Στη γραμματική, ο μέλλοντας είναι ρηματική μορφή η οποία χρησιμοποιείται ώστε το ρήμα να δηλώνει ένα γεγονός το οποίο δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα, αλλά αναμένεται να συμβεί στο μέλλον. Ένα παράδειγμα μελλοντικού χρόνου είναι το γαλλικό aimera, το οποίο σημαίνει "θα αγαπάω", τύπος ο οποίος προέρχεται από το ρήμα aimer ("αγαπάω"). Στα αγγλικά δεν εμφανίζεται μορφή μέλλοντα με τη συγκόλληση κάποιας κατάληξης στο ρήμα, αλλά υπάρχουν διάφοροι τρόποι έκφρασης του μέλλοντος στην αγγλική, ιδιαίτερα με το βοηθητικό ρήμα will ή shall ή is/am/are going to. Οι απόψεις των γραμματικών για το αν αυτά τα βοηθητικά ρήματα συγκροτούν μελλοντικό χρόνο στα αγγλικά διαφέρουν. Στα νέα ελληνικά υπάρχει ο εξακολουθητικός μέλλοντας και ο στιγμιαίος μέλλοντας.[1]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα :0.