Λουδοβίκος του Γκιζ-Ζουαγιέζ

Δούκας του Ζουαγιέζ

Ο Λουδοβίκος, γαλλ. Louis, (11 Ιανουαρίου 1622 - 27 Σεπτεμβρίου 1654) από τον Οίκο της Λωρραίνης ήταν δούκας του Ζουαγιέζ (1647-1654).

Λουδοβίκος
δούκας του Ζουαγιέζ
Περίοδος1647 - 1654
ΠροκάτοχοςΕνριέττα-Αικατερίνη του Ζουαγιέζ
ΔιάδοχοςΛουδοβίκος-Ιωσήφ
Γέννηση11 Ιανουαρίου 1622 (1622-01-11)
Θάνατος27 Σεπτεμβρίου 1654 (32 ετών)
Παρίσι
ΣύζυγοςΜαρία-Φραγκίσκη των Βαλουά
ΕπίγονοιΛουδοβίκος-Ιωσήφ
ΟίκοςΛωρραίνης-Γκιζ
ΠατέραςΚάρολος
ΜητέραΕρριέττα Αικατερίνη του Ζουαγιέζ
ΘρησκείαΚαθολικός Χριστιανός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ήταν ο 4ος (από τους επιζήσαντες της ενηλικίωσης) γιος του Καρόλου δούκα του Γκιζ και της Ερριέττας-Αικατερίνης δούκισσας του Ζουαγιέζ, κόρης του Ερρίκου δούκα του Ζουαγιέζ. Το 1647 διαδέχθηκε τη μητέρα του ως δούκας του Ζουαγιέζ.

Ο πατέρας του είχε πέσει στη δυσμένεια του βασιλιά και είχε εξοριστεί στη Φλωρεντία. Όταν απεβίωσε, επετράπη στα τέκνα του να επιστρέψουν, έτσι ο Λουδοβίκος το 1644 έγινε Μέγας Καγκελάρος της Γαλλίας. O Λουδοβίκος ΙΔ΄ του απέδωσε τις κατασχεθείσες γαίες και τον τίτλο του δούκα του Ζουανβίλ, που ανήκαν στη μητέρα του.

Ως συνταγματάρχης του ιππικού υπηρέτησε εθελοντικά στην πολιορκία του Γκραβελίν το 1644 και σε δύο ακόμη εκστρατείες. Η συνοδεία των φυλάκων του ήταν η πιο τέλεια. Νυμφεύτηκε τη Μαρία-Φραγκίσκη των Βαλουά, η οποία ήταν διανοητικά ασθενής και λίγα έτη μετά το γάμο κλείστηκε στο αβαείο του Εσσέ.

Όταν στο Αρράς όρμησε στους εχθρούς στις 22 Απριλίου του 1654, πληγώθηκε στο δεξί του χέρι και απεβίωσε 5 μήνες αργότερα. Τάφηκε στο Ζουανβίλ, κοντά στους πατρικούς προγόνους του. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Λουδοβίκος-Ιωσήφ ως δούκας του Ζουαγιέζ,

Οικογένεια

Επεξεργασία

Το 1649 νυμφεύτηκε στην Τουλόν τη Μαρία-Φραγκίσκη των Βαλουά, κόρη του Λουδοβίκου-Εμμανουήλ δούκα του Ανγκουλέμ. Η σύζυγός του έγινε δούκισσα του Ανγκουλέμ. Είχαν τέκνα:

  • Λουδοβίκος-Ιωσήφ 1650-1671, δούκας του Γκιζ.
  • Αικατερίνη-Ενριέτα 1651-1655, απεβίωσε 4 ετών, αν και μερικοί υποστηρίζουν ότι ακολούθησε τη μητέρα της στο αβαείο του Εσσέ, ώστε ο αδελφός της να είναι ο μόνος κληρονόμος των γονιών τους.
  • Jules Fériel, Notes historiques sur la ville et les seigneurs de Joinville (Paris: Ladrange, 1835), pp. 137, 144-146
  • Bibliothèque nationale de France, mss. Dossiers bleus, "Lorraine", 403, fol. 25