Μαρία Αντωνία της Πάρμας

Ιταλίδα πριγκίπισσα

Η Μαρία Αντωνία της Πάρμα (ιταλ. Maria Antonia di Borbone-Parma, 28 Νοεμβρίου 1774 - 20 Φεβρουαρίου 1841) ήταν πριγκίπισσα της Πάρμας.

Πριγκίπισσα Μαρία Αντωνία της Πάρμας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση28  Νοεμβρίου 1774[1]
Πάρμα
Θάνατος20  Φεβρουαρίου 1841[1]
Ρώμη
Τόπος ταφήςΒασιλική της Σάντα Μαρία ντέλα Στεκάτα
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμοναχή
Οικογένεια
ΓονείςΦερδινάνδος της Πάρμας και Αρχιδούκισσα Μαρία Αμαλία της Αυστρίας
ΑδέλφιαΚαρλόττα της Πάρμας
Λουδοβίκος Α΄ της Ετρουρίας
Καρολίνα των Βουρβόνων-Πάρμας
Prince Philip Maria of Parma
ΟικογένειαΟίκος των Βουρβόνων-Πάρμας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα του Ενάστρου Σταυρού
Τάγμα της Μαρίας Λουίζας
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Η Μαρία Αντωνία Ιωσηφίνα Βαλπουργία Άννα Λουίζα Θηρεσία Βικεντία Μαργαρίτα Αικατερίνη γεννήθηκε στην Πάρμα. Ήταν το τρίτο παιδί και η δεύτερη κόρη του Φερδινάνδου της Πάρμα και της της Μαρίας Αμαλίας της Αυστρίας. Σε αντίθεση με την κοινή γνώμη, το όνομά της δεν προήλθε από τη θεία της, βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα της Γαλλίας, που δεν ήταν νονά της. Ανάδοχοί της ήταν ο εκ μητρός θείος της Ιωσήφ Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και η θεία του πατέρα της, Μαρία Αντωνία Φερδινάνδη της Ισπανίας, από την οποία πήρε το όνομα η πριγκίπισσα.[2] Μεγάλωσε με τον αδελφό και τις αδελφές της στο δουκάτο της Πάρμα, όπου ήταν γνωστή ως Τονίνα. Ήταν μία ταλαντούχα ζωγράφος.

Το 1796 η Πάρμα κατελήφθη από τη Γαλλία. Ενώ οι γονείς τους είχαν τη δυνατότητα να παραμείνουν στον θρόνο τους, η 22χρονη Μαρία Αντωνία και η αδελφή της, Καρλόττα Μαρία, ήταν ελεύθερες, καθώς δεν είχαν καμιά πολιτική σημασία[3]. Οι αδελφές παρέμειναν στο πλευρό των γονιών τους και τους υποστήριξαν κατά τη διάρκεια της γαλλικής κατοχής. Και οι δύο θεωρείτο ότι είχαν τη θρησκευτική πίστη του πατέρα τους και τη δυναμικότητα της μητέρας τους.[4] Ενώ η Καρλόττα αναγνωρίστηκε ως πριγκίπισσα από τη Γαλλία και της δόθηκε σύνταξη για να είναι σε θέση να ζήσει σύμφωνα με τη θέση της,[5] η Αντωνία περιγράφεται ως υπερβολικά έντονη και κρατήθηκε σε επιφυλακή.[6] Κατά το τέλος του πατέρα τους τον Οκτώβριο του 1802, οι αδελφές και η μητέρα τους Μαρία Αμαλία, συμμετείχαν στην επίσημη κρατική κηδεία του. Όταν η μητέρα τους εξορίστηκε μετά την κηδεία, τη συνόδευσαν στην Πράγα, όπου έμειναν κοντά της μέχρι το τέλος της. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Πράγα, αυτή και η αδελφή της περιγράφηκαν ως ταπεινές και ξεχασμένες, περνώντας τον χρόνο τους στην προσευχή.[7]

Ένα ήσυχο άτομο, η Μαρία Αντωνία δεν παντρεύτηκε ποτέ και έγινε δόκιμη μοναχή το 1802. Στις 22 Απριλίου του 1803, έγινε επισήμως μοναχή και άλλαξε το όνομά της σε "αδελφή Λουίζα Μαρία". Μετά το τέλος της μητέρας της το 1804, η αδελφή της μεταφέρθηκε στη Ρώμη. Η Αντωνία παρέμεινε στην Πράγα μέχρι την πτώση του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, μετά την οποία επέστρεψε στην Πάρμα. Κατά τα επόμενα χρόνια έζησε μία ήσυχη και συγκρατημένη ζωή σε ένα μοναστήρι στην Πάρμα. Στις 9 Μαΐου του 1831, μετακινήθηκε στη Μονή της Αγίας Αγάθης στη Ρώμη, όπου και απεβίωσε το 1841.[8]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p8714.htm#i87137. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. Patrick van Kerrebrouck, Nouvelle Histoire Généalogique de l'Auguste Maison de France", (1987) p. 433.
  3. Justin C. Vovk: In Destiny's Hands: Five Tragic Rulers, Children of Maria Theresa (2010)
  4. Justin C. Vovk: In Destiny's Hands: Five Tragic Rulers, Children of Maria Theresa (2010)
  5. Justin C. Vovk: In Destiny's Hands: Five Tragic Rulers, Children of Maria Theresa (2010)
  6. Justin C. Vovk: In Destiny's Hands: Five Tragic Rulers, Children of Maria Theresa (2010)
  7. Justin C. Vovk: In Destiny's Hands: Five Tragic Rulers, Children of Maria Theresa (2010)
  8. https://www.werelate.org/wiki/Person:Princess_Maria_Antonia_of_Parma_%281%29