Μπραντόμ (συγγραφέας)
Ο Πιέρ ντε Μπουρντέιγ (γαλλικά: Pierre de Bourdeilles), επονομαζόμενος Μπραντόμ (Brantôme) (περίπου 1540 - 1614), κοσμικός αβάς της μονής του Μπραντόμ και χωροδεσπότης του Σαιν-Κρεπέν ντε Ρισμόν, ήταν Γάλλος αριστοκράτης στρατιωτικός και συγγραφέας βιογραφιών και χρονικών, όπου αφηγείται τη ζωή του ως αυλικός και στρατιωτικός και γεγονότα σχετικά με τα επιφανή πρόσωπα που συναναστράφηκε. [9]
| Μπραντόμ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Brantôme (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1540 (περίπου)[1][2][3] Περιγκόρ |
| Θάνατος | 15 Ιουλίου 1614[1][3] Château de Richemont |
| Ψευδώνυμο | Brantôme |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[4][5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός συγγραφέας[6] στρατιωτικός[7] στρατιώτης[8] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Lives of Fair and Gallant Ladies |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Γαλλικοί θρησκευτικοί πόλεμοι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Commendatory abbot (1556–1614, Abbaye Saint-Pierre et Saint-Sicaire) valet de chambre |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Τα γραπτά του, για μεγάλο χρονικό διάστημα θεωρούμενα «ελαφρά», αποτελούν μια εξερεύνηση της αριστοκρατικής νοοτροπίας και βοηθούν τον αναγνώστη να καταλάβει πώς ζούσε η αριστοκρατία του 16ου αιώνα στη Γαλλία και πώς αντιμετώπιζε την αγάπη, τον γάμο, την απιστία, τη γενναιότητα, την αγνότητα, την αρετή και τη στρατιωτική δόξα.
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Μπραντόμ γεννήθηκε στο Μπουρντέιγ του Περιγκόρ και ήταν ο τρίτος γιος του βαρόνου Φρανσουά ντε Μπουρντέιγ. Η μητέρα και η γιαγιά του είχαν σχέσεις με την αυλή της Μαργαρίτας της Ναβάρρας, όπου και ο ίδιος πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Μετά το θάνατο της Μαργαρίτας (1549), ο Μπραντόμ πήγε στο Παρίσι και αργότερα στο πανεπιστήμιο του Πουατιέ (1555) για να τελειοποιήσει την εκπαίδευσή του. [10] Ήταν ανιψιός της Ζαν ντε Νταμπιέρ, κυρίας των τιμών της βασίλισσας Λουίζας, την οποία ανέφερε συχνά ως πηγή πληροφοριών στα έργα του.
Του παραχωρήθηκαν πολλές πρόσοδοι, η πιο σημαντική ήταν το αβαείο του Μπραντόμ, αλλά δεν είχε καμία τάση για την εκκλησιαστική καριέρα και διατήρησε μόνο τη νομή των εκκλησιαστικών εισοδημάτων. Έγινε στρατιωτικός και ήρθε σε επαφή με πολλούς μεγάλους ηγέτες. Κατά την περιπετειώδη στρατιωτική σταδιοδρομία του, ο Μπραντόμ - αρχέτυπο του νεαρού ευγενή που αναζητά περιπέτειες και μάχες - ενεπλάκη επανειλημμένα σε συγκρούσεις στο εξωτερικό και ταξίδεψε: στην Ιταλία, στη Σκωτία, όπου συνόδευσε τη Μαρία της Σκωτίας (τότε χήρα του Φραγκίσκου Β΄της Γαλλίας), στην Αγγλία, όπου γνώρισε την Ελισάβετ Α΄(1561, 1579), στο Μαρόκο, στη Μάλτα, στην Ισπανία και την Πορτογαλία.[11]
Κατά τη διάρκεια των Θρησκευτικών πολέμων της Γαλλίας, πολέμησε υπό τον Κάρολο Θ΄ με τους Καθολικούς (το 1573 έλαβε μέρος και στην πολιορκία της Λα Ροσέλ), αλλά δεν ήταν φανατικά εχθρικός στις ιδέες των μεταρρυθμιστών Ουγενότων, που είχαν κάποια επίδραση στη σκέψη του.
Από το 1574, ο Μπραντόμ σταμάτησε τα ταξίδια και έζησε στη βασιλική αυλή της Γαλλίας, συμμετέχοντας σε ερωτικές υποθέσεις και πολιτικές ίντριγκες, μονομαχίες, αντιπαλότητες και δολοφονίες.
Περίπου το 1589, μια πτώση από το άλογό του τον ανάγκασε να αποσυρθεί στην ιδιωτική ζωή στο κάστρο του Ρισμόν. Πέρασε τα τελευταία του χρόνια γράφοντας τα απομνημονεύματά του για τους επιφανείς άντρες και τις γυναίκες που γνώρισε.[12]
Πέθανε στις 5 Ιουλίου 1614, στο κάστρο του στο Σαιν-Κρεπέν-ντε-Ρισμόν, όπου θάφτηκε στο παρεκκλήσι. Δεν είχε παντρευτεί και ούτε απέκτησε απογόνους.
Η ζωή του ήταν το θέμα της ιστορικής δραματικής ταινίας Dames galantes (1990) [13]που επικεντρώθηκε στις ερωτικές σχέσεις του.
Έργα Επεξεργασία
.JPG)
Σήμερα, ο Μπραντόμ είναι λιγότερο γνωστός για τα πολεμικά του κατορθώματα και περισσότερο για τα γραπτά του, που όλα δημοσιεύθηκαν το 1655, μετά το θάνατό του. Έγραψε εκτενώς για τις μεγάλες προσωπικότητες της εποχής του και των αμέσως προηγούμενων γενεών. Αν και δεν θεωρείται ιστορικός, τα χρονικά του παρέχουν μια συναρπαστική και ζωντανή άποψη της εποχής του 16ου αιώνα. Έχει αποκληθεί «ο θαλαμηπόλος της Ιστορίας», λόγω των προσωπικών λεπτομερειών της ζωής των προσώπων που αναφέρει.[14]
Το έργο του, συχνά σκανδαλώδες - καταγράφηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα ως «ελαφρύς» συγγραφέας για τη συλλογή του Βίοι ευγενικών κυριών-, χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια και αφέλεια και αποτελείται κυρίως από άρθρα, ταξιδιωτικά μυθιστορήματα, πολεμικά χρονικά και βιογραφίες. Σε σχεδόν όλα τα γραπτά του, ξεχωρίζει ένα κοινό χαρακτηριστικό: η αγάπη του για τις γυναίκες, κυρίες ελαστικής ηθικής αλλά και αριστοκράτισσες και εστεμμένες που θαύμαζε, όπως η βασίλισσα Μαργκώ ή η Αικατερίνη των Μεδίκων. Η πρώτη έκδοση του έργου του έγινε μετά τον θάνατό του με τίτλο Αναμνήσεις του αυθέντη Πιέρ ντε Μπουρντέιγ και περιλαμβάνει τα έργα:[15]
- Βίοι επιφανών ανδρών και των μεγάλων Γάλλων ηγετών
- Βίοι μεγάλων ξένων ηγετών
- Βίοι επιφανών κυριών
- Βίοι ευγενικών κυριών
- Ανέκδοτα για μονομαχίες
- Μεγαλοστομίες και όρκοι των Ισπανών.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12182642b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/9770.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 GeneaStar. debourdeillesp.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12182642b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 181474403.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2002153765. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Brantome,_Pierre_de_Bourdeille».
- ↑ . «mairie-beaurepaire85.fr/Pierre de BOURDEILLE AbbédeBRANTOME.pdf» (PDF).
- ↑ . «francearchives.fr/Pierre de Bourdeille, dit Brantôme».
- ↑ . «france3-regions.francetvinfo.fr/nouvelle-aquitaine/dordogne/brantome-est-mort-il-y-400-ans».
- ↑ . «2.bfi.org.uk/films-Dames galantes (1990)».
- ↑ . «artsandculture.google.com/Brantôme». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2021.
- ↑ . «gallica.bnf.fr/Oeuvres complètes de Pierre de Bourdeille seigneur de Brantôme».