Βικιπαίδεια

Νουγκζάρ Μπαγκρατιόνι-Γκρουζίνσκυ

Ο πρίγκιπας Νουγκζάρ Πετρόβιτς τού Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι-Γκρουζίνσκυ, γεωργιανά: ნუგზარ პეტრეს ძე ბაგრატიონ-გრუზინსკი, (γενν. στις 25 Αυγούστου 1950, στην Τιφλίδα, Γεωργιανή Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία) είναι ο επικεφαλής τού έκπτωτου βασιλικού Οίκου των Μπαγκρατιόνι-Γκρουζίνσκι και αντιπροσωπεύει τη διεκδίκησή του για το πρώην στέμμα της Γεωργίας.

Νουγκζάρ Μπαγκρατιόνι-Γκρουζίνσκυ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		ნუგზარ ბაგრატიონ-გრუზინსკი (Γεωργιανά)
Γέννηση25  Αυγούστου 1950
Τιφλίδα
Χώρα πολιτογράφησηςΓεωργία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθεατρικός σκηνοθέτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςLeila Qipiani (από 1971)
ΤέκναΆνα Μπαγκρατιόνι-Γκρουζίνσκυ[1]
Princess Maia Bagration-Gruzinsky
ΓονείςΠέτρος Πετρόβιτς Μπαγκρατιόνι-Γκρουζίνσκυ και Lia Mgeladze
ΟικογένειαΔυναστεία των Μπαγκρατιόνι
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο πρίγκιπας Nουγκζάρ είναι γιος τού πρίγκιπα Πέτρου Πετρόβιτς της Γεωργίας (1920–1984), εξέχοντος ποιητή και διεκδικητή της αρχηγίας της γεωργιανής δυναστείας από το 1939 έως το τέλος του, και της δεύτερης συζύγου του Λίγια Μγκελάντζε (γενν. 8 Αυγούστου 1926) . Ο πρίγκιπας Νουγκζάρ είναι ο διευθυντής τού θεάτρου καλλιτεχνών τού κινηματογράφου της Τιφλίδας.

Στις 18 Δεκεμβρίου 2007 ο Nουγκζάρ συναντήθηκε με την Kριστίνα Ογιουλάντ, την αντιπρόεδρο του Riigikogu (Κοινοβούλιο της Εσθονίας) στο ξενοδοχείο Marriott-Tbilisi, όπου η Ογιουλάντ «απέτισε φόρο τιμής στη δυναστεία Μπαγκρατιόνι, η οποία έχει κάνει μία εξαιρετική συνεισφορά υπέρ της Γεωργίας ". [2]

Ο πρίγκιπας Νουγκζάρ είναι ο μεγαλύτερος απόγονος στην εξ αρρενογονίας γραμμή τού Γεωργίου ΙΒ΄, τού τελευταίου βασιλιά της Γεωργίας (Κάρτλι και Καχέτι), που βασίλευσε. [3]

Οικογένεια

Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε την ηθοποιό Λεϊλά Kιπιάνι (γενν. Τιφλίδα, 16 Ιουλίου 1947) στις 10 Φεβρουαρίου 1971 και έχουν δύο κόρες:

  • Άννα, γενν. στην Τιφλίδα 1 Νοεμβρίου 1976. Παντρεύτηκε πρώτα τον Γκριγκόρι Μαλάνια και απέκτησε μαζί του την Ιρίνα και τη Μαριάμ Μπαγκρατιόν-Γκρουζίνσκι, και μετά με τον πρίγκιπα Δαβίδ Μπαγκρατιόν τού Μουχράνι, με τον οποίο έχει έναν γιο, τον πρίγκιπα Γκιόργκι Μπαγκρατιόνι (βλ. παρακάτω).
  • Mάια, γενν. στην Τιφλίδα 2 Ιανουαρίου 1978. Παντρεύτηκε τον Nικολάι Τσιτσινάντζε και έχει μαζί του δύο παιδιά, τον Tεμούρ και την Άννα Τσιτσινάντζε.

Καθώς ο Nουγκζάρ δεν έχει άρρενες απογόνους, ο Γιεβγιένι Γκρουζίνσκυ (γενν. το 1947), ο δισεγγονός τού μικρότερου αδελφού τού Bαγράτ, Ηλία (1791–1854), ο οποίος ζει στη Ρωσική Ομοσπονδία, θεωρείται ο κληρονόμος τού Νουγκζάρ σύμφωνα με τη διαδοχή σε άρρενα. Ο ίδιος ο Nουγκζάρ υποστηρίζει ότι η μεγαλύτερη κόρη του, Άννα, ορίζεται ως κληρονόμος του σύμφωνα με τον γεωργιανό δυναστικό νόμο του " Zedsidzeoba ", κατά τον οποίο κάθε παιδί της πριγκίπισσας Άννας κληρονομεί την υποψηφιότητα για δυναστική διαδοχή μέσω της μητέρας του, συνεχίζοντας έτσι την πρεσβύτερο γραμμή τού Γεωργίου ΙΒ΄. [4]

Δυναστικός γάμος των κληρονόμων Γκρουζίνσκι και Μουχράνι

Επεξεργασία

Η κόρη του Nουγκζάρ, πριγκίπισσα Άννα, μία διαζευγμένη δασκάλα και δημοσιογράφος με δύο κόρες, παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Δαβίδ Μπαγκρατιόν τού Μουκράνι, στις 8 Φεβρουαρίου 2009 στον καθεδρικό ναό Σαμπέμπα της Τιφλίδας.  Ο γάμος ένωσε τους κλάδους Γκρουζίνσκυ και Mουκράνι της γεωργιανής βασιλικής οικογένειας και συγκέντρωσε ένα πλήθος 3.000 θεατών, αξιωματούχων και ξένων διπλωματών, καθώς και εκτεταμένη κάλυψη από τα γεωργιανά μέσα ενημέρωσης. [5]

Η δυναστική σημασία τού γάμου έγκειται στο γεγονός ότι, εν μέσω της αναταραχής στον πολιτικό κομματισμό που έχει ταλαιπωρήσει τη Γεωργία από την ανεξαρτησία της το 1991, ο Πατριάρχης Ηλίας Β΄ της Γεωργίας ζήτησε δημόσια την αποκατάσταση της μοναρχίας ως δρόμο προς την εθνική ενότητα τον Οκτώβριο του 2007. [6] Αν και αυτό οδήγησε ορισμένους πολιτικούς και κόμματα να διασκεδάσουν με την ιδέα της γεωργιανής συνταγματικής μοναρχίας, προέκυψε ανταγωνισμός μεταξύ των πριγκίπων και των υποστηρικτών της παλαιάς δυναστείας, καθώς ιστορικοί και νομικοί συζήτησαν, ποιος έχει το ισχυρότερο κληρονομικό δικαίωμα σε έναν θρόνο που είναι κενός εδώ και δύο αιώνες. [5] Αν και ορισμένοι Γεωργιανοί μοναρχικοί υποστηρίζουν τον ισχυρισμό τού κλάδου Γκρουζίνσκι, άλλοι υποστηρίζουν αυτόν του επαναπατρισμένου κλάδου Μουχράνι. [6] Και οι δύο κλάδοι κατεβαίνουν σε αδιάσπαστη, νόμιμη ανδρική γραμμή από τους μεσαιωνικούς βασιλείς της Γεωργίας, ως τον Κωνσταντίνο Β΄ της Γεωργίας που απεβίωσε το 1505 [3]

Οι Μουχράνι τού βασιλικού Οίκου τού Κάρτλι αποτελούσαν γενεαλογικά πρεσβύτερο κλάδο τού Βασιλικού Οίκου των Μπαγκρατιόνι, ωστόσο ο πρεσβύτερος κλάδος είχε χάσει την κυριαρχία τού Κάρτλι μέχρι το 1724. [3] Εν τω μεταξύ, ο κλάδος Γκρουζίνσκυ -αν και νεότερος γενεαλογικά από τους πρίγκιπες Μουχράνι- [3] που βασίλευε στο βασίλειο τού Kαχέτι, επανένωσε τα δύο βασίλεια σε αυτό τού Kάρτλι-Καχέτι το 1762 και δεν έχασε την κυριαρχία μέχρι τη Ρωσική προσάρτηση το 1801. [7]

Ο πρίγκιπας Γκιόργκι, γιος του Δαβίδ και της Άννας, γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2011 στη Μαδρίτη της Ισπανίας. Επί του παρόντος, ο Nουγκζάρ δεν αναγνωρίζει επίσημα τον εγγονό του ως διάδοχο τού γεωργιανού θρόνου. [8] Συνεχίζει να απαιτεί από τον Δαβίδ να υπογράψει μία γραπτή συμφωνία, στην οποία θα αναγνώριζε τον Νουγκζάρ και τον κλάδο Γκρουζίνσκυι ως τον μοναδικό νόμιμο διάδοχο τού γεωργιανού θρόνου και της κληρονομιάς των Γεωργιανών βασιλέων. [9]

Ωστόσο, το 2013, ο πρίγκιπας Γεώργιος επέστρεψε στη Γεωργία με τη μητέρα και τον πατέρα του και βαπτίστηκε από τον Πατριάρχη της Γεωργίας Ηλία Β΄ στον καθεδρικό ναό της Mτσχέτα. Στη λειτουργία αυτή παραβρέθηκε ο πρίγκιπας Nουγκζάρ, ο οποίος μετά τη βάπτιση του εγγονού του είπε: [10]

Πατρωνίες

Επεξεργασία
  • Διευθυντής του Θεάτρου Καλλιτεχνών Κινηματογράφου Τιφλίδας.

Διακρίσεις

Επεξεργασία

Δυναστικές τιμές

Επεξεργασία

Ξένες τιμές

Επεξεργασία

Δείτε επίσης

Επεξεργασία
  • Οικογενειακό δέντρο γεωργιανών μοναρχών της δυναστείας Μπαγκρατιόνι

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  2. ↑ Kristiina Ojuland - Kokkuvõtte Gruusia visiidist
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Montgomery-Massingberd, Hugh, 1980, "Burke’s Royal Families of the World: Volume II Africa & the Middle East, pp. 59-65 (ISBN 0-85011-029-7)
  4. ↑ The Legal Heir to the Royal Throne of the Georgian Bagrationi Dynasty. Retrieved 2013-08-02.
  5. ↑ 5,0 5,1 Vignanski, Misha (9 February 2009). «Primera boda real en dos siglos reagrupa dos ramas de la dinastía Bagration». El Confidencial. http://www.elconfidencial.com/archivo/2009/02/08/93_primera_siglos_reagrupa_ramas_dinastia_bagration.html. Ανακτήθηκε στις 9 February 2009. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Time for a King for Georgia?
  7. ↑ «Wedding of the two royal dynasties members». GeorgiaTimes. 9 February 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 August 2017. https://web.archive.org/web/20170827091821/http://www.georgiatimes.info/en/news/7197.html. Ανακτήθηκε στις 9 February 2009. 
  8. ↑ (in Georgian) ახალშობილ მუხრან ბატონს ბაბუა ტახტის მემკვიდრედ არ აღიარებს Tabula Magazine
  9. ↑ The Legal Heir to the Royal Throne of the Georgian Bagrationi Dynasty. Appendix of Additional Information No13.
  10. ↑ (in Georgian) უფლისწულის ნათლობა στο YouTube Maestro TV
  11. ↑ 11,0 11,1 «Royal House of Georgia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2022. 

Πηγές

Επεξεργασία
  1. W.E.D. Allen, A History of the Georgian People, from the beginning down to the Russian conquest in the nineteenth century. Kegan Paul, Trench, Trubner & Co., Ltd., London, 1932.
  2. Almanach de Gotha, annuaire généalogique, diplomatique et statistique. Justus Perthes, Gotha, 1826–1944.
  3. I.L. Bichikashvili, D.V. Ninidze and A.N. Peikrishvili, The Genealogy of the Bagratides. Tiflis, 1995
  4. M.L. Bierbrier, "The Descendants of Theodora Comnena of Trebizond". The Genealogist, Volumes 11, No. 2, Fall 1997 to 14, No. 1, Spring 2000 (inclusive). American Society of Genealogists, Picton Press, Rockport, ME.
  5. M. Brosset (ed.), Rapporta sur un Voyage Archéologique dans la Géorgie et dans l'Arménie exécute en 1847–1848. L'académie Impériale des Sciences, St.- Pétersbourg, 1849 [British Library Shelfmark 1269.dd.10]
  6. Marie-Félicité Brosset, Histoire de la Géorgie, depuis la'antiquité jusqu'au XIXe siècle, traduite du Géorgien. L'académie Impériale des Sciences, St.- Pétersbourg, 1856.
  7. Marie-Félicité Brosset, "Inscriptions tumulaires géorgiennes de Moscou et de St.-Pètersbourg". Mémoires de l'Académie Impériale des Sciences de Saint-Pètersbourg. Sixième série. Sciences politiques, histoire et philologie. Tome IV. L'académie Impériale des Sciences, St.- Pétersbourg, 1840 pp. 461–521. [British Library shelfmark Ac. 1125/2]
  8. Marie-Félicité Brosset, "Nouvelles rescherches sur l'histoire Wakhoucht, sur le roi Artchil et sa famille, et sur divers personages géorgiens enterrés à Moscou". Mélanges Asiatiques, Vol. III, l'Académie Impériale des Sciences, St Petersburg, 1859. pp. 534–575. [British Library shelfmark Ac. 1125/11]
  9. Burke's Royal Families of the World, Volume II Africa & the Middle East, Burke's Peerage Ltd., London 1980.
  10. Stanislav Dumin, "Tsars and Tsarevitchs of the United Kakheti and Kartli. T.S.H. Princes Gruzinsky", The Families of the Nobility of the Russian Empire, Volume III, Moscow, 1996.
  11. Jacques Ferrand, Les Families Princieres de l'Ancien Empire de Russie en émigration. 3 parts. Montreuil, France, 1978.
  12. Giorgi Gabeskiria. Georgian History. National Parliamentary Library of Georgia/Electronic Text Center, Tbilisi, 2001.
  13. A. Gugushvili, "The Chronological-Genealogical Table of the Kings of Georgia". Georgica. Volume 1, Nos. 2 & 3, pp. 106–153. The Georgian Historical Society, London, October 1936.
  14. János József Gudenus, Magyar családtorténeti adattár. Petófi Irodalmi Múzeum, Budapest. Internet, 2006.
  15. Nicolas Ikonnikov, la Noblesse de Russie. Deuxième Edition. Paris, 1958.
  16. Davit Marshal Lang, The Last Years of the Georgian Monarchy, 1658–1632. Columbia University Press, New York, 1957.
  17. "Oukase Impérial réglant le titre et le raing des princes Géorgiens domiciliés en Russie". Journal Asiatique. Troisième série, Tome 1, Fevrier 1836, pp. 205–207. Société Asiatique, Paris, 1836.
  18. S. Quakhchishvili (ed.), The Georgian Chronicle: the Period of Giorgi Lasha. Adolf M. Hakkert, Amsterdam, 1991.
  19. Nino Salia, "le martyr de la reine Kéthévan de Georgie", Bedi Karthlisa "Le Destin de la Georgie", Revue de Karthvelologie, No 23 (N.S.), pp. 55–57, Paris, January 1957.
  20. Kalistrat Salia and Katharine Vivian (trans.), History of the Georgian Nation. Paris, 1983.
  21. Mihail-Dimitri Sturdza, Dictionnaire historique et génealgique des grandes familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople. Paris, 1999.
  22. Cyril Toumanoff, "The Fifteenth-Century Bagratides and the Institution of Collegial Sovereignty in Georgia". Traditio. Volume VII, Fordham University Press, New York 1949–1951, pp. 169–221.
  23. Cyrille Toumanoff, Manuel de généalogie et de chronologie pour l'histoire de la Caucasie Chrétienne (Arménie-Géorgie-Albanie). Edizioni Aquila, Roma, 1976.
  24. Tsarévitch Wakhoucht (Prince Vakusht), Description géographique de la Géorgie. L'Académie Impérial des Sciences, St Pétersbourg, 1842.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νουγκζάρ_Μπαγκρατιόνι-Γκρουζίνσκυ&oldid=10092245"