Μιχαήλος Αποστόλης
Ο Μιχαήλος Αποστόλης (1420 - 1478) ήταν λόγιος του 15ου αιώνα.
Μιχαήλος Αποστόλης | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1420[1] Κωνσταντινούπολη |
Θάνατος | 18 Ιουλίου 1478 Κρήτη |
Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | μεσαιωνική ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας καθηγητής φιλόσοφος[2] γραφέας[3] |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Αρσένιος Αποστόλης |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στο Κωνσταντινούπολη[4]. Μορφώθηκε με τις διδασκαλίες του Πλήθωνα υιοθετώντας την ελληνοκεντρική του Παιδεία αλλά έλαβε μέρος υπέρ των ενωτικών μαζί με τον Ιωάννη Αργυρόπουλο[5], ελπίζοντας στη σωτηρία της Πόλης χάρη στη Δύση. Το 1449 έγραψε συγχαρητήρια επιστολή στον νέο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ' Παλαιολόγο[6].
Μετά την Άλωση της Πόλης ταξίδεψε στη Ρώμη, πιθανώς με τον Αργυρόπουλο και φιλοξενήθηκε από τον καρδινάλιο Βησσαρίωνα, όπου με την οικονομική δαπάνη του, νέος ακόμη συμπλήρωσε τις σπουδές του, μαθαίνοντας και τα λατινικά.
Όταν ο Γαζής έγραψε κατά του Πλάτωνα και Πλήθωνα, ο Αποστόλης απαντώντας επιτέθηκε εναντίον του με ύβρεις κι αναφέροντας γεγονότα που δε γνώριζε από πρώτο χέρι σαν να ήταν παρών[4]. Ο Ανδρόνικος Κάλλιστος ανταπάντησε στην επιστολή του Αποστόλη και διαμαρτυρόμενος, έστειλε και τις δύο επιστολές στον Βησσαρίωνα, ζητώντας τη δίκαιη κρίση του. Ο Βησσαρίων δικαίωσε το Γαζή και μάλωσε τον Αποστόλη. Τότε αυτός, έχοντας χάσει την εύνοια του προστάτη του, αποχώρησε από την Ιταλία επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη, και από εκεί στην Κρήτη, όπου και παντρεύτηκε. Επέλεξε ως τόπο κατοικίας του στην Κρήτη τη Γόρτυνα, όπως προκύπτει τόσο από την επιγραφή του έργου του Λόγος παραινετικός εκ Γορτύνης εις Ιταλίαν Ρώμης, όσο και από επιστολές του προς τον ιερέα Λαόνικο και τον κωδικογράφο Μιχαήλ Λυγίζο. Στην περιοχή αυτή, όπου θα πρέπει να είχε μεταφέρει και τη βιβλιοθήκη του, ανέπτυξε τις κωδικογραφικές του δραστηριότητες.[7] Ίδρυσε σχολείο και έδινε μαθήματα, ενώ έκανε και αντιγραφές χειρογράφων για να ζει. Τόσο φτωχός ήταν, που συχνά υπόγραφε «βασιλεύς των πενήτων». Ο Κων.Σάθας παραθέτει επιστολή του, όπου αναφέρει οτι τόσο είχε ενστερνιστεί της πληθωνικές δοξασίες, που λάτρευε αρχαιοελληνικά αγάλματα κι επικαλούνταν διάφορους θεούς.
Δεν είναι γνωστό πότε πέθανε. Γιος του ήταν ο επίσης λόγιος Αριστόβουλος, ο μετονομασθείς Αρσένιος και λεγόμενος ο ψευδο-Μονεμβασίας.
Συγγράμματα
Επεξεργασία- Μενέξενος, ή περί Αγίας Τριάδος διάλογος
- Προς το υπέρ Αριστοτέλους περί ουσίας κατά Πλήθωνος Θεοδώρου του Γαζή αντιλήψεις
- Προσφώνημα εις τον διδάσκαλον Ιωάννην τον Αργυρόπουλον, ότε ήρξατο διδάσκειν εν τω του ξενώντος μουσείω
- Λόγος συμβουλευτικός προς Αμιρούτζην Φιλόσοφον
- Λόγος παραινετικός προς Ιταλούς
- Επιδιόρθωσις των ποιητικών τρόπων
- Μονωδία τω σοφώ Βησσαρίων
- Επικήδειον Γαλατιωού
- Επιτάφιον Καλιγερά
- Μονωδία επικήδειος εις Ανδρέαν Καλέργην
- Προσφώνημα εις Βησσαρίωνα
- Στίχοι ιαμβικοί
- Συλλογή Ελληνικών παροιμιών
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2015.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ (Αγγλικά) Schoenberg Database of Manuscripts.
- ↑ 4,0 4,1 Sathas, Kōnstantinos N. (1960). Neoellēnikē philologia : viographia tōn en tois grammasi dialampsantōn Hellen̄ōn, apo tēs katalyseōs tēs Vyzantinēs Autokratorias mechri tēs Hellēnikēs ethnegersias (1453-1821). En Athēnais : I. Chiōtellē.
- ↑ «Γεννάδιος Σχολάριος – Ο πρώτος ορθόδοξος πατριάρχης μετά την Άλωση της Πόλης». Ερανιστής. 5 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2019.
- ↑ Nicol, Donald M. (9 Μαΐου 2002). The Immortal Emperor: The Life and Legend of Constantine Palaiologos, Last Emperor of the Romans. Cambridge University Press. ISBN 9780521894098.
- ↑ Λαούρδας Β.,Κρητικά παλαιογραφικά. 6. Η Γόρτυνα και ο Μιχαήλ Αποστόλης, Κρητικά Χρονικά, τομ. 4 (1950), σελ.240-242
Πηγές
Επεξεργασία- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821. Αθήνα: Τυπογραφείο Τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.
- Aalberts, Joke, «Νέα στοιχεῖα γιὰ τὸν Μιχαὴλ Ἀποστόλη καὶ τὸν Γεώργιο Γρηγορόπουλο στὴν Κρήτη » , Θησαυρίσματα - Thesaurismata [Τόμοι 16-], 25 (1995), σσ. 143-159
- Gemert, A. F. Van, «Ὁ Μιχαὴλ Ἀποστόλης ὡς δάσκαλος τῶν ἑλληνικῶν » , Ἑλληνικά, 37 (1986), σσ. 141-145
- Λαούρδας Β.,Κρητικά παλαιογραφικά. 6. Η Γόρτυνα και ο Μιχαήλ Αποστόλης, Κρητικά Χρονικά, τομ. 4 (1950), σελ.240-242
- Λαούρδας Β, Κρητικά παλαιογραφικά. 9. Μιχαήλ Αποστόλη, Επικήδειοι εις Καλοτάρην και Γαλατηνόν, Κρητικά Χρονικά, τομ. 4 (1950),σελ.251-256
- Λαούρδας Β., Κρητικά Παλαιογραφικά. 17. Μιχαήλ Αποστόλη, Μενέξενος, Κρητικά Χρονικά, τομ. 6 (1952),σελ.51-58