Λυσιάς Φρυγίας
Η Λυσιάς ήταν αρχαία ελληνική πόλη της Φρυγίας της Μικράς Ασίας.
Βρισκόταν στην βόρεια όχθη της λίμνης Λίμναι (η σημερινή λίμνη Εγκιρντίρ, παραφθορά του ελληνικού ακρωτήριο, λόγω της κυρτότητος της λίμνης) και αναφέρεται από τον Στράβωνα, τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, τον Ιεροκλή και το βυζαντινό Notitiae episcopatuum[1].
Απείχε περίπου 50 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από το Φιλομήλιον. Η πόλη υπήρξε ελληνιστικό κτίσμα του αυτόνομου Μακεδόνα δυνάστη Λυσίου ή Λυσανίου που την ίδρυσε γύρω στα μέσα του 3ου αιώνα π.Χ. Κατά το conventus[ασαφές] η Λυσιάς ανήκε στη φρυγική Πεντάπολη και ανήκε στη συνομοσπονδία της Απάμειας.
Με την έλευση του Χριστιανισμού, η Λυσιάς κατέστη μια εξαρτημένη επισκοπή από την μητρόπολη των Συννάδων. Τρεις επίσκοποί της είναι γνωστοί: ο Θεαγένης που συμμετείχε στην Σύνοδο της Σαρδικής το 344, ο Φίλιππος που συμμετείχε στην Σύνοδο της Χαλκηδόνος το 451 και ο Κωνσταντίνος στην Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως το 879. Από τον Συνέκδημον του Ιεροκλέους πληροφορούμαστε ότι η Λυσιάς ανήκε στην επαρχία της Φρυγίας Σαλουταρίας, μαζί με άλλες 23 πόλεις.
Ως προς την τοποθεσία της φρυγικής Λυσιάδος έχει προκύψει πρόβλημα διότι δεν έχουν βρεθεί τα ερείπιά της. Ο ερευνητής Ramsay την τοποθέτησε μεταξύ των χωριών Oynigan και Arizli. Έκοψε νομίσματα στην εποχή του Κομμόδου και του Γορδιανού Γ΄ με την επιγραφή ΛΥCΙΑΔΕΩΝ.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ἐπαρχία Φρυγίας Σαλουταρίας· Μητρόπολις Συνάδων ἔχει ὑπ' αὐτὴν πόλεις ἤτοι ἐπισκοπὰς κδ, οἷον τὸν Κοτυαείου, τὸν Δορυλαίου, τὸν Νακωλείας, τὸν τοῦ Δοκιμίου, τὸν Μηδαίου, τὸν Ἴψου, τὸν Προμνησοῦ, τὸν Μηροῦ, τὸν Σιβίνδου, τὸν Πολυβώτου, τὸν Φυτείας, τὸν Ἱεραπόλεως, τὸν Εὐκαρπίας, τὸν Λυσσιάδος, τὸν Αὐγουστοπόλεως, τὸν Βροζοῦ, τὸν Ὄτρου, τὸν Λυκάονος, τὸν Στεκτορίου, τὸν Κινναβορίου, τὸν Κόνης Δημητροπόλης, τὸν Σκορδασπίας, τὸν Νικουπόλεως, τὸν Αὐροκλῶν
Πηγές Επεξεργασία
- Λυσιάς.
- Getzel M. Cohen, The Hellenistic settlements in Europe, the Islands, and Asia Minor.