Βικιπαίδεια

Δυναστεία των Μουγκάλ

Η δυναστεία των Μουγκάλ (περσικά: دودمان مغل‬‎‎-e Mughal) ήταν μια δυναστεία, που αποτελείτο από τα μέλη του αυτοκρατορικού Οίκου του Μπαμπούρ (Περσικά: خاندانِ آلِ بابُر; Khāndān-e-Āl-e-Bābur), γνωστοί και ως Γκουρκανίδες (Περσικά: گورکانیان; Gūrkāniyān), [1] που κυβερνούσαν την αυτοκρατορία των Μουγκάλ από το έως το 1857.

Δυναστεία των Μουγκάλ
Πληροφορίες ασχολίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Οι Μουγκάλ προέρχονταν από έναν κεντρο-ασιατικό κλάδο της δυναστείας των Τιμουριδών, συμπληρωμένο με επιπλέον Μπορτζιγκίν (τη φυλή που κυβερνούσε τη Μογγολική Αυτοκρατορία και τα κράτη που τη διαδέχτηκαν). Ο ιδρυτής τής δυναστείας, Μπαμπούρ (γενν. το 1483), ήταν άμεσος απόγονος του Ασιάτη κατακτητή Τιμούρ (1336-1405) από την πλευρά τού πατέρα του, και τού Μογγόλου αυτοκράτορα Τζένγκις Χαν (απεβ. το 1227) από τη πλευρά της μητέρας του∙ επίσης οι πρόγονοι του Μπαμπούρ είχαν άλλες συγγένειες με τους Τζενγκισίδες μέσω γάμου και κοινής προγόνου.[2] Ο όρος "Μουγκάλ" είναι από μόνος του μια παράγωγη μορφή του όρου "Μογγόλοι" στην Αραβική και Περσική γλώσσα: τονίζει τις μογγολικές καταγωγές της δυναστείας των Μουγκάλ.[3] Πολλοί από τους μεταγενέστερους αυτοκράτορες Μουγκάλ είχαν σημαντική Ινδική Ράτζπουτ και Περσική καταγωγή μέσω συμμαχιών που επισφραγίζονταν με γάμο, καθώς οι αυτοκράτοεες γεννήθηκαν από Ράτζπουτ και Πέρσες πριγκίπισσες.[4] Ο Ακμπάρ, για παράδειγμα, ήταν μισός Πέρσης (η μητέρα του ήταν Περσικής καταγωγής), ο Τζαχανγκίρ ήταν μισός Ρατζπούτ και 1/4 Πέρσης, και ο Σαχ Τζαχάν ήταν 3/4 Ράτζπουτ. [5]

Κατά τη διάρκεια τού μεγαλύτερου μέρους της ιστορίας της αυτοκρατορίας, ο αυτοκράτορας λειτουργούσε ως απόλυτος επικεφαλής τού κράτους, επικεφαλής της κυβέρνησης και επικεφαλής του στρατού, ενώ κατά τη διάρκεια της εποχής παρακμής της, μεγάλο μέρος της εξουσίας μετατοπίστηκε στο αξίωμα τού μεγάλου Βεζίρη, και η αυτοκρατορία διαιρέθηκε σε πολλά περιφερειακά βασίλεια και πριγκιπικά κράτη.[6] Ωστόσο, ακόμη και στην εποχή της πτώσης, ο αυτοκράτορας Μουγκάλ συνέχισε να είναι η υψηλότερη εκδήλωση της κυριαρχίας στην Ινδική υποήπειρο. Όχι μόνο οι μουσουλμάνοι ευγενείς, αλλά και οι ηγέτες των Μαράθα, Ράτζπουτ και Σιχ συμμετείχαν στις τελετουργικές αναγνώσεις τού αυτοκράτορα ως κυρίαρχου της Ινδίας. [7] Η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών ανέτρεψε την αυτοκρατορική οικογένεια, και κατάργησε την αυτοκρατορία στις 21 Σεπτεμβρίου 1857, κατά τη διάρκεια της Ινδικής Επανάστασης τού 1857. Το Ηνωμένο Βασίλειο ανακοίνωσε τη δημιουργία τού Βρετανικού Ρατζ το επόμενο έτος.

Οι Βρετανοί δίκασαν και καταδίκασαν τον τελευταίο αυτοκράτορα, τον Μπαχαντούρ Σαχ Β΄ (βασ. 1837-1857), και τον εξόρισαν (1858) στο Ράνγκουν της υπό Βρετανικό έλεγχο Βιρμανίας (σημερινή Μυανμάρ).[8]

Ιστορία

Επεξεργασία

Η αυτοκρατορία των Μουγκάλ λέγεται ότι ιδρύθηκε το 1526 από τον Μπαμπούρ, έναν Τιμουρίδη πρίγκιπα από το Αντιτζάν, που σήμερα βρίσκεται στο Ουζμπεκιστάν. Μετά την απώλεια των προγονικών του χωρών στην Κεντρική Ασία, ο Μπαμπούρ εγκαταστάθηκε πρώτα στην Καμπούλ, και τελικά μετακινήθηκε προς την Ινδική υποήπειρο.[9] Η κυριαρχία των Μουγκάλ διακόπηκε για 16 χρόνια από τους αυτοκράτορες τού Σουρ, κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού Χουμαγιούν. [10] Είναι επίσης από τον Ρώσο γλωσσολόγο Βλαντίμιρ Μπραγκίνσκι, ότι η λογοτεχνία Χικαγιάτ Ασέχ από το σουλτανάτο του Ασέχ επηρεάστηκε από την ιστοριογραφία της δυναστείας Μουγκάλ, καθώς ανακάλυψε τις κυριολεκτικές δομικές ομοιότητες του Χικαγιάτ Ασέχ με το Mαφουζάτ-ι-Τιμουρί, καθώς το πρώτο έχει μοιραστεί το παρόμοιο θέμα με το δεύτερο σχετικά με τη ζωή και τα κατορθώματα τού πρωταγωνιστή του Mαφουζάτ-ι-Τιμουρί, Tιμούρ.[11] Ο Μπραγκίνσκι επίσης βρήκε ομοιότητες στη δομή τόσο του Χικαγιάτ Ασέχ όσο και του Mαφουζάτ-ι-Τιμουρί με το χειρόγραφο Aκμπαρναμά.[11]

Η αυτοκρατορική δομή των Μουγκάλ ιδρύθηκε από τον Ακμπάρ τον Μεγάλο γύρω στα 1580, και διήρκεσε ως τη δεκαετία τού 1740, μέχρι λίγο μετά τη μάχη του Κάρναλ. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού Σαχ Τζάχαν και τού Αουρανγκζέμπ, η δυναστεία έφτασε στο ζενίθ της από άποψη γεωγραφικής έκτασης, οικονομίας, στρατιωτικής και πολιτιστικής επιρροής.[12]

Περί το 1700, η δυναστεία κυβερνούσε την πλουσιότερη αυτοκρατορία στον κόσμο, με επίσης τον μεγαλύτερο στρατό στη γη.[13] Οι Μουγκάλ είχαν περίπου το 24% της παγκόσμιας οικονομίας, και ένα στρατό ενός εκατομμυρίου ανδρών.[14][15] Εκείνη την εποχή οι Μουγκάλ κυβερνούσαν σχεδόν όλη την Νότια Ασία με 160 εκατομμύρια υπηκόους, το 23% τού παγκόσμιου πληθυσμού. [16] Η δύναμη της δυναστείας μειώθηκε γρήγορα κατά τη διάρκεια του 18ου αι. με εσωτερικές δυναστικές συγκρούσεις, ασυμβίβαστους μονάρχες, ξένες εισβολές από τους Πέρσες και τους Αφγανούς, καθώς και εξεγέρσεις από τους Μαράθα, Σιχ, Ρατζπούτ και περιφερειακούς Ναβάμπ. [17][18] Η εξουσία του τελευταίου αυτοκράτορα περιορίστηκε μόνο στην οχυρωμένη πόλη τού Δελχί. Άλλο θέμα.

 
Η γενεαλογία των Μουγκάλ αντιπροσωπεύει όλους τους απογόνους που αναφέρονται σε γραπτές πηγές και προφορικές πηγές, που βρέθηκαν και ερευνήθηκαν στη Νέα Εποχή. Περιέχει μόνο άρρενα μέλη.

Πολλοί από τους Μουγκάλ είχαν σημαντική Ινδική Ρατζπούτ και Περσική καταγωγή μέσω συμμαχιών με γάμο, καθώς γεννήθηκαν από Ράτζπουτ και Πέρσες πριγκίπισσες. [19] [20] Οι Μουγκάλ έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην άνθηση του Γάγγη-Τζαμούνι τεζεέμπ (Ινδο-Ισλαμικού πολιτισμού).[21] Οι Μουγκάλ ήταν επίσης μεγάλοι προστάτες της τέχνης, του πολιτισμού, της λογοτεχνίας και της αρχιτεκτονικής. Η Μουγκάλ ζωγραφική, η αρχιτεκτονική, ο πολιτισμός, η ένδυση, η κουζίνα και η γλώσσα Ουρντού: όλα άνθισαν κατά την εποχή των Μουγκάλ. Οι Μουγκάλ δεν ήταν μόνο φύλακες της τέχνης και του πολιτισμού, αλλά και ενδιαφερόταν προσωπικά γι' αυτά τα πεδία. Ο αυτοκράτορας Μπαμπούρ, ο Αουρανγκζέμπ και ο Σαχ Αλάμ Β΄ ήταν μεγάλοι καλλιγράφοι, ο Τζαχανγκίρ ήταν ένας μεγάλος ζωγράφος, ο Σαχ Τζαχάν ήταν ένας μεγάλος αρχιτέκτονας ενώ ο Μπαχαντούρ Σαχ Β΄ ήταν ένας μεγάλός ποιητής στα Ουρντού. [22][23][24][25]

Η διαδοχή στον θρόνο

Επεξεργασία
 
Ομαδικό πορτρέτο των Μουγκάλ ηγεμόνων, από τον Μπαμπούρ μέχρι τον Αουρανγκζεμπ, με τον πρόγονό τους Τιμούρ να κάθεται στη μέση. Επάνω δεξιά: Σαχ Τζαχάν, Ακμπάρ και Μπαμπούρ, με τον Αμπού Σαΐντ της Σαμαρκάνδης και τον γιο τού Τιμούρ, Μιράν Σαχ. Στα αριστερά: Ο Αουρανγκζέμπ, ο Τζαχανγκίρ και ο Χουμαγιούν, και δύο από τα άλλα παιδιά τού Τιμούρ: ο Ουμάρ Σαΐχ και ο Μουχαμάντ Σουλτάν. Δημιουργήθηκε π. 1707-12

Η δυναστεία των Μουγκάλ λειτουργούσε με διάφορες βασικές προϋποθέσεις: ότι ο αυτοκράτορας κυβερνούσε ολόκληρο το έδαφος της αυτοκρατορίας με πλήρη κυριαρχία, ότι μόνο ένας άνδρας κάθε φορά μπορούσε να είναι αυτοκράτορας, και ότι κάθε άρρεν μέλος της δυναστείας ήταν υποθετικά επιλέξιμο για να γίνει αυτοκράτορας, παρόλο που ένας διάδοχος οριζόταν αρκετές φορές στην δυναστική ιστορία. Ωστόσο οι συγκεκριμένες διαδικασίες, μέσω των οποίων οι αυτοκρατορικοί πρίγκιπες ανέβαιναν στον θρόνο των παγωνιών, ήταν πολύ ειδικές για την αυτοκρατορία των Μουγκάλ. Για να πάμε σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια σχετικά με αυτές τις διαδικασίες, η ιστορία της διαδοχής μεταξύ των αυτοκρατόρων μπορεί να χωριστεί σε δύο εποχές: η εποχή των αυτοκρατορικών διαδοχών (1526-1713) και η εποχή των διαδοχών με αντιβασιλιά (1713-1857).

Διαφωνημένη ηγεσία της δυναστείας

Επεξεργασία

Οι αυτοκράτορες των Μουγκάλ ασκούσαν πολυγαμία. Εκτός από τις γυναίκες τους, είχαν επίσης αρκετές παλλακίδες στο χαρέμι τους, με οι οποίες απέκτησαν παιδιά. Αυτό καθιστά δύσκολο να προσδιοριστούν όλοι οι απόγονοι κάθε αυτοκράτορα.[26]

Ένας άνδρας στην Ινδία που ονομάζεται Χαμπεεμπουντίν Tουσύ ισχυρίζεται ότι είναι απόγονος του Μπαχαντούρ Σαχ Β΄, αλλά ο ισχυρισμός του δεν είναι πιστευτός παγκοσμίως.[27]

Μια άλλη γυναίκα που ονομάζεται Σουλτάνα Μπεγκούμ, που ζει στις φτωχές γειτονιές της Κολκούτα, ισχυρίζεται ότι ο τελευταίος σύζυγός της Μιρζά Μοχαμάντ Μπεντάρ Μπαχτ, ήταν ο δισεγγονός του Μπαχαντούρ Σαχ Β΄.[28]

Ο Γιακούμπ Ζιαουντίν Τουσύ είναι έκτης γενιάς απόγονος του τελευταίου Μουγκάλ αυτοκράτορα Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάρ. Ζει στο Χυντεραμπάντ, και πιστεύει ακόμη ότι η κυβέρνηση θα αποδώσει τις περιουσίες των πρώην Μουγκάλ στους νόμιμους κληρονόμους. Απαιτεί επίσης την αποκατάσταση των επιχορηγήσεων για τους απογόνους των Μουγκάλ, που είχε διακοπεί από την κυβέρνηση πριν από λίγο. Θέλει να αυξηθεί το ποσό σε 8.000 ρουπίες. Και ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να χορηγήσει στους οικονομικά αδύνατους απογόνους τού Μουγκάλ τα χρήματα για την αναβάθμισή τους. Ο Τουσύ έχει δύο γιους.[29]

Ο Γιακούμπ Zιαουντίν Τουσύ έχει επίσης μικρότερο αδελφό τον Γιακούμπ Σατζεεουντίν Τουσύ. Αυτός έχει υπηρετήσει τη χώρα ως μέρος της Ινδικής Πολεμικής Αεροπορίας. Ήταν ο κρατικός καλεσμένος στην Τασκένδη τού Ουζμπεκιστάν, μαζί με τους δύο μεγαλύτερους αδελφούς του. Ταξιδεύει συχνά στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία. Ζει στο Χυντεραμπάντ μαζί με τους δύο γιους του, Γιακούμπ Μουζαμιλουντίν Τουσύ και Γιακούμπ Μοντασιρουντίν Τουσύ.[30]

Δυναστεία Μουγκάλ

Επεξεργασία
Ταμερλάνος
ΤΙΜΟΥΡΙΔΕΣ
Μιράν Σαχ
Χαλίλ ΣουλτάνΜουχαμάντ Μιρζά
Αμπού Σαΐντ Μιρζά
Ουμάρ Σαΐχ Μιρζά Β΄Ουλούγκ Μπεγκ Β΄
Μπαμπούρ
ΜΟΥΓΚΑΛ		Τζαχανγκίρ Μιρζά Β΄Ναζίρ Μιρζά
ΧουμαγιούνΚαμράν ΜιρζάΑσκαρί ΜιρζάΧιντάλ Μιρζά
Αλ-αμάν ΜιρζάΑκμπάρ Α΄Μιρζά Μουχαμάντ Χακίμ
ΤζαχανγκίρΜουράντ ΜιρζάΝτανιγιάλ Μιρζά
Χουσράου ΜιρζάΠαρβίζ ΜιρζάΣαχ ΤζαχάνΣαργιάρ ΜιρζάΧουαάνγκ Μιρζά
Νταβάρ ΜπαχςΝτάρα ΣικόχΣαχ ΣουτζάΑουρανγκζέμπ
(Αλαμγκίρ Α΄)		Μουράντ Μπαχς
Σουλαϊμάν ΣικόχΜουμτάζ ΣικόχΣιπίρ ΣικόχΜπαχαντούρ Σαχ Α΄
(Σαχ Αλάμ Α΄)		Μουχαμάντ ΣουλτάνΜουχαμάντ Αζάμ ΣαχΜουχαμάντ Ακμπάρ)Μουχαμάντ Καμ Μπαχς
Τζαχαντάρ ΣαχΑζίμ-ους-ΣανΡαφί-ους-ΣανΤζαχάν ΣαχΜπιντάρ ΜΠαχτΝεκού ΣιγιάρΜουχί ους-Σουνάτ
Αζ-ουντ-ντίν ΜιρζάΑλαμγκίρ Β΄ΦαρουχσιγιάρΡαφί ουντ-ΝταρατζάτΣαχ Τζαχάν Β΄Μουχαμάντ ΙμπραχίμΜουχαμάντ Σαχ
Σαχ Αλάμ Β΄Αχμάντ Σαχ Μπαχαντούρ
Ακμπάρ Β΄Μιρζά Τζαβάν ΜπαχτΣαχ Τζαχάν Δ΄
Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάρ
(Μπαχαντούρ Σαχ Β΄)		Μιρζά ΤζαχανγκίρΜιρζά Τζαχάν ΣαχΜιρζά ΝαλίΜιρζά ΜπαμπούρΜιρζά ΣαλίμΜιρζά Ναζίμ Σαχ
Μιρζά Νταρά ΜπαχτΜιρζά ΜουγκάλΜιρζά Φαθ-ουλ-Μουλκ ΜπαχαντούρΜιρζά Χιζρ ΣουλτάνΜιρζά Τζαβάν ΜπαχτΜιρζά Σαχ ΑμπάςΜιρζά Αμπού ΜπακρΜιρζά Ουλούγκ Ταχίρ
Μιρζά Αμπού ΜπαχτΤζαμσέντ Μπαχτ

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. ↑ Zahir ud-Din Mohammad (10 Σεπτεμβρίου 2002). Thackston, Wheeler M., επιμ. The Baburnama: Memoirs of Babur, Prince and Emperor. New York: Modern Library. σελ. xlvi. ISBN 978-0-375-76137-9. In India the dynasty always called itself Gurkani, after Temür's title Gurkân, the Persianized form of the Mongolian kürägän, 'son-in-law,' a title Temür assumed after his marriage to a Genghisid princess. 
  2. ↑ Berndl, Klaus (2005). National Geographic Visual History of the World. National Geographic Society. σελίδες 318–320. ISBN 978-0-7922-3695-5. 
  3. ↑ Dodgson, Marshall G.S. (2009). The Venture of Islam. 3: The Gunpowder Empires and Modern Times. University of Chicago Press. σελ. 62. ISBN 978-0-226-34688-5. 
  4. ↑ Mohammada, Malika (1 Ιανουαρίου 2007). The Foundations of the Composite Culture in India. Akkar Books. σελ. 300. ISBN 978-8-189-83318-3. 
  5. ↑ Dirk Collier (2016). The Great Mughals and their India. Hay House. σελ. 15. ISBN 9789384544980. 
  6. ↑ Sharma, S. R. (1999). Mughal Empire in India: A Systematic Study Including Source Material (στα Αγγλικά). Atlantic Publishers & Dist. ISBN 978-81-7156-817-8. 
  7. ↑ Bose, Sugata· Jalal, Ayesha (2004). Modern South Asia: History, Culture, Political Economy (2nd έκδοση). Routledge. σελ. 41. ISBN 978-0-203-71253-5. 
  8. ↑ Bhatia, H.S. Justice System and Mutinies in British India. σελ. 204. 
  9. ↑ Eraly, Abraham (2007), Emperors of the Peacock Throne: The Saga of the Great Moghuls, Penguin Books Limited, ISBN 978-93-5118-093-7, https://books.google.com/books?id=h7kPQs8llvkC 
  10. ↑ Kissling, H. J.· N. Barbour (1997). The Last Great Muslim Empires. BRILL. σελίδες 262–263. ISBN 90-04-02104-3. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 V.I. Braginsky (2005). The Heritage of Traditional Malay Literature: A Historical Survey of Genres, Writings and Literary Views (στα Αγγλικά). BRILL. σελ. 381. ISBN 978-90-04-48987-5. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2024. ...author shares T. Iskandar's opinion that Hikayat Aceh was influenced by Mughal historiography.. 
  12. ↑ «BBC - Religions - Islam: Mughal Empire (1500s, 1600s)». www.bbc.co.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  13. ↑ Lawrence E. Harrison, Peter L. Berger (2006). Developing cultures: case studies. Routledge. σελ. 158. ISBN 9780415952798. 
  14. ↑ Maddison, Angus (25 Σεπτεμβρίου 2003). Development Centre Studies The World Economy Historical Statistics: Historical Statistics. OECD Publishing. σελίδες 256–. ISBN 978-92-64-10414-3. 
  15. ↑ Art of Mughal Warfare." Art of Mughal Warfare. Indiannetzone, 25 August 2005.
  16. ↑ József Böröcz (10 Σεπτεμβρίου 2009). The European Union and Global Social Change. Routledge. σελ. 21. ISBN 9781135255800. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020. 
  17. ↑ Hallissey, Robert C. (1977). The Rajput Rebellion Against Aurangzeb. University of Missouri Press. σελίδες ix, x, 84. ISBN 978-0-8262-0222-2. 
  18. ↑ Claude Markovits (2004) [First published 1994 as Histoire de l'Inde Moderne]. A History of Modern India, 1480–1950. Anthem Press. σελίδες 172–173. ISBN 978-1-84331-004-4. 
  19. ↑ Duindam, Jeroen (2016). Dynasties: A Global History of Power, 1300–1800 (στα Αγγλικά). Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-06068-5. 
  20. ↑ Mohammada, Malika (2007). The Foundations of the Composite Culture in India (στα Αγγλικά). Aakar Books. ISBN 978-81-89833-18-3. 
  21. ↑ Alvi, Sajida Sultana (2 Αυγούστου 2012). Perspectives on Indo-Islamic Civilization in Mughal India: Historiography, Religion and Politics, Sufism and Islamic Renewal (στα Αγγλικά). OUP Pakistan. ISBN 978-0-19-547643-9. 
  22. ↑ Taher, Mohamed (1994). Librarianship and Library Science in India: An Outline of Historical Perspectives (στα Αγγλικά). Concept Publishing Company. ISBN 978-81-7022-524-9. 
  23. ↑ Dimand, Maurice S. (1944). «The Emperor Jahangir, Connoisseur of Paintings». The Metropolitan Museum of Art Bulletin 2 (6): 196–200. doi:10.2307/3257119. ISSN 0026-1521. 
  24. ↑ Asher 2003, σελ. 169
  25. ↑ Bilal, Maaz Bin (9 Νοεμβρίου 2018). «Not just the last Mughal: Three ghazals by Bahadur Shah Zafar, the poet king». DAWN.COM (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 
  26. ↑ Dalrymple, William (2006). The Last Mughal. London: Bloomsbury Publishing Plc. σελ. 44. ISBN 978-1-4088-0092-8. 
  27. ↑ Rao, Ch Sushil (18 Αυγούστου 2019). «Who is Prince Habeebuddin Tucy?». The Times of India (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2022. 
  28. ↑ «Destitute Mughal empire 'heir' demands India 'return' Red Fort». www.aljazeera.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2022. 
  29. ↑ Baseerat, Bushra (27 Απριλίου 2010). «Royal descendant struggles for survival». The Times of India (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2022. 
  30. ↑ «Monumental issue Uae – Gulf News». 6 Ιουνίου 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2024. 

Περαιτέρω ανάγνωση

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δυναστεία_των_Μουγκάλ&oldid=10657973"