Νταβάρ Μπαχς
Ο Νταβάρ Μπαχς, περσικά: داور بخش: داور بخش (απεβ. στις 23 Ιανουαρίου 1628), που σημαίνει "δοσμένος από τον Θεό", ήταν ο κυβερνήτης της αυτοκρατορία των Μουγκάλ για σύντομο χρονικό διάστημα, μεταξύ των ετών 1627-1628, αμέσως μετά το τέλος τού παππού του Τζαχανγκίρ (βασ. 1605-1627).
| Νταβάρ Μπαχς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | داور بخش (Περσικά) |
| Γέννηση | 1607 (περίπου) Λαχόρη |
| Θάνατος | 23 Ιανουαρίου 1628 Λαχόρη |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Khusrau Mirza και unnamed daughter of Mirza Aziz Koka |
| Συγγενείς | Mirza Aziz Koka |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Μουγκάλ |
Ο Νταβάρ ήταν το παιδί τού μεγαλύτερου γιου τού Τζαχανγίρ, του πρίγκιπα Χουσράου, ο οποίος σκοτώθηκε με εντολή τού πρίγκιπα Χουράμ (Σαχ Τζαχάν) το 1622.[1]
Ο Νταβάρ, ο οποίος είχε το επίθετο "Μπουλακί" (που σημαίνει "κρίκος της μύτης"), [2] ονομάστηκε αρχικά έπαρχος (dewan) τού Ντεκάν (Dakhin), και αργότερα κυβερνήτης του Γκουτζαράτ το 1622 από τον παππού του, Τζαχανγκίρ. Ωστόσο, έχοντας μόλις δεκαπέντε χρόνια σε αυτό το σημείο, ο πρίγκιπας τέθηκε υπό την κηδεμονία τού εκ μητρός παππού του, Mιρζά Αζίζ Κοκά.[3]
Μετά το τέλος τού παππού του, έγινε ένα πιόνι στο πολιτικό παιχνίδι, για να ανέλθει στον θρόνο των Μουγκάλ. Ο Ασάφ Χαν τον κήρυξε αυτοκράτορα Μουγκάλ ως μια συμφωνία, για να αντισταθμίσει τους ισχυρισμούς της Νουρ Τζαχάν, η οποία ήθελε να επιτύχει ο Σαργιάρ.
Η άνοδος και το τέλος του Νταβάρ
ΕπεξεργασίαΜετά το τέλος τού Τζαχανγκίρ, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ανάρρηση τού Σαχ Τζαχάν, ο Ασάφ Χαν, αδελφός του Νουρ Τζαχάν έβγαλε τον Νταβάρ Μπαχς από τη φυλακή, τον κήρυξε βασιλιά και τον έστειλε στη Λαχόρη.
Ωστόσο, ο Νουρ Τζαχάν ευνοούσε τον μικρότερο γιο του Τζαχανγκίρ, τον Σαργιάρ, να ανέλθει στον θρόνο, και αφού ήταν στη Λαχόρη εκείνη την εποχή, ανέβηκε στον θρόνο, έλαβε τον κρατικό θησαυρό, και σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει τον θρόνο του, διένειμε περισσότερα από 70 εκατομμύρια ρουπίες μεταξύ των παλαιών και των νέων ευγενών. Εν τω μεταξύ, ο Μιρζά Μπαϊσινγκάρ, γιος του αποβιώσαντος πρίγκιπα Ντανιγιάλ, μετά το τέλος τού αυτοκράτορα, έφυγε για τη Λαχόρη και ακολούθησεε τον Σαργιάρ.
Οι δύο δυνάμεις συναντήθηκαν κοντά στη Λαχόρη. Ο Σαργιάρ έχασε τη μάχη και έτρεξε στο φρούριο, όπου το επόμενο πρωί τον παρουσίασαν μπροστά στον Νταβάρ Μπακς, ο οποίος τον έβαλε σε κράτηση.
Στις 2 Ιουνίου 1037 ΕΕ (30 Δεκεμβρίου 1627[4] ο Σαχ Τζαχάν κηρύχθηκε αυτοκράτορας στη Λαχόρη, και στις 26 Ιουνίου 1037, με εντολή του, ο Νταβάρ, ο αδελφός του Γκαρσάσπ, ο Σαργιάρ, και οι Ταμουράς και Χοσάνγκ, οι γιοι τού αποθανόντα πρίγκιπα Ντανιγιάλ, εκτελέστηκαν.
Ωστόσο υπάρχουν κάποιες απόψεις, ότι ο Νταβάρ κατάφερε να αποφύγει αυτή τη μοίρα, και να δραπετεύσει στην Περσία. Ήδη το 1633, πρέσβεις από το δουκάτο του Χόλσταϊν ισχυρίστηκαν, ότι τον είχαν συναντήσει εκεί, μάλιστα ο Γάλλος υαλοποιός Ταβερνιέ δήλωσε, ότι είχε συνομιλήσει και δειπνήσει με τον πρίγκιπα.[2]
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ Findly, Ellison Banks (25 Μαρτίου 1993). Nur Jahan: Empress of Mughal India. Oxford University Press. σελίδες 170–172. ISBN 978-0-19-536060-8.
- ↑ 2,0 2,1 Waldemar Hansen, The Peacock Throne: The Drama of Mogul India (1986), p.85-6
- ↑ Dr S. B. Rajyagor, Gujarat State Gazetteers: Ahmadabad District Gazetteer (1984), p. 89
- ↑ Taylor, G.P.(1907). Some Dates Relating to the Mughal Emperors of India in Journal and Proceedings of the Asiatic Society of Bengal, New Series, Vol.3, Calcutta: The Asiatic Society of Bengal, p.59