Μιχαήλ Παλαιολόγος (στρατηγός)
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Μιχαήλ (απεβ. 1156) ήταν παλαιό μέλος της σημαντικής οικογένειας των Παλαιολόγων, που αργότερα βασίλευσε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Έγινε στρατηγός κατά τη βασιλεία του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού.
| Μιχαήλ Παλαιολόγος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Μιχαήλ Δούκας Παλαιολόγος (Ελληνικά) |
| Θάνατος | Ιανουάριος 1156 Μπάρι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός |
| Περίοδος ακμής | 1147 - 1156 |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Αλέξιος Παλαιολόγος[1] NN[1] |
| Γονείς | Νικηφόρος Δούκας Παλαιολόγος[2] |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
Βιογραφία Επεξεργασία
Το 1150 εστάλη να εγείρει στρατό μεταξύ των κατοίκων της περιοχής στην Αγκώνα, ως μία προσπάθεια ανασύστασης του θέματος της Λογγοβαρδίας.
Την άνοιξη του 1155 ο Ροβέρτος Γ΄ κόμης του Λοριτέλο, ένας στασιαστής εναντίον τού εξαδέλφου του Γουλιέλμου Α΄ της Σικελίας (ήταν και οι δύο εγγονοί του Ρογήρου Α΄ της Σικελίας), διαπραγματεύτηκε υποστήριξη στον Μανουήλ. Με στρατό από κατοίκους της Αγκώνας, ο Μιχαήλ και ο Ιωάννης Δούκας Καματηρός προχώρησαν νοτιότερα στην Ιταλική χερσόνησο, ως την Απουλία. Η Βιέστε ήταν η πρώτη πόλη που έπεσε, αλλά το σημαντικό Τράνι αντιστεκόταν. Το Μπάρι, έπειτα από δωροδοκία για να ανοίξει τις πύλες της ακρόπολης, παραδόθηκε και μία εβδομάδα μετά ακολούθησε και το Τράνι, το Τζιοβινάτσο και το Ρούβο, που αποκτήθηκαν από το στρατό του Παλαιολόγου. Όταν ο Ριχάρδος κόμης της Άντρια σκοτώθηκε στη μάχη, η πόλη του επίσης παραδόθηκε.
Ο Αυτοκρατορικός στρατός κινήθηκε προς πολιορκία του Μπόσκο, όταν νίκησε ένα στρατό του βασιλιά της Σικελίας. Το Μοντεπελόζο, η Γκραβίνα και πενήντα κώμες παραδόθηκαν και η Μονόπολι υπέγραψε συνθήκη. Τότε, στην κορύφωση της εκστρατείας, ο Παλαιολόγος απεβίωσε στο Μπάρι.
Πηγές Επεξεργασία
- Oikonomidès, N. A. (1965). "Constantin VII Porphyrogénète et les Thèmes de Céphalonie et de Longobardie". Revue des études byzantines (in French). 23 (23): 118–123. doi:10.3406/rebyz.1965.1343.
- Ostrogorsky, George (1956). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell.
- ↑ 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 2,0 2,1 Jean-Claude Cheynet, Jean-François Vannier: «Études prosopographiques». (Γαλλικά) Études prosopographiques. Éditions de la Sorbonne. Παρίσι, OpenEdition Books. 1986. 10.4000/BOOKS.PSORBONNE.1939. ISBN-13 978-2-85944-110-4. ISBN-10 2-85944-110-7.