Undulates, Books, LLC, General Books LLC General Books LLC, 2010. ISBN 1157427685
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2018.
- ↑ http://atlas.usv.ro/www/codru_net/CC20/1/bulgarian.pdf
- ↑ http://www.johnsanidopoulos.com/2018/01/saint-euthymius-patriarch-of-trnovo-c.html
- ↑ https://michelangelo.pixel-online.org/artist_scheda4885.html?art_id=16
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2018.
Πηγές Επεξεργασία
- „Страници из историята на Търновската книжовна школа“, Георги Данчев, издателство „Наука и изкуство“, София, 1983 г.
- „Григорий Цамблак“, Константин Мечев, издателство „Наука и изкуство“, София, 1969 г.
- "Старобългарска литература", БАН, София, 1971