Συντεταγμένες: 7°22′40.125″S 37°48′7.42″E / 7.37781250°S 37.8020611°E / -7.37781250; 37.8020611

Η Μάχη του Ντουτούμι διαδραματίστηκε κατά την Εκστρατεία Ανατολικής Αφρικής στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μάχη του Ντουτούμι
(Battle of Dutumi)
Εκστρατεία Ανατολικής Αφρικής (Α' ΠΠ)
Χάρτης που απεικονίζει το θέατρο των επιχειρήσεων στην Ανατολική Αφρική, κατά τον Α΄ Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Χρονολογία9—12 Σεπτεμβρίου 1916
ΤόποςΝτουτούμι (Μορογκόρο)
ΈκβασηΝίκη των Συμμάχων
Αντιμαχόμενοι
Ηγετικά πρόσωπα
Δυνάμεις
2.000 στρατιώτες
περίπου 24 οπλοπολυβόλα[1]
Απώλειες
η πληροφόρηση είναι από τον Schnee (αφορά Ευρωπαίους):[1]
2 νεκροί
12 τραυματίες
90 νεκροί, εκ των οποίων:[1]
3 αξιωματικοί
34 από το Σύνταγμα της Χρυσής Ακτής
22 από το 3ο KAR

Ιστορικό - περιγραφή Επεξεργασία

Η 1η Μεραρχία (1st Division) των Συμμάχων κινήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου, από το Τούλο (Tulo) προς τον Ποταμό Ντουτούμι (Dutumi River).[1] Η 2η Ταξιαρχία Ανατολικής Αφρικής (2nd East African Brigade) με το 3ο Τυφεκιοφόρων του Κασμίρ (3rd Kashmir Rifles [KAR]) προχώρησαν ως εμπροσθοφυλακή και έφθασαν πριν από το χάραμα της 10ης Σεπτεμβρίου κατά μήκος του δρόμου του Κισάκι.[1]

Κατά τις 10.00 π.μ. αφού απομάκρυναν ένα καλά κρυμμένο Γερμανικό φυλάκιο, βρήκαν οχυρωμένα τα Γερμανικά στρατεύματα περί τα 1.100 μ. (1.200 yds) ανατολικά του ποταμού.[1] Συγχρόνως, τα 57α Τυφέκια του Wilde (57th Wilde's Rifles), μαζί με ένα τμήμα από την 27η Ορεινή Πυροβολαρχία (27th Mountain Battery), προχώρησαν προς τη δυτική πλευρά και κατά τη μεσημβρία κατέλαβαν τον υψηλό λόφο του Κιτόχο (Kitoho) που ήλεγχε το δρόμο, διώχνοντας προηγουμένως μία μικρή εχθρική διμοιρία.[1] Κατά το απόγευμα της 10ης Σεπτεμβρίου, το 3ο KAR ακολούθησε τα 57α Τυφέκια του Wilde, με διαταγή να οδηγήσουν τους Γερμανούς αριστερότερα.[1]

Τα χαράματα της 11ης Σεπτεμβρίου, το 3ο KAR ευρισκόμενο στο βόρειο άκρο της πλευράς, προωθήθηκε προς το Ντουτούμι (Dutumi), με δύο ομάδες[Σημ. 1] του, να το κατορθώνουν.[1] Κατά τις 5 μ.μ., μία αντεπίθεση των Γερμανών, απώθησε τις δύο ομάδες που βρίσκονταν στη δυτική όχθη.[1]

Εν τω μεταξύ, το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου, η 5η Πυροβολαρχία που είχε φτάσει από την προηγουμένη, ανέλαβε δράση στο δρόμο του Κισάκι.[1] Το Σύνταγμα της Χρυσής Ακτής (Gold Coast Regiment), κατέφθασε από την εφεδρεία, στέλνοντας προς ενίσχυση του 3ου KAR, δύο ομάδες πέριξ του Κιτόχο.[1] Η νύχτα της 11ης/12ης Σεπτεμβρίου ήταν σχετικά ήσυχη.[1]

Το πρωί αποκαλύφθηκε πως είχαν εγκαταλειφθεί από τους Γερμανούς, οι άμυνές τους στη χαμηλή κορυφογραμμή του Κιτόχο.[1] Ωστόσο, νοτίως του δρόμου, οι Γερμανοί διατήρησαν καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, μία επίμονη αντίσταση. Αργά το απόγευμα οι Γερμανοί, ξεκίνησαν μία αντεπίθεση στα αριστερά της γραμμής εναντίον του Συντάγματος της Χρυσής Ακτής, του οποίου η ομάδα της πτέρυγάς του είχε σπρωχτεί μπροστά και ήταν προσωρινά εκτός επαφής.[1] Η προσπάθεια δεν καρποφόρησε, καθώς καμία πλευρά δεν κατόρθωσε να προωθηθεί μέσα στην πυκνή βλάστηση.[1]

Κατά μήκος του δρόμου του Κισάκι, το 3ο KAR είχε παρουσιάσει πρόοδο, κλίνοντας προς τα δεξιά ώστε να έρθει σε επαφή με το 57ο, με τους Γερμανούς να αντιστέκονται στα πολυβόλα του North Lancashire που πλευροσκόπησαν με το 3ο KAR, το οποίο προχωρούσε μπροστά καταλαμβάνοντας κορυφές που ήταν επάνω και στα αριστερά των Γερμανών και της γραμμής υποχώρησης.[1] Οι αψιμαχίες συνεχίστηκαν όλο το απόγευμα μέχρι τις 7.30 μ.μ., οπότε και σταμάτησαν.[1] Η νύχτα ήταν ήρεμη και το ξημέρωμα της 13ης Σεπτεμβρίου, υπήρχε μία γνώριμη ησυχία, οι Γερμανοί είχαν υποχωρήσει κατά τη διάρκεια της νύχτας.[1]

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. Η ομάδα (company) είναι μια στρατιωτική μονάδα, η οποία συνήθως αποτελείται από 80–250 στρατιώτες και συνήθως διοικείται από έναν ταγματάρχη ή ένα λοχαγό. Οι περισσότερες ομάδες αποτελούνται από τρεις έως επτά διμοιρίες (platoons), αν και ο ακριβής αριθμός τους μπορεί να διαφέρει ανά χώρα, τύπο μονάδας και δομή.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 Henry Maurice Stacke (1941). «Τόμος 1». Military Operations: East Africa. London: Library of the University of Michigan. σελίδες 369 — 371. 

Βιβλιογραφικές πηγές Επεξεργασία