Μαξ φον Βίντνμαν
Ο Μαξ φον Βίντνμαν (Max von Widnmann ή Maximilian Ritter von Widnmann, 16 Οκτωβρίου 1812 – 3 Μαρτίου 1895)[5] ήταν Γερμανός γλύπτης και καθηγητής στην υψηλού κύρους Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. Πολλά από τα έργα του ήταν προσωπικές παραγγελίες του βασιλέως Λουδοβίκου Α΄ της Βαυαρίας.
| Μαξ φον Βίντνμαν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Max von Widnmann (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 16 Οκτωβρίου 1812[1][2][3] Άιχστετ |
| Θάνατος | 6 Μαρτίου 1895[1][2][3] Μόναχο |
| Τόπος ταφής | παλαιό νότιο νεκροταφείο του Μονάχου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία Βασίλειο της Βαυαρίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλύπτης[4] διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ζωή και σταδιοδρομία Επεξεργασία
Ο Μαξ Βίντνμαν γεννήθηκε στη μικρή πόλη Άιχστετ της Βαυαρίας και ήταν ο μικρότερος από τους τρεις γιους του Φραντς Άμαντ Βίντνμαν, ιατρού της βασιλικής αυλής, του δήμου και της περιφέρειας συγχρόνως, και της συζύγου του Μαξιμιλιάνα, το γένος Πέκχελ (Pöckhel), η οποία ήταν χήρα του επίσης ιατρού Φραντς Ζέραφ Ούλριχ. Μετά την ολοκλήρωση της γυμνασιακής του εκπαιδεύσεως στο Άιχστετ, όπου ήδη έδειξε ιδιαίτερη ικανότητα στο σχέδιο και τη ζωγραφική, ο Μαξ εισάχθηκε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Μόναχο το 1825. Εκεί σπούδασε μεταξύ άλλων με τον καθηγητή Λούντβιχ Μίκαελ Σβαντάλερ. Οι καθηγητές του κατέστησαν δυνατή τη μετάβαση και την παραμονή του στη Ρώμη από το 1836 έως το 1839, όπου ο Μαξ μαθήτευσε κοντά στον Μπέρτελ Θόρβαλντσεν, ήδη γνωστό γλύπτη, με τον οποίο έγιναν και φίλοι.[5][6] Ο Βίντνμαν υπήρξε επίσης φίλος του αρχιτέκτονα της Κολωνίας Sulpiz Boisserée, του οποίου η συλλογή τέχνης αποκτήθηκε από τον βασιλιά της Βαυαρίας για την Alte Pinakothek του το 1827.
Μετά την επιστροφή του από τη Ρώμη, ο Βίντνμαν φιλοτέχνησε έργα ως ανεξάρτητα εργαζόμενος καλλιτέχνης στο Μόναχο. Εκεί ο βασιλιάς Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας άρχισε σύντομα να του παραγγέλλει έργα, όπως προτομές για το Μνημείο Βαλχάλλα. Ο Φέρντιναντ φον Μίλερ χύτευσε πολλά από τα γλυπτά του σε μπρούντζο.[7]
Το 1849 ο Βίντνμαν έγινε καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου[6][8], διαδεχόμενος τον Σβαντάλερ. Η αυξανόμενη ευρύτερη αναγνώρισή του έφερε πολλές παραγγελίες προερχόμενες και έξω από τη Βαυαρία. Το 1849 τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ της Βαυαρίας[6], ενώ το 1887 ο αντιβασιλιάς Λεοπόλδος τον έχρισε Ιππότη του Βαυαρικού Στέμματος.
Ο Βίντνμαν απεχώρησε από την Ακαδημία το 1887, στα 75 του[5], και απεβίωσε στο Μόναχο σε ηλικία 82 ετών.
Οι ανδριάντες του Βίντνμαν ανέδιδαν έναν «αέρα» αξιοπρέπειας που είχε ανταπόκριση στους συγχρόνους του και τού εξασφάλισε πολλές παραγγελίες. Ωστόσο, τα μικρότερα έργα του, όπως οι προτομές, έχουν θεωρηθεί περισσότερο επιτυχημένα καλλιτεχνικώς.[8] Κάποια από τα έργα του καταστράφηκαν με τον βομβαρδισμό του Μονάχου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Επιλεγμένα έργα Επεξεργασία
- Προτομές των Κρίστιαν Άμπεργκερ, Χανς Χολμπάιν, Γκέοργκ φον Φρέουντσμπεργκ, Μαντλ και Ρότμαν
- Μνημείο του Λέο φον Κλέντσε[5]
- Μνημείο του Φρίντριχ φον Γκέρτνερ
- Μνημεία των Σίλερ[5][6] και Γκαίτε[5] στο Μόναχο
- Μαρμάρινο άγαλμα του Φρήντριχ Λιστ (1847)[6]
- Μαρμάρινη προτομή του αντιστρατήγου Κάρολου Γουλιέλμου φον Χάιντεκ στο Ίνγκολστατ[6]
- Μνημεία επισκόπων στο Βύρτσμπουργκ (άγαλμα του Γιούλιους Έχτερ φον Μέσπελμπρουν, 1845)[5][6], στη Βαμβέργη (άγαλμα του Φραντς Λούντβιχ φον Έρταλ[5] χυτευμένο σε μπρούντζο από τον Φέρντιναντ φον Μίλερ, 1865) και στο Ρέγκενσμπουργκ (άγαλμα του Γιόχαν Μίκαελ Ζάιλερ)[5]
- Μνημεία των Άουγκουστ Βίλχελμ Ίφλαντ και Βόλφγκανγκ Χέριμπερτ φον Ντάλμπεργκ στο Μάνχαϊμ (1864/1866, αμφότερα χυτευμένα από τον Μίλερ)
- Αγάλματα των Ορλάντο ντι Λάσσο[9] και Λόρεντς φον Βέστενρήντερ στην Promenadeplatz του Μονάχου (1848, 1854)[6]
- Το άγαλμα του Κρίστιαν Ντάνιελ Ράουχ στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου (1856)[6]
- Μνημείo του Κρίστοφ φον Σμιντ στο Ντίνκελσμπυλ (1859, χυτευμένο από τον Μίλερ)
- Προτομή του Γιάκομπ Μπάουερ στους λειμώνες του Ίζαρ (1861)
- Έφιππος ανδριάντας του Λουδοβίκου Α΄ στην Όντεονσπλατς (1862, σχεδιασμένος από τον Σβαντάλερ)[5][6][9][10]
- Έφιπποι ανδριάντες των Διοσκούρων Κάστορα και Πολυδεύκη στην είσοδο της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Μονάχου (1877)[8]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00196865. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Widnmann, Ritter Max von» 12 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /148891. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 Λήμμα «Widnmann, Max von, sculptor» στο Dictionary of German Biography, επιμ. Walther Killy & Rudolf Vierhaus, τόμος 10: Thibaut – Zycha, εκδ. Saur, Μόναχο 2006, σελ. 498.
- ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 Friedrich Mueller: Die Künstler aller Zeiten und Völker oder, Leben und Werke der berühmtesten Baumeister, Bildhauer, Maler, Kupferstecher, etc., τόμ. 3, Ebner & Seubert, Στουτγάρδη 1864
- ↑ Angelika Mundorff & Eva von Seckendorff (επιμ.): Die Millers: Aufbruch einer Familie, εκδ. Allitera, Μόναχο 2006.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Λήμμα «Widnmann, Max, Bildhauer» στο Meyers Konversations-Lexikon, έκδ. του 1897, τόμος 17, σελ. 720 (στη γερμανική)
- ↑ 9,0 9,1 Wilhelm Lübke (μετφρ. F.E. Bunnett): History of Sculpture: From the Earliest Ages to the Present Time, Smith & Elder, Λονδίνο 1872, τόμος 2, σελ. 465
- ↑ «Ludwig 1. und sein Isar-Athen» Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine., Alchemia Spectrum 2, Ιανουάριος 2000, σσ. 5-9 (pdf)
Πηγές Επεξεργασία
- Το αντίστοιχο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 8, σελ. 528
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Siegmund Freiherr von Pölnitz: «Max von Widnmann. Das Leben eines Künstlers unter König Ludwig I», Sammelblatt des Historischen Vereins Eichstätt, τόμ. 55 (1940), σσ. 3-19, τόμοι 56/57 (1941/42) (στη γερμανική)
- Edwart Mager: «Max von Widnmann. Ein vergessener Eichstätter Künstler», Historische Blätter für Stadt und Landkreis Eichstätt, 27.2 (1978) (στη γερμανική)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Max von Widnmann στο Wikimedia Commons