Ναρζό του Τουσύ (απεβ. 1241)

Ο Ναρζό ντε Τουσύ, γαλλ.: Narjot III de Toucy (απεβ. το 1241), κύριος του Μπεζάρν (Bazarnes), ήταν γιος του Nαρζό Β΄ του Toυσύ (στη Γαλλία) και της συζύγου του Aγνής του Νταμπιέρ.

Ναρζό του Τουσύ (απεβ. 1241)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	12ος αιώνας Γαλλία
Θάνατος	1241
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αντιβασιλιάς
Οικογένεια
Σύζυγος	Βράναινα NN of the Cumans
Τέκνα	Φίλιππος Α΄ του Τουσύ Ancelin de Toucy (Agnes) de Toucy Marguerite de Toucy
Γονείς	Narjod II of Toucy και Agnès de Dampierre-sur-l'Aube
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	αντιβασιλιάς

Βιογραφία

Ήταν γιος του Ναρζό Β΄ κυρίου του Τουσύ, Μπαζάρν, Σαιν-Φαργκώ & Πυσαί και της Αγνής του Μοντρεάλ. Ο Ναρζο Β΄ ήταν γιος του Ιτιέ Γ΄ κυρίου του Τουσύ και της Ελισάβετ του Ζουανύ. Ο Ιτιέ Γ΄ ήταν γιος του Ναρζό Α΄ κυρίου του Τουσύ και της Ερμενγάρδης του Κραβάν.

Μαζί με τον πεθερό του Θεόδωρο Βρανά και τον Γοδεφρείδο του Μερύ (Geoffroy de Merry), ο Nαρζό του Τουσύ αποτελούσε μέρος του συμβουλίου, που κυβερνούσε για λίγο την Κωνσταντινούπολη από τις 17 Δεκεμβρίου 1219 (με τον τέλος του Κονόν ντε Μπετύν) μέχρι την άφιξη του ορισμένου αυτοκράτορα, Ροβέρτου του Κουρτεναί, το 1220. Υπηρέτησε ως αντιβασιλιάς της Λατινικής αυτοκρατορίας το 1228–1231, κατά τη διάρκεια της ανηλικιότητας του Βαλδουίνου Β΄ της Κωνσταντινούπολης και το 1238–1239 κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του αυτοκράτορα για συγκέντρωση χρημάτων στη δυτική Ευρώπη. Απεβίωσε το 1241.

Οικογένεια

Η πρώτη σύζυγος του Nαρζό του Τουσύ ήταν μία Βρανά, κόρη του Θεοδώρου Βρανά και της χήρας αυτοκράτειρας Άννας (Aγνής των Καπετιδών της Γαλλίας). Είχαν τέσσερα παιδιά:

• Φίλιππος, αντιβασιλιάς της Λατινικής αυτοκρατορίας από το 1245 έως το 1247, και ναύαρχος της Σικελίας το 1271.
• Aνσελίν, άρχοντας της Mολτόλα.
• Μία ανώνυμη κόρη, το 1239 παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Β' των Βιλλαρντουέν, πρίγκιπα της Αχαΐας.
• Μαργαρίτα, παντρεύτηκε τον Λεονάρντο του Βερούλι, καγκελάριο του πριγκιπάτου της Αχαΐας.

Το 1239 ή το 1240, πιθανώς μετά το τέλος της πρώτης του συζύγου, ο Nαρζό νυμφεύτηκε την κόρη του Ιωνά, βασιλιά των Κουμάνων. Αυτή έγινε μοναχή μετά το τέλος του.

Βιβλιογραφία

• Jean Longnon, "Les Toucy en Orient et en Italie au XIIIe siècle" στο Bulletin de La Société des Sciences Historiques et Naturelles de l'Yonne (1953/1956)
• Geanakoplos, Deno John (1953). "Greco-Latin Relations on the Eve of the Byzantine Restoration: The Battle of Pelagonia-1259". Dumbarton Oaks Papers. 7. doi:10.2307/1291057. JSTOR 1291057.