Μιχαήλ της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ
Ο Μιχαήλ, γερμ. Michael (γενν. 15 Νοεμβρίου 1946) από τον Οίκο των Βέττιν είναι πρίγκιπας (τιτουλάριος μέγας δούκας) της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ[5], επικεφαλής του Οίκου των Βέττιν[6].
| Μιχαήλ της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 15 Νοεμβρίου 1946[1] Μπάμπεργκ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Θρησκεία | Λουθηρανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | επιχειρηματίας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Renate Henkel (από 1970)[2] Dagmar Hennings (από 1980)[2] |
| Τέκνα | Leonie Prinzessin von Sachsen-Weimar-Eisenach[3] |
| Γονείς | Κάρολος Αύγουστος της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ (1912-1988)[3] και Ελισάβετ του Βάνγκενχαϊμ-Βίντερσταϊν[3] |
| Οικογένεια | Οίκος των Βέττιν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Maecenas-Ehrung (2005)[4] |
Βιογραφία Επεξεργασία
Είναι ο γιος του Καρόλου-Αυγούστου διαδόχου και τιτουλάριου μεγάλου δούκα της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ και της Ελισάβετ, κόρης του Ότμαρ βαρόνου φον Βάνγκενχαϊμ-Βίντερσταϊν[7].
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε πρώτα το 1970 τη Ρενάτα Χένκελ, κόρη του Κόνρατ Χένκελ[7]· δεν απέκτησαν τέκνα και διαζεύχθηκαν το 1974.
Το 1980 ο Μιχαήλ έκανε δεύτερο γάμο με την Ντάγκμαρ Χέννινγκς, κόρη του Ερρίκου Χέννινγκς και είχε τέκνα:
- Λεονία-Μερσέντες-Αυγούστα-Σίλβα-Ελισάβετ-Μαργαρίτα, γενν. 1986.
Αναφορές σε Πηγές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11083.htm#i110823.
- ↑ 2,0 2,1 p11083.htm#i110823. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ www
.aski .org /maecenas-ehrung-2005-prinz-michael-von-sachsen-weimar-eisenach .html. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2019. - ↑ In 1919 royalty and nobility were mandated to lose their privileges in Germany, hereditary titles were to be legally borne thereafter only as part of the surname, according to Article 109 of the Weimar Constitution. Styles such as majesty and highness were not retained. Αρχειοθετήθηκε 2015-07-24 στο Wayback Machine.
- ↑ Willis, Daniel A., The Descendants of King George I of Great Britain, Clearfield Company, 2002, pp. 457-458.
- ↑ 7,0 7,1 Montgomery-Massinberd, Hugh (1972). Burke's Guide to the Royal Family. London: Burke's Peerage, Ltd. σελ. 266. ISBN 0-220-66222-3.