Βικιπαίδεια

Μοναρχία της Ταϊλάνδης

Η μοναρχία της Ταϊλάνδης αναφέρεται στη συνταγματική μοναρχία της Ταϊλάνδης (πρώην Σιάμ). Ο Βασιλιάς της Ταϊλάνδης είναι ο αρχηγός του κράτους και επικεφαλής του κυβερνώντος Βασιλικού Οίκου Τσάκρι.

Βασιλιάς της Ταϊλάνδης
พระมหากษัตริย์ไทย
Στοιχεία
Πρώτος μονάρχηςSri Indraditya of Sukhothai
ΚατοικίαGrand Palace (ceremonial)
Dusit Palace (residential)
Grand Hotel Sonnenbichl
(quarantine residence)
Ιστοσελίδαroyaloffice

Παρόλο που η σημερινή δυναστεία Τσάκρι δημιουργήθηκε το 1782, η ύπαρξη του θεσμού της μοναρχίας στην Ταϊλάνδη θεωρείται ότι παραδοσιακά έχει τις ρίζες της από την ίδρυση του Βασιλείου Σουκοτάι το 1238. Ο θεσμός μετατράπηκε σε συνταγματική μοναρχία το 1932 μετά την άμαχη σιαμέζικη επανάσταση του 1932 . Η επίσημη εθιμοτυπική κατοικία της μονάρχης είναι το Μεγάλο Παλάτι στην Μπανγκόκ, ενώ η ιδιωτική κατοικία βρίσκεται στο Dusit Palace. Ο βασιλιάς κατοικεί επί του παρόντος σε καραντίνα στο Grand Hotel Sonnenbichl της Γερμανίας.

Οι τίτλοι του Βασιλιά της Ταϊλάνδης συμπεριλαμβάνουν: Αρχηγός του Κράτους, Αρχηγός των Βασιλικών Ενόπλων Δυνάμεων, αφοσιωμένος στον Βουδισμό και την υποστηριχτής των θρησκειών . [1]

Ιστορία Επεξεργασία

Προέλευση Επεξεργασία

Η τρέχουσα έννοια της βασιλικής Ταϊλάνδης έχει εξελιχθεί μέσα στα 800 χρόνια απόλυτης κυριαρχίας. Ο πρώτος βασιλιάς μιας ενοποιημένης Ταϊλάνδης ήταν ο ιδρυτής του Βασιλείου της Σουκοτάι, ο Βασιλιάς Σρι Indraditya, το 1238. [2] Η ιδέα αυτής της πρώιμης βασιλείας λέγεται ότι βασίζεται σε δύο έννοιες που προέρχονται από τις βουδιστικές πεποιθήσεις Ινδουϊσμού και Τεραβάντα . Η πρώτη ιδέα βασίζεται στην Βεδική-Ινδουιστική κάστα του «Kshatriya» ή πολεμιστής-κυβερνήτης, στον οποίο ο βασιλιάς αντλεί τις δυνάμεις του από στρατιωτική δύναμη. Το δεύτερο βασίζεται στην βουδιστική έννοια της «Τεραβάντα» του «Dhammaraja» , Ο Βουδισμός έχει εισαχθεί στην Ταϊλάνδη τον 6ο αιώνα μ.Χ. Η ιδέα του Dhammaraja είναι ότι ο βασιλιάς πρέπει να κυβερνά το λαό του σύμφωνα με το Dharma και τις διδασκαλίες του Βούδα.

Αυτές οι ιδέες αντικαταστάθηκαν για λίγο το 1279, όταν ο Βασιλιάς Ραμχάχαινγκ ήρθε στο θρόνο. Ο Ramkhamhaeng απομακρύνθηκε από την παράδοση και δημιούργησε αντ 'αυτού μια έννοια του «πατρικού κανόνα», στο οποίο ο βασιλιάς κυβερνά το λαό του, όπως ο πατέρας θα κυβερνούσε τα παιδιά του. [3] [4] Αυτή η ιδέα ενισχύεται στον τίτλο και το όνομα του βασιλιά, καθώς είναι ακόμα γνωστός σήμερα, Pho Khun Ramkhamhaeng [5] που σημαίνει «Πατέρας Κυβερνήτης Ramkhamhaeng». Αυτό κράτησε για λίγο. Μέχρι το τέλος του βασιλείου, οι δύο παλιές έννοιες επέστρεψαν όπως συμβολίζονται από την αλλαγή στο ύφος των βασιλέων: "Pho" άλλαξε σε "Phaya" ή Λόρδος.

Η μοναρχία στον 21ο αιώνα Επεξεργασία

 
Η εικόνα του βασιλιά υπάρχει σε κάθε πόλη και σε πολλές εμφανείς τοποθεσίες

Από το 2000, ο ρόλος της ταϊλανδέζικης μοναρχίας αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο από μελετητές, μέσα μαζικής ενημέρωσης, παρατηρητές και όλο και περισσότερα εκπαιδευμένα άτομα εκφράζουν ενδιαφέρον σε δημοκρατικές ιδέες. [Απαιτείται αναφορά] Πολλοί θεώρησαν ότι μια σειρά νόμων και μέτρων σχετικά με το lèse majesté στην Ταϊλάνδη αποτελούν εμπόδια στην ελευθερία της έκφρασης. Δεκάδες συλλήψεις, εκατοντάδες εγκληματικές έρευνες και πολλαπλές φυλακίσεις έχουν γίνει βάσει αυτών των νόμων.

Ο νόμος lèse-majesté είναι μέρος του Ποινικού Κώδικα της Ταϊλάνδης και λέγεται ότι είναι «ο πιο σκληρός νόμος lèse majesté στον κόσμο» και «ενδεχομένως ο αυστηρότερος νόμος περί ποινικής δυσφήμισης οπουδήποτε». Ο πολιτικός επιστήμονας Giles Ungpakorn σημείωσε ότι «οι νόμοι του lèse-majesté δεν έχουν πραγματικά σχεδιαστεί για την προστασία του θεσμού της μοναρχίας. Στο παρελθόν, οι νόμοι χρησιμοποιήθηκαν για την προστασία των κυβερνήσεων και για την προστασία των στρατιωτικών πραξικοπημάτων από νόμιμη κριτική. Η εικόνα δημιουργήθηκε για να ενισχύσει μια συντηρητική ελίτ πολύ πέρα από τα τείχη του ανακτόρου.

Ο βασιλιάς επικουρείται στο έργο και τα καθήκοντά του από τον ιδιωτικό γραμματέα του βασιλιά της Ταϊλάνδης και το Συμβούλιο Privy της Ταϊλάνδης, σε συνεννόηση με τον επικεφαλή του υπουργικού συμβουλίου, τον πρωθυπουργό . Σύμφωνα με το σύνταγμα, ο βασιλιάς δεν είναι πλέον ο δημιουργός όλων των νόμων στο βασίλειο: το προνόμιο αυτό ανατίθεται στην Εθνική Συνέλευση της Ταϊλάνδης. Όλα τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν από το νομοθετικό σώμα, ωστόσο, απαιτούν τη βασιλική σύμφωνη γνώμη του για να γίνει νόμος.

Η χούντα που ανέλαβε την εξουσία το 2014 ήταν επιθετική φυλακίζοντας αυστηρά τους κριτικούς της μοναρχίας. [6] [7] Το 2015, ξόδεψε 540 $ εκατομμύρια, περισσότερο από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εξωτερικών, σε μια διαφημιστική εκστρατεία που ονομάζεται «Λατρεία, προστασία και υπεράσπιση της μοναρχίας». Η εκστρατεία περιλαμβάνει τηλεοπτικές διαφημίσεις, σεμινάρια σε σχολεία και φυλακές, διαγωνισμούς τραγουδιού και διαγωνισμούς για τη συγγραφή ιστοριών και ταινιών που επαινούν τον βασιλιά. «Δεν πρόκειται για προπαγάνδα», είπε ο Προέδρος Τσαντ-ο-χα, αρχηγός της χούντας. "Η νεολαία πρέπει να εκπαιδευτεί για το τι έχει κάνει ο βασιλιάς." [8]

Στον προϋπολογισμό της για το οικονομικό έτος 2016 (FY) 2016, η κυβερνών στρατιωτική κυβέρνηση αύξησε τις δαπάνες της για «διατήρηση, προστασία και διατήρηση της μοναρχίας» σε 18 δισεκατομμύρια μπατ (514 δολάρια ΗΠΑ) εκατομμύρια), αύξηση 28 τοις εκατό για αυτό το στοιχείο γραμμής του προϋπολογισμού από το 2014 όταν πήρε την εξουσία. [9] Τα κονδύλια του προϋπολογισμού για τη στήριξη της μοναρχίας το 2020 ανέρχονται σε 29.728 δισεκατομμύρια μπατ, ή 0,93% του συνολικού προϋπολογισμού. [10]

VajiralongkornBhumibol AdulyadejAnanda MahidolPrajadhipokVajiravudhChulalongkornMongkutRama IIIRama II of SiamRama ITaksinEkkathatUthumphonBoromakotThai SaSuriyenthrathibodiPhetrachaNaraiSi SuthammarachaChao Fa ChaiPrasat ThongAthittayawongChetthathiratSongthamSi SaowaphakEkathotsarotNaresuanMaha Thammaracha (king of Ayutthaya)MahinthrathiratMaha ChakkraphatWorawongsathiratYodfaChairachaRatsadathiratBorommarachathirat IVRamathibodi IIBorommaracha IIIBorommatrailokkanatBorommarachathirat IIIntharacha (king of Ayutthaya)RamrachathiratRamesuan (king of Ayutthaya)Thong LanBorommarachathirat IRamesuan (king of Ayutthaya)UthongMahathammaracha IVMahathammaracha IIIMahathammaracha IIMahathammaracha INgua Nam ThumLoe ThaiRam KhamhaengBan MueangSi Inthrathit

Βασιλικές τελετές Επεξεργασία

 
Η Βασιλική Πομπή, 2003.

Ο βασιλιάς και άλλα μέλη της οικογένειάς του πραγματοποιούν πολλές βασιλικές τελετές ετησίως, μερικές από τις οποίες χρονολογούνται από τον 13ο αιώνα.

  • Βασιλική τελετή στέψης
  • Βασιλική Πομπή
  • Βασιλική τελετή οργώματος
  • Η Αλλαγή των Ρομπών του Σμαραγδένιου Βούδα [11]
  • Τελετή αφοσίωσης στρατιωτικών χρωμάτων και δέσμευσης
  • Τελετή Ορκωμοσίας
  • Ομιλία από τον Θρόνο στην Εθνοσυνέλευση της Ταϊλάνδης
  • Τελετή Βασιλικής Κηδείας


Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

  1. ↑ The Secretariate of the House of Representatives (Νοε 2007). «Constitution of the Kingdom of Thailand B.E 2550» (PDF). The Secretariat of the House of Representatives. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 31 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2012. 
  2. ↑ Cœdès, G. (1921). «The Origins of the Sukhodaya Dynasty». Journal of the Siam Society (Siam Heritage Trust) JSS Vol. 14.1b (digital): image 1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-10-20. https://web.archive.org/web/20161020044526/http://www.siamese-heritage.org/jsspdf/1921/JSS_014_1b_Coedes_OriginsOfSukhodayaDynasty.pdf. Ανακτήθηκε στις 17 March 2013. «The dynasty which reigned during a part of the XIIIth. and the first half of the XlVth. centuries at Sukhodaya and at Sajjanlaya, on the upper Menam Yom, is the first historical Siamese dynasty. It has a double claim to this title, both because its cradle was precisely in the country designated by foreigners as "Siam" (Khmer: Syain; Chinese : Sien, etc.), and because it is this dynasty which, by freeing the Thai principalities from the Cambodian yoke and by gradually extending its conquests as far as the Malay Peninsula, paved the way for the formation of the Kingdom of Siam properly so called.». 
  3. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2008. 
  4. ↑ Prince Dhani Nivat, Kromamun Bidyadabh (1947). «The Old Siamese conception of the Monarchy». Journal of the Siam Society (Siamese Heritage Trust) JSS Vol. 36.2b (digital): image 10 page 93. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-05-06. https://web.archive.org/web/20210506210159/http://www.siamese-heritage.org/jsspdf/1941/JSS_036_2b_PrinceDhani_OldSiameseConceptionOfMonarchy.pdf. Ανακτήθηκε στις 7 March 2013. «Patriarchal Sukhothai Kingship ...The monarch was of course the people's leader in battle; but he was also in peace-time their father whose advice was sought and expected in all matters and whose judgment was accepted by all. He was moreover accessible to his people, for we are told by an old inscription that, in front of the royal palace of Sukhothai there used to be a gong hung up for people to go and beat upon whenever they wanted personal help and redress. The custom survived with slight modifications all through the centuries down to the change of regime in 1932....». 
  5. ↑ Terwiel, Barend Jan (1983). «Ahom and the Study of Early Thai Society». Journal of the Siam Society (Siamese Heritage Trust) JSS Vol. 71.0 (PDF): image 4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-11-03. https://web.archive.org/web/20131103171209/http://www.siamese-heritage.org/jsspdf/1981/JSS_071_0g_Terwiel_AhomAndStudyOfEarlyTaiSociety.pdf. Ανακτήθηκε στις 7 March 2013. «In older usage, khun was used for a ruler of a fortified town and its surrounding villages, together called a mueang; with the prefix pho (พ่อ "father") appears as Pho Khun.». 
  6. ↑ 2014 coup marks the highest number of lèse-majesté prisoners in Thai history. Prachatai.
  7. ↑ "Thailand jails man for 35 years for insulting the monarchy on Facebook". The Independent. 10 June 2017.
  8. ↑ Fuller, Thomas (2015-09-20). «With King in Declining Health, Future of Monarchy in Thailand Is Uncertain». The New York Times. https://www.nytimes.com/2015/09/21/world/with-king-in-declining-health-future-of-monarchy-in-thailand-is-uncertain.html?_r=1. Ανακτήθηκε στις 22 September 2015. 
  9. ↑ «For Thailand, a portrait is crucial to preparations for succession». Straits Times. 2016-04-21. http://www.straitstimes.com/asia/se-asia/for-thailand-a-portrait-is-crucial-to-preparations-for-succession. Ανακτήθηκε στις 27 April 2016. 
  10. ↑ «Government to spend 29 billion baht on monarchy». Prachatai English. 26 March 2020. https://prachatai.com/english/node/8431. Ανακτήθηκε στις 27 March 2020. 
  11. ↑ «Kingdom of Thailand celebrates Wan Chatramongkhol (Coronation Day) May 5». Pattaya Mail. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2012. 

εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ιστοσελίδες Επεξεργασία

Ηλεκτρονικά βιβλία Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μοναρχία_της_Ταϊλάνδης&oldid=10476386"