Μιχαήλ Λέρμοντοφ
Ο Μιχαήλ Γιούριεβιτς Λέρμοντοφ (ρωσικά: Михаил Юрьевич Лермонтов, Μόσχα, 15 Οκτωβρίου 1814[3] – Πιατιγκόρσκ, 27 Ιουλίου 1841[3]) ήταν σημαντικός Ρώσος ποιητής, γνωστός και ως «ποιητής του Καυκάσου». Αποτέλεσε την πιο σημαντική παρουσία στη ρωσική ποίηση από τον θάνατο του Αλεξάντρ Πούσκιν μέχρι και τον δικό του, τέσσερα χρόνια αργότερα, στην ηλικία των 26 χρονών. Όπως και ο Πούσκιν, έτσι και ο ίδιος έχασε τη ζωή του σε μια μονομαχία. Σ' ένα από τα πιο γνωστά ποιήματά του, που γράφτηκε την Πρωτοχρονιά του 1840, περιέγραψε την ποίησή του σαν «ατσαλένιο στίχο ποτισμένο με πικρία και μίσος».
| Μιχαήλ Λέρμοντοφ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα | Μιχαήλ Λέρμοντοφ |
| Γέννηση | 15 Οκτωβρίου 1815 (3 Οκτωβρίου με το παλαιό ημερολόγιο) Μόσχα, Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 27 Ιουλίου 1841 (26 ετών)(15 Ιουλίου με το παλαιό ημερολόγιο) Πιατιγκόρσκ, Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | ποιητής[1], μεταφραστής, ζωγράφος, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας[1], αξιωματικός, συγγραφέας[2], πεζογράφος[1] και bretteur |
| Γλώσσα | ρωσικά |
| Εθνικότητα | Ρώσος |
| Είδη | ποιητής, μυθιστοριογράφος |
| Αξιοσημείωτα έργα | Ένας ήρωας του καιρού μας, Μασκαράντ, Μποροντίνο, Μτσίρο, Σάσκα, Βαλέρικ κ.α. |
| Υπογραφή |  |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Γιος απόστρατου αξιωματικού, έχασε τους γονείς του σε νεαρή ηλικία και μεγάλωσε με τη γιαγιά του, Ελισαβέτα Αρσένυεβα Στολύπινα. Υπήρξε μαθητής σε σχολείο ευγενών και εισήχθη στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, το οποίο εγκατέλειψε για να γραφτεί στη Σχολή Αξιωματικών της Αγίας Πετρούπολης. Το 1834 πήρε το βαθμό του ανθυπιλάρχου και υπηρέτησε στο σύνταγμα των Ουσάρων της φρουράς του Τσάρου. Φιλελεύθερος και πολέμιος της απολυταρχίας, προκάλεσε την αντίδραση των αυλικών κύκλων με το ποίημά του «Ο θάνατος του ποιητή» για τον θάνατο του Πούσκιν σε μονομαχία, και μετατέθηκε στον Καύκασο. Το 1838 επανήλθε στην Πετρούπολη και απέκτησε σημαίνουσα θέση στους συγγραφικούς κύκλους της πρωτεύουσας. Αλλά το 1840 πέρασε από στρατοδικείο γιατί μονομάχησε με τον γιο του Γάλλου πρεσβευτή και στάλθηκε πάλι στον Καύκασο, σε μονάδα μάχης της πρώτης γραμμής. Διακρίθηκε στη μάχη του ποταμού Βαλέρικ και πήρε εύφημο μνεία για το θάρρος και την ετοιμότητά του. Τον Ιούλιο του 1841, στην κωμόπολη Πιατιγκόρσκ όπου είχε πάει για θεραπεία, βρήκε κι αυτός τον θάνατο σε μονομαχία.
Μερικά από τα έργα του είναι Μασκαράντ, Μποροντίνο, Μτσίρο, Σάσκα, Βαλέρικ. Περιφημότερο έργο του είναι το Ένας ήρωας του καιρού μας (ελληνική μετάφραση: Ανδρέας Σαραντόπουλος, "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος"), που άσκησε μεγάλη επίδραση στην πορεία της ρωσικής πεζογραφίας.
Σπουδαία αποφθέγματα
ΕπεξεργασίαΈνας ήρωας του καιρού μας[4]:
1) ''Προσπάθησα να αγαπήσω ολόκληρο τον κόσμο, όμως κανείς δεν με κατάλαβε. Και έμαθα να μισώ''
2) ''Στις καρδιές των απλών ανθρώπων, η αίσθηση της ομορφιάς και του μεγαλείου της φύσης είναι πολύ πιο έντονη και εκατό φορές πιο ζωντανή απ' ότι σ' εμάς τους παραμυθάδες που εκστασιαζόμαστε με τις λέξεις στο χαρτί''
3) ''... ό,τι αρχίζει με παράξενο τρόπο, έτσι πρέπει και να τελειώνει''
4) ''Το ίδιο εύκολα συνηθίζω στη θλίψη όσο και στη χαρά, και η ζωή μου, μέρα με τη μέρα γίνεται πιο άδεια. Ένα μου απόμεινε: το ταξίδι. Μόλις είναι βολευτό, φεύγω! Όχι μόνο στην Ευρώπη, ο Θεός να φυλάει! Θα πάω στην Αμερική, στην Αραβία, στην Ινδία... Ίσως και να πεθάνω στο δρόμο.''
5) ''Έτσι είναι τα νιάτα! Παίρνουν φωτιά εκεί που δεν πρέπει''
6) ''Αυτή με δύναμη τύλιξε τα τρεμάμενα χέρια της γύρω απ' το λαιμό του, σαν να' θελε μ' αυτό το φιλί να του μεταδώσει την ψυχή της''
7) ''Εγώ πάντως το' λεγα ότι δεν βρίσκει προκοπή όποιος τους παλιούς φίλους ξεχνάει''
8) ''Σχεδόν πάντα συγχωρούμε αυτό που καταλαβαίνουμε''
9) ''... και από το κακό στο καλό, πάλι μακριά δεν είναι...''
10) ''Δεν γνωρίζεις τους ανθρώπους και τις αδύναμες πλευρές τους, γιατί σε όλη του τη ζωή ασχολείται μόνο με τον εαυτό του''
11) ''Αγαπητέ μου, μισώ τους ανθρώπους για να μην τους περιφρονήσω, γιατί αλλιώς η ζωή θα ήταν μια φοβερά αηδιαστική φάρσα''
12) ''Στα μάτια της καθρεπτιζόταν η δυσπιστία και μαζί η επιθυμία να πειστεί...''
13) ''... χωρίς ηλίθιους, ο κόσμος θα ήταν πολύ ανιαρός τόπος.''
14) "Όσο για μένα, για ένα πράγμα είμαι σίγουρος... αργά ή γρήγορα, ένα ωραίο πρωί θα πεθάνω
- ... εγώ έχω μια άλλη βεβαιότητα: ότι κάποιο καταραμένο βράδυ, είχα τη δυστυχία να γεννηθώ''
15) ''Αυτή είναι η ηλίθια κατασκευή μου: τίποτα δεν ξεχνώ, τίποτα''.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 The Fine Art Archive. 16306. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ 3,0 3,1 «Mikhail Lermontov». Encyclopedia Britannica. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ Ένας ήρωας του καιρού μας, μτφ. Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα, 1998
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Mikhail Lermontov στο Wikimedia Commons
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη λογοτεχνία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |