Ο Μπαχαντούρ Σαχ Β΄, γεννημένος ως Μιρζά Αμπού Ζαφάρ Σιράτζ-ουντ-ντιν- Μουχαμάντ (24 Οκτωβρίου 1775 - 7 Νοεμβρίου 1862), συνήθως αναφέρεται με τον ποιητικό τίτλο του Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάρ (Ζαφάρ σημαίνει 'Νίκη'), ήταν ο 20ός και τελευταίος αυτοκράτορας των Μουγκάλ και ένας Ινδουϊστής ποιητής. Ήταν ο δεύτερος γιος και διάδοχος τού πατέρα του, Ακμπάρ Β ́, ο οποίος απεβίωσε το 1837.[7] Ήταν ένας τιτουλάριος αυτοκράτορας, καθώς η αυτοκρατορία των Μουγκάλ υπήρχε μόνο κατ' όνομα, και η εξουσία του περιοριοριζόταν μόνο στην οχυρωμένη πόλη του Παλαιού Δελχί (Σαχτζαχανμπάντ). Μετά τη συμμετοχή του στην Ινδική εξέγερση του 1857, οι Βρετανοί τον εκτόπισαν και τον εξόρισαν στο Ρανγκοόν της Βιρμανίας, που ελεγχόταν από τους Βρετανούς στα τέλη του 1858, αφού τον καταδίκασαν για διάφορες κατηγορίες. Ο τίτλος αυτοκράτορας της Ινδίας αναλήφθηκε στη συνέχεια από την βασίλισσα Βικτώρια.

Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
ابو ظفر سِراجُ الْدین محمد بُہادر شاہ ظفر (Ούρντου)
Προφορά
Γέννηση24  Οκτωβρίου 1775[1][2][3] ή 1775
Δελχί
Θάνατος7  Νοεμβρίου 1862[1][2][3]
Γιανγκόν[4]
Τόπος ταφήςΓιανγκόν
Χώρα πολιτογράφησηςΜογγολική Αυτοκρατορία της Ινδίας
ΘρησκείαΣουνιτισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΟυρντού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής[5]
μονάρχης
συγγραφέας
Οικογένεια
ΣύζυγοςTaj Mahal Begum
Zeenat Mahal
ΤέκναMirza Jawan Bakht
Mirza Farkhunda Shah
Mirza Dara Bakht
Mirza Khizr Sultan
ΓονείςΑκμπάρ Β΄[6] και Lal Bai Timurid Qudsia Begum Sahiba, Kallu Bai[6]
ΑδέλφιαMirza Jahangir
Mirza Jahan Shah
Mirza Salim
ΟικογένειαTimurid dynasty και Δυναστεία των Μουγκάλ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑυτοκράτορας των Μουγκάλ (1837–1857)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο πατέρας τού Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάρ, Ακμπάρ Β΄, είχε φυλακιστεί από τους Βρετανούς, και δεν ήταν η προτιμώμενη επιλογή τού πατέρα του ως διάδοχός του. Μια από τις συζύγους του Ακμπάρ Β΄ τον πίεζε να ανακηρύξει τον γιο της, τη Μιρζά Τζαχανγκίρ, ως διάδοχό του. Ωστόσο, η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών εξόρισε τον Τζαχανγκίρ, όταν αυτός επιτέθηκε στον κάτοχό τους στο Κόκκινο Οχυρό,[7] έτσι άνοιξε ο δρόμος για τον Μπαχαντούρ Σαχ να αναλάβει τον θρόνο.

Η βασιλεία του

Επεξεργασία
 
Η αστυνομία στο Δελχί κατά την περίοδο τής βασιλείας τού Μπαχαντούρ Σαχ Β΄, 1842.

Ο Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάρ κυβερνούσε μια αυτοκρατορία των Μουγκάλ, που μέχρι τις αρχές του 19ου αι. είχε μειωθεί μόνο στην πόλη του Δελχί και το γύρω έδαφος μέχρι το Παλάμ.[8] Η αυτοκρατορία των Μαράθα είχε φέρει το τέλος στην αυτοκρατορεία των Μουγκάλ στο Ντεκάν κατά τη διάρκεια του 18ου αι., και οι περιοχές της Ινδίας που ήταν παλαιότερα υπό τη κυριαρχία των Μουγκάλ είτε είχαν απορροφηθεί από τους Μαράθα, είτε είχαν ανακηρύξει την ανεξαρτησία τους και έγιναν μικρότερα βασίλεια. [9] Οι Μαράθα εγκατέστησαν τον Σαχ Αλάμ Β΄ στον θρόνο το 1772, υπό την προστασία τού Μαράθα στρατηγού Μαχαντάτζι Σίντε και διατήρησαν την κυριαρχία επάνω στις υποθέσεις των Μουγκάλ στο Δελχί. Η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών έγινε η κυρίαρχη πολιτική και στρατιωτική δύναμη στα μέσα του 19ου αι. στην Ινδία. Εκτός από την περιοχή που ελεγχόταν από την Εταιρεία, εκατοντάδες βασίλεια και πριγκιπάτα είχαν κατακερματισμένα τα εδάφη τους. Ο αυτοκράτορας ήταν σεβαστός από την Εταιρεία, η οποία του έδινε χορηγία. Ο αυτοκράτορας επέτρεψε στην εταιρεία να εισπράττει φόρους από το Δελχί, και να διατηρεί στρατιωτική δύναμη μέσα σε αυτό. Ο Ζαφάρ δεν είχε ποτέ κανένα ενδιαφέρον για τη διακυβέρνηση, ούτε κάποια "ιμπεριαλιστική φιλοδοξία". Μετά την Ινδική εξέγερση του 1857, οι Βρετανοί τον εξόρισαν από το Δελχί.

Ο Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάρ ήταν ένας γνωστός ποιητής στα Ουρντού, έχοντας γράψει μια σειρά από Ουρντικά ρομαντικά ποιήματα (ghazal). Ενώ κάποιο μέρος τού έργου του χάθηκε ή καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Ινδικής Επανάστασης του 1857, μια μεγάλη συλλογή επιβίωσε και συγκεντρώθηκε στο Kουλιγιάτ-ι-Ζαφάρ. Η Αυλή που διατηρούσε ήταν το σπίτι πολλών διακεκριμένων μελετητών, ποιητών και συγγραφέων των Ουρντού, συμπεριλαμβανομένων του Mιρζά Γκαλίμπ, Νταάγκ Ντελβί, Moμίν Χαν Μομίν και Moχαμάντ Ιμπραχίμ Ζαούκ (ο οποίος ήταν επίσης ο μέντορας του Μπαχαντούρ Ζαχ Ζαφάρ).

 
Φωτογραφία της συζύγου του Ζινάτ Μαχάλ Μπεγκούμ.
 
Οι γιοί του Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάρ. Αριστερά είναι ο Τζαβάν Μπαχτ, και δεξιά είναι ο Μιρζά Σαχ Αμπάς.
 
Πανόραμα που δείχνει την αυτοκρατορική πομπή, για να γιορτάσει την εορτή του Eϊντ αλ-Φιτρ, με τον αυτοκράτορα επάνω στον ελέφαντα αριστερά και τους γιους του δεξιά (24 Οκτωβρίου 1843).

Βλέπε επίσης

Επεξεργασία

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Bahadur-Shah-II. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. bahadur-schah-ii.
  3. 3,0 3,1 3,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p30194.htm#i301937.
  4. indianculture.gov.in/stories/bahadur-shah-zafar.
  5. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 18  Δεκεμβρίου 2013. 500355307. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2021.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  7. 7,0 7,1 Husain, S. Mahdi (2006). Bahadur Shah Zafar; And the War of 1857 in Delhi. Aakar Books. 
  8. Fanshawe, Herbert Charles (1902). Delhi Past and Present. London: John Murray. σελ. 4. ISBN 1340665395. 
  9. Mehta, Jaswant Lal (2005). Advanced Study in the History of Modern India 1707–1813. Sterling Publishers. σελ. 94. 

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ποίηση
Απόγονοι