Ξέφωτο των μαγισσών

Ξέφωτο των μαγισσών (γερμ. Hexentanzplatz) ή ξέφωτο του διαβόλου (γερμ. Teufelstanzplatz) αποκαλούσαν οι άνθρωποι την εποχή της καταδίωξης των μαγισσών κατά τον μεσαίωνα, τους τόπους εκείνους, που υποτίθεται ότι μαζεύονταν οι μάγισσες για να κάνουν τις διαβολικές τους τελετές.

Χορός των μαγισσών σε ξέφωτο (Φέιγ βολάν του 1594)

Επιπτώσεις

Πολλές δίκες της ιερής εξέτασης έγιναν με την κατηγορία αυτή, ότι δηλαδή οι κατηγορούμενες υποτιθέμενες μάγισσες πήραν μέρος σε συνάθροιση σε κάποιο συγκεκριμένο ξέφωτο των μαγισσών. Οι τελετουργίες υποτίθεται ότι γίνονταν την νύχτα με φεγγάρι και ιδιαίτερα την νύχτα της Βαλπουργίας στις 30 Απριλίου. Σύμφωνα με την πεποίθηση των Ιεροεξεταστών οι μάγισσες εκεί επικοινωνούσαν με τον σατανά, και επιδίδονταν σε ξέφρενο χορό, ενώ πετούσαν και στον αέρα επάνω σε σκουπόξυλα. Οι Ιεροεξεταστές στις ανακρίσεις βασάνιζαν τις υποτιθέμενες μάγισσες και απαιτούσαν από αυτές να ομολογήσουν με απόλυτη ακρίβεια πότε και που συνεδρίασαν, καθώς και ποιοι άλλοι πήραν μέρος στα όργια αυτά. Ακολούθως συλλαμβάνονταν και οι υπόλοιπες αναφερόμενες μάγισσες και μάγοι, και αφού βασανίζονται και αυτοί, θανατώνονταν όλοι στην πυρά ή σε άλλα βασανιστήρια.

Ξέφωτα των μαγισσών

Εκατοντάδες σημεία αναφέρονται ονομαστικά.

• Στην οροσειρά Χαρτζ υπάρχει το ονομαζόμενο Ξέφωτο των μαγισσών στην Τάλε, το όρος Μπρόκεν και το Ξέφωτο των μαγισσών στο Βαλκενρίντ
• στην Έσση υπάρχει το Ξέφωτο των μαγισσών Κέσσλερταντς στο Ρίντερμπρίγκεν, όπου σύμφωνα με την δικογραφία της κατηγορήθηκε ότι εκεί συνεδρίασε η Άννα Ντίτριχ
• στο Μέντεν της Βεστφαλίας υποτίθεται ότι υπήρξαν έντεκα Ξέφωτα των μαγισσών, σύμφωνα με την ομολογία του Πέτερ Έσσενκέμπερ, ο οποίος ανακρίθηκε με βασανιστήρια το 1631
• άλλες τοποθεσίες είναι γνωστές και στην Αυστρία και Ελβετία

Πηγές

• Gisbert Kranz: Mendener Recht und Gericht, u.a. Hexenprozesse 1592 - 1631, Selbstverlag 1929, Druck Georg Pfeiffer, Menden (Mendener Tageblatt und Anzeiger), S. 53