Μάρκος Παλαιολόγος Ιάγαρης

Ο Μάρκος Παλαιολόγος Ιάγαρης ή Ίαγρος ήταν Βυζαντινός αριστοκράτης και διπλωματικός απεσταλμένος.

Μάρκος Παλαιολόγος Ιάγαρης
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΣτρατοπεδάρχης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπρωτοστράτωρ

Κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του στην Κωνσταντινούπολη το 1401, όπου και χαρακτηρίζεται ως οικείος του Αυτοκράτορα.[1] Το 1417, πιθανώς εστάλη σε διπλωματική αποστολή στους Ενετούς του Μωριά.[1] Το 1422 και, εκ νέου, το 1429 εστάλη από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο ως απεσταλμένος στον Οθωμανό Σουλτάνο Μουράτ Β΄. Εκείνη την περίοδο κατείχε το σχετικά χαμηλό αξίωμα του πρωτοβεστιαρίτη, ωστόσο σύντομα προβιβάστηκε ως πρωτοστράτωρ, ενώ, αργότερα, στο υψηλόβαθμο αξίωμα του μέγα στρατοπεδάρχη, το οποίο και κατείχε, ήδη, προ της διπλωματικής αποστολής του το 1430 προς τον Πάπα Μαρτίνο Ε΄.[1][2] Κατά την επιστροφή του από την αποστολή του προς τον Πάπα, κατόπιν σχετικών διαταγών του Αυτοκράτορα, αναβάθμισε τον Θωμά Παλαιολόγο στο αξίωμα του Δεσπότη στον Μωριά.[1] Ηγήθηκε ακόμη δύο διπλωματικών αποστολών εκτός Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μία το 1433 προς τον Πάπα Ευγένιο Δ΄, καθώς και μία το 1438 στη Βενετία.[1]

Σύμφωνα με τον Ροντόλφ Γκιγιάν, ήταν νυμφευμένος με αγνώστων στοιχείων δεσποινίδα, η οποία καταγόταν από την οικογένεια των Πετραλίφα, ενώ θεωρείται αρκετά πιθανό ο ίδιος να ήταν αδερφός έτερου υψηλόβαθμου αξιωματούχου, του Μανουήλ Παλαιολόγου Ιάγαρη.[2]


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 PLP, 7811. Ἰάγαρης, Μάρκος Παλαιολόγος.
  2. 2,0 2,1 Guilland 1967, σελ. 489.

Πηγές Επεξεργασία

  • Guilland, Rodolphe (1967). «Le Protostrator». Recherches sur les institutions byzantines, Tome I (στα Γαλλικά). Berlin: Akademie-Verlag. σελίδες 478–497. 
  • Trapp, Erich; Beyer, Hans-Veit; Walther, Rainer; Sturm-Schnabl, Katja; Kislinger, Ewald; Leontiadis, Ioannis; Kaplaneres, Sokrates (1976–1996) (στα γερμανικά). Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit. Βιέννη: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-7001-3003-1.