Μιχαήλο Ολκάν
Ο Μιχαήλο Ολκάν (σερβικά : Михаило Олћан), (18 του Σεπτέμβρη 1894 - 1961) ήταν Σέρβος στρατιωτικός και πολιτικός. Κατά τη διάρκεια του Β΄παγκοσμίου πολέμου υπηρέτησε ως Υπουργός εθνικής οικονομίας στην κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας που λειτουργούσε στο έδαφος του Στρατιωτικού διοικητή στη Σερβία[2] μεταξύ των ετών 1941 και 1944. Έφυγε από τη Γιουγκοσλαβία προς το τέλος του πολέμου και μετανάστευσε αυτοεξοριζόμενος στην Αυστραλία όπου και πέθανε το 1961.
| Μιχαήλο Ολκάν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18 Σεπτεμβρίου 1894[1] Crepaja |
| Θάνατος | 21 Νοεμβρίου 1961[1] Αδελαΐδα |
| Αιτία θανάτου | νόσος |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Έτβες Λόραντ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημόσιος υπάλληλος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Yugoslav National Movement |
Ο Ολκάν γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1894 στην Κρεπάια της Αυστροουγγαρίας. Ήταν ανηψιός του Σέρβου εφευρέτη Μιχαήλο Πουπίν και τελείωσε το γυμνάσιο στο Νόβι Σαντ, όπου κι ασχολήθηκε με την πολιτική σε εθνικιστικά κινήματα των φοιτητών. Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο της Πέστης. Εντάχτηκε στον Αυστροουγγρικό στρατό με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και στάλθηκε να πολεμήσει στο Ανατολικό μέτωπο όπου αυτομόλησε στους Ρώσους και συμμετείχε σε σερβικό εθελοντικό σώμα. Ο ίδιος διακρίθηκε και τιμήθηκε με τον Σταυρό του Αγίου Γεωργίου και το Τάγμα του Λευκού Αετού με σπαθιά. Αργότερα πολέμησε στο Μακεδονικό μέτωπο. Στα μεταπολεμικά χρόνια αγωνίστηκε σε αρκετές εθελοντικές οργανώσεις στη Βοϊβοντίνα και έζησε στην Πέτροβγκραντ (σύγχρονη Ζρενιάνιν). Εντάχθηκε στο Γιουγκοσλαβικό εθνικό κίνημα μετά τη δημιουργία του το 1935[3]. Ο ηγέτης του κινήματος, Ντιμίτριε Λιότιτς θεωρούσε τον Ολκάν ως ένα από τους πιο έμπιστους υπασπιστές του[4].
Μετά την εισβολή του άξονα και κατοχή της Γιουγκοσλαβίαςο Ολκάν έγινε μέλος της κυβέρνησης μαριονέτα γνωστή ως "Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας". Στις 29 Αυγούστου 1941 διορίσθηκε σε υπουργική θέση[5], Υπουργός εθνικής οικονομίας[6].
Σε μια κυβερνητική συνεδρίαση στις 14 Σεπτεμβρίου του 1941 ο Ολκάν πρότεινε οι εθελοντές του Λιότιτς να οπλιστούν για να καταστείλουν μια εξέγερση των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων . Η κυβέρνηση μαριονέτα έδωσε αργότερα στον Ολκάν την άδεια να δημιουργήσει ένα γραφείο πρόσληψης για την εθελοντική διοίκηση της Σερβίας. Περισσότεροι από 600 εθελοντές κατατάχθηκαν μέσα στις επόμενες ημέρες[7]. Την άνοιξη του 1942, σχολίασε σχετικά με το ολοκαύτωμα και δήλωσε ότι οι Εβραίοι είχαν "συνάντησε τη μοίρα που τους άξιζε»[8]. Εξήγησε ότι οι Σέρβοι θα πρέπει να είναι ευγνώμων για το ότι «η ισχυρή βαριοπούλα της Γερμανίας είχε κατέβει όχι πάνω στα κεφάλια του σερβικού λαού, αλλά πάνω στα κεφάλια των Εβραίων της Σερβίας"[8] [8]
Ο Ολκάν απολύθηκε από υπουργικό συμβούλιο τον Οκτώβριο του 1942 και έγινε με την επιμονή της Γερμανίας de facto πολιτικός κομισάριος του σώματος εθελοντών της Σερβίας. Τον Οκτώβριο του 1943[4]. εργάστηκε ως άμεσος εκπρόσωπος του Λιότιτς και απολάμβανε την πλήρη εμπιστοσύνη των Γερμανών[4]. Στις αρχές του 1944 ο Ολκάν στάλθηκε στο Μαυροβούνιο μαζί με ένα απόσπασμα από το σώμα εθελοντών[4][9]. Εγκατέλειψε τη Γιουγκοσλαβία στο τέλος του πολέμου και μετακόμισε στην Αυστραλία , όπου και έζησε μέχρι το θάνατό του στα τέλη του 1961[3].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 17712348v.
- ↑ Hehn 1971, official name of the occupied territory
- ↑ 3,0 3,1 Žorž 17 September 2004
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Tomasevich 2001, p. 190.
- ↑ Tomasevich 2001, p. 179.
- ↑ Cohen 1996, p. 36
- ↑ Cohen 1996, p. 37.
- ↑ 8,0 8,1 Cohen 1996, pp. 81–82.
- ↑ Hoare 2013, p. 110.
Αναφορές Επεξεργασία
- Antić, Ana (2012). «Police Force Under Occupation: Serbian State Guard and Volunteers' Corps in the Holocaust». Στο: Horowitz, Sara R. Back to the Sources: Re-examining Perpetrators, Victims and Bystanders. Evanston, Illinois: Northwestern University Press. ISBN 978-0-8101-2862-0.
- Cohen, Philip J. (1996). Serbia's Secret War: Propaganda and the Deceit of History. College Station, Texas: Texas A&M University Press. ISBN 978-0-89096-760-7.
- Hehn, Paul N. (1971). «Serbia, Croatia and Germany 1941–1945: Civil War and Revolution in the Balkans». Canadian Slavonic Papers (University of Alberta) 13 (4): 344–373.
- Hoare, Marko Attila (2013). Bosnian Muslims in the Second World War. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-231-70394-9.
- Pettibone, Charles (2012). The Organization and Order of Battle of Militaries of World War II: Germany's and Imperial Japan's Allies and Puppet States. 7. Bloomington, Indiana: Trafford Publishing. ISBN 978-1-4669-0351-7.
- Tomasevich, Jozo (2001). War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: Occupation and Collaboration. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-3615-2.
- Žorž, Branislav A. (17 September 2004). «Preispitati krivicu Mihajla Olćana». Glas javnosti. http://arhiva.glas-javnosti.rs/arhiva/2004/09/17/pisma/srpski/pisma.shtml.