Οι Νοσταλγικές Μελωδίες ή Ο χρόνος μιας Μελωδίας στο Κεμπέκ είναι η 13η μεγάλου μήκους ταινία κινούμενων σχεδίων και η 10η ταινία κινούμενων σχεδίων της Disney. Αφορά μία ανθολογία επτά ταινιών μικρού μήκους που κυκλοφόρησε το 1948 σε σκηνοθεσία των Κλάιντ Τζερόνιμι, Χάμιλτον Λάσκε, Ουίλφρεντ Τζάκσον και Τζακ Κίννι, σε συνέχεια της Φαντασία (1940) και Το Μουσικό Κουτί (1946), περιλαμβάνοντας όμως πραγματικές σκηνές.

Νοσταλγικές Μελωδίες
ΣκηνοθεσίαΚλάιντ Τζερόνιμι[1][2][3], Ουίλφρεντ Τζάκσον[1][2][3], Χάμιλτον Λάσκε[1][2][3] και Τζακ Κίννι[1][2][3]
ΠαραγωγήΓουόλτ Ντίσνεϊ[3]
ΣενάριοΟυίνστον Χίμπλερ[1][2][3], Harry Reeves[1][2][3], Κεν Άντερσον[1][2][3], Erdman Penner[1][2][3], Homer Brightman[1][2][3], Τεντ Σιρς[1][2][3], Joe Rinaldi[1][2][3], Art Scott[1][2][3], Bob Moore[1][2][3], William Cottrell[1][2][3], Jesse Marsh[1][2][3] και John Walbridge[1][2][3]
ΠρωταγωνιστέςRoy Rogers[1][4][3], Ethel Smith[1][4][3], Μπόμπι Ντρίσκολ[1][4][3], Luana Patten[1][4][3], Trigger[3], Bob Nolan[1][2][3] και Sons of the Pioneers[2][3]
Ηθοποιοί φωνήςDennis Day[1][2][5], Buddy Clark[1][2][3] και Πίντο Κόλβιγκ[5]
ΜουσικήGeorge David Weiss[1][2][3], Allie Wrubel[1][2][3], Walter Kent[1][2][3], Bobby Worth[1][2][3], Ernesto Nazareth[1][2][3], Eliot Daniel[1][6][3], Oscar Rasbach[1][2], Bennie Benjamin[1][3], Kim Gannon[3], Ray Gilbert[3], Johnny Lange[3], Ken Darby[3] και Πολ Σμιθ[3]
ΤραγούδιFrances Langford[5][3], Αδελφές Άντριους[5][3], The Dinning Sisters[5][3], Sons of the Pioneers[5][3], Fred Waring and his Pennsylvanians[5][3], Jack Fina[2][1] και Freddy Martin and his Orchestra[2][3]
ΦωτογραφίαΓουίντον Χοτς[2][3]
ΜοντάζDonald Halliday[1][2][3] και Thomas Scott[1][2][3]
Εταιρεία παραγωγήςThe Walt Disney Company[3]
ΔιανομήRKO Pictures[1][2][3]
Πρώτη προβολή27  Μαΐου 1948 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[7][2]
Διάρκεια75 λεπτά[1][2]
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά

Οι επτά ακολουθίες, που διαφέρουν αρκετά, φέρνουν  χαρακτηριστικά γνωρίσματα των προηγουμένων παραγωγών της Ντίσνεϊ . Έτσι, βρίσκουμε ακολουθίες αμερικανικής φολκλόρ, σουρεαλιστικές ακολουθίες κινουμένων σχεδίων, ακολουθίες σε έναν κόσμο ανθρωπομορφικών αντικειμένων και άλλες που συνδιάζουν κινούμενα σχέδια και ηθοποιούς σε αληθινές σκηνές. Αρκετοί συγγραφείς επισημαίνουν ότι η ταινία, παρόλο που έχει περιορισμένο τεχνικό επίπεδο και κάποια ευχάριστα στοιχεία, στερείται ενότητας. Σύμφωνα με τους κριτικούς, η ταινία κρατά το κοινό σε αγωνία με την προσδοκία της για επιστροφή στα πρότυπα της Ντίσνεϊ, με «ενοποιημένες» ταινίες μεγάλου μήκους. Οι Νοσταλγικές Μελωδίες είναι η τελευταία συλλογή ταινιών μικρού μήκους της Ντίσνεϊ εκτός από τη συλλογή Ο Ίκαμποντ και ο κος Τοντ (1949) με δύο ταινίες μεσαίου μήκους. Η κινηματογραφική ταινία Σταχτοπούτα είναι σε διαδικασία παραγωγής και προβλέπεται για το 1950 .

Το 1955, δύο ακολουθίες από την ταινία δημοσιεύτηκαν με τον τίτλο Contrasts in Rhythm ενώ πέντε άλλοι ομαδοποιήθηκαν μαζί με τέσσερις από το Μουσικό Κουτί  με το όνομα Music Land.

Οι Νοσταλγικές Μελωδίες έχουν για τελετάρχη μια μάσκα με τη φωνή του Buddy Clark . Σε κάθε μία από τις ακολουθίες, των οποίων ο τίτλος κινείται με ένα πινέλο με παρουσία μουσικής, τραγουδάει ένας καλλιτέχνης της δεκαετίας 1940-50.

Η ταινία είναι μία παράσταση όπερας αποτελούμενη από δέκα σκηνές, επτά εκ των οποίων είναι κινούμενα σορτς, ενώ τα άλλα είναι ντοκιμαντέρ. Κάθε ένα από τα κινούμενα σορτς έχει έναν τίτλο, αλλά δεν έχει διευκρινιστεί σε ποιο κομμάτι ανήκει ο καθένας. Εδώ είναι τα κινούμενα σορτς:

  • Κάποιον Δεκέμβρη
  • Bumble Boogie
  • Τζόνι Άπλσιντ
  • Little Toot
  • Δέντρα
  • Η Σάμπα φταίει
  • Pecos Bill

Παραπομπές Επεξεργασία