Μαρί-Ζαν Λ'Εριτιέ ντε Βιλαντόν
Η Μαρί-Ζαν Λ'Εριτιέ ντε Βιλαντόν (γαλλικά: Marie-Jeanne L'Héritier de Villandon) (1664 - 1734) ήταν Γαλλίδα συγγραφέας και οικοδέσποινα λογοτεχνικού σαλονιού στα τέλη του 17ου αιώνα. Ήταν ανιψιά του Σαρλ Περώ.[5]
| Μαρί-Ζαν Λ'Εριτιέ ντε Βιλαντόν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Marie-Jeanne L'Héritier de Villandon (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 12 Νοεμβρίου 1664 Παρίσι |
| Θάνατος | 24 Φεβρουαρίου 1734[1][2][3] Παρίσι |
| Ψευδώνυμο | Télésille |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας ποιήτρια οικοδέσποινα λογοτεχνικού σαλονιού συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας μεταφράστρια |
 Σχετικά πολυμέσα και Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Η Μαρί-Ζαν Λ'Εριτιέ ντε Βιλαντόν γεννήθηκε στο Παρίσι 12 Νοεμβρίου 1664. Ο πατέρας της Νικολά Λ 'Εριτιέ, κύριος του Βιλαντόν,(1613 -1680) ήταν λογοτέχνης, υπηρέτησε στο σώμα των σωματοφυλάκων και στους Γάλλους φρουρούς και στη συνέχεια έγινε βασιλικός ιστοριογράφος. Έτσι, η Λ 'Εριτιέ μεγάλωσε σε περιβάλλον ανθρώπων των γραμμάτων και ήταν «διανοούμενη, από οικογένεια μελετητών και περιβάλλονταν από ανθρώπους κοσμικούς και εκλεπτυσμένους».[6] Ήταν ανιψιά του Σαρλ Περώ, διάσημου συγγραφέα της Κοκκινοσκουφίτσας, της Σταχτοπούτας και άλλων παραμυθιών. Υπήρξε φίλη της Μαντλέν ντε Σκυντερί, της Μαρί-Κατρίν ντ' Ωλνουά και της Ανριέτ-Ζυλί ντε Καστελνώ ντε Μυρά, όλες συμμετείχαν στο λογοτεχνικό κίνημα των Περισπούδαστων. [7]
Στην αρχή της καριέρας της, το 1696, δημοσίευσε ποιήματα και τέσσερα παραμύθια, ένα χρόνο πριν από τους Μύθους (1697) του θείου της Σαρλ Περώ, με τον οποίο συζητούσαν για τα γραπτά τους. Παρόλο που έγραψε λίγο αργότερα, θεωρείται από τους προδρόμους του λογοτεχνικού είδους του παραμυθιού και η συμβολή της ήταν καθοριστική.[8]
Τα έργα της είχαν επιτυχία και έζησε από το εισόδημα των λογοτεχνικών της έργων και από τις γενναιόδωρες παροχές της δούκισσας του Λονγκβίλ (της οποίας έγραψε τα απομνημονεύματα) και της δούκισσας του Επερνόν (στην οποία αφιέρωσε το παραμύθι Οι γοητείες της ευγλωττίας, στο Oeuvres meslées, το πρώτο της έργο που χρονολογείται από το 1695). Η Μαντλέν ντε Σκυντερί, η οποία, όπως και αυτή, δεν είχε παντρευτεί ποτέ, της κληροδότησε, το 1701, το σαλόνι της όπου, παρά τα περιορισμένα της μέσα, συγκέντρωνε τη γαλλική διανόηση της εποχής. [5]
Προς το τέλος της ζωής, η Λ 'Εριτιέ μετέφρασε τις Ηρωικές επιστολές του Οβίδιου, το 1728.[9]
Τιμήθηκε εν ζωή με αρκετά βραβεία και όταν πέθανε, η εφημερίδα Journal des sçavans της αφιέρωσε νεκρολογία έξι σελίδων, μια διάκριση που συνήθως προορίζονταν μόνο για διανοούμενους μεγάλης φήμης.
Πέθανε στο Παρίσι στις 24 Φεβρουαρίου 1734, σε ηλικία 69 ετών.
Συγγραφικό έργο Επεξεργασία
- Œuvres meslées, Παρίσι 1695 - (Διάφορα έργα)[10]όπου περιλαμβάνονται τα παραμύθια Finette ou l'Adroite Princesse (Φινέτ ή η αδέξια πριγκίπισσα), Ricdin-Ricdon, la Robe de sincérité (το Φόρεμα της ειλικρίνειας) και Les Enchantements de l'Éloquence (Οι γοητείες της ευγλωττίας).
- La Tour ténébreuse et les jours lumineux: contes anglois, Amsterdam, 1706 (Ο Σκοτεινός Πύργος και οι Φωτεινές Ημέρες: Αγγλικοί μύθοι).[11]
- Les Caprices du destin: ou Recueil d’histoires singulières et amusantes arrivées de nos jours, Παρίσι, 1718 (Τα καπρίτσια του πεπρωμένου: ή Συλλογή μοναδικών και αστείων ιστοριών των ημερών μας). [12]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11910222x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Αγγλικά) Internet Speculative Fiction Database. 269490. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Internet Speculative Fiction Database. 173120. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11910222x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 5,0 5,1 . «siefar.org/dictionnaire/fr/Marie-Jeanne_L'Eritier_de_Villandon».
- ↑ Sophie Raynard, La Seconde Préciosité : floraison des conteuses de 1690 à 1756, Tübingen, Gunter Narr Verlag, 2002, 512 p
- ↑ René Bray, La Préciosité et les Précieux : de Thibaut de Champagne à Jean Giraudoux, Paris, Nizet, 1968, 406 p.
- ↑ . «17emesiecle.free.fr/Villandon.php».
- ↑ . «fr-academic.com/dic.nsf/Marie-Jeanne L'Héritier De Villandon».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/ark:/Oeuvres meslées, contenant L'innocente tromperie, L'avare puni, Les enchantemens de l'éloquence, Les aventures de Finette, nouvelles , et autres ouvrages, en vers et en prose, de Mlle L'H*** [L'Héritier de Villandon], avec le Triomphe de Mme Des Houlières, tel qu'il a été composé par Mlle L'H***».
- ↑ . «books.google.grLa tour tenebreuse et les jours lumineux: contes angloises».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/ Les caprices du destin, ou Recueil d'histoires singulières et amusantes arrivées de nos jours , par Mlle L'H*** [L'Héritier de Villandon]».