Βικιπαίδεια

Οδυσσέας Βουδούρης

Ο Οδυσσέας Νίκος Βουδούρης γεννήθηκε στη Βουδαπέστη στις 21 Ιουνίου 1953 από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες. Είναι ιατρός χειρουργός και δραστηριοποιήθηκε στον πολιτικό και ανθρωπιστικό ακτιβισμό.

Οδυσσέας Βουδούρης
Μέλος της Ελληνικής Βουλής,
Περίοδος
2009 – 2014
Γενικός Γραμματέας Υποδοχής Προσφύγων, Υπουργείο Μετανάστευσης
Περίοδος
Απρίλιος 2016 – Οκτώβριος 2016
Ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος της πολιτικής ομάδας "Κοινωνία Πρώτα"
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
2012 - 2022
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση21 Ιουνίου 1953, Βουδαπέστη, Ουγγαρία
ΕθνότηταΕλληνική
ΥπηκοότηταΕλληνική, Γαλλική
Παιδιά4 - Δανάη, Μυρτώ, Ιάσονας, Άρης
ΚατοικίαΧαλάνδρι, Αθήνα
ΣπουδέςΙατρική Σχολή Πανεπιστημίου Παρισίων, Διδάκτωρ
ΕπάγγελμαΙατρός,
δεδομένα

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Ο Οδυσσέας Βουδούρης γεννήθηκε το 1953 στη Βουδαπέστη (Ουγγαρία).[1] Οι γονείς του, Ίρμα και Γιώργος Βουδούρης, υπήρξαν αντιστασιακοί και πολιτικοί πρόσφυγες, μετά τον εμφύλιο.[2] Ο πατέρας του μετέβη στη Γαλλία το 1950, με Γαλλική κρατική υποτροφία, και η μητέρα του τον ακολούθησε το 1952, μετά τετράχρονη εξορία σε Μακρόνησο και Τρίκερι.[3] Μετά από μια παραμονή στην Ουγγαρία, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Γαλλία το 1955 και κατόπιν επέστρεψε στην Ελλάδα το 1965. Με το πραξικόπημα του 1967, ο πατέρας του εκδιώχτηκε από τη θέση καθηγητού Πανεπιστημίου και η οικογένεια εξορίστηκε εκ νέου στη Γαλλία. Μετά την πτώση της Χούντας, ο πατέρας του επέστρεψε στη θέση του και κατόπιν εκλέχθηκε πρύτανης του Πολυτεχνείου.[4]

Ο Οδυσσέας Βουδούρης σπούδασε Ιατρική στην Grenoble και στο Παρίσι. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1990.

Απέκτησε δυο κόρες με τη γλύπτρια Κλειώ Μακρή, τη Δανάη (1980-2003) και τη Μυρτώ (1983), και δυο γιούς με τη φωτογράφο Χριστίνα Βάζου, τον Ιάσονα (1999) και τον Άρη (2002).

Ιατρική σταδιοδρομία Επεξεργασία

Εξειδικεύτηκε στη Γενική Χειρουργική και στη Γυναικολογία-Μαιευτική.[5] Απέκτησε μεταπτυχιακά διπλώματα στην Ογκολογική Χειρουργική, στη Λαπαροσκοπική Χειρουργική και στις Μικροχειρουργικές Τεχνικές. Εργάστηκε στη Γαλλία ως χειρουργός στο Institut Gustave Roussy (Αντικαρκινικό Κέντρο Παρισίων), στο Νοσοκομείο Diaconesses και στο Νοσοκομείο Pierre Rouquès..

Διετέλεσε σύμβουλος ιατρός (consultant) στις εταιρίες Sanesco και Coopers & Lybrand, με αντικείμενο την αναδιοργάνωση μονάδων Υγείας. Ασχολήθηκε επίσης με τη σχεδίαση καινοτόμων χειρουργικών εργαλείων,[6] κυρίως για τη λαπαροσκοπική χειρουργική [7] και [8] και κέρδισε το βραβείο Lépine για την εφεύρεση πρωτότυπου χειρουργικού εργαλείου (1989).

Σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Montpellier (Γαλλία), επιμελήθηκε Προγράμματος Τηλεχειρουργικής από το 2000, το οποίο απένειμε Μεταπτυχιακό τίτλο Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής σε Έλληνες χειρουργούς.

Το 1994, ίδρυσε στην Αθήνα, το χειρουργικό κέντρο Endolaser[9], με αντικείμενο τις λαπαροσκοπικές τεχνικές και τη Μεταβολική Χειρουργική, το οποίο πιστοποιήθηκε το 2011 ως Κέντρο Αριστείας από την IFSO (International Federation for the Surgery of Obesity and Metabolic Disorders.[10]

Ανθρωπιστική και κοινωνική δράση Επεξεργασία

Υπήρξε συνιδρυτής του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών του Κόσμου το 1990 και κατόπιν πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, από το 1996 ως το 2001.[11] Συμμετείχε σε πολλές αποστολές, κυρίως χειρουργικές, σε εμπόλεμες περιοχές (Σαλβαδόρ, Καμπότζη, Μάλι, Ρουάντα, Σομαλία, Κουρδιστάν, Βοσνία, Αρμενία, Ιράν, Σρι Λάνκα, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν κλπ.). Εκλέχτηκε το 1998 αντιπρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, που εδρεύει στις Βρυξέλλες.

Το 2005 ανέλαβε πρόεδρος της οργάνωσης anthropos.gr, με αντικείμενο την ανάπτυξη του εθελοντισμού στην Ελληνική κοινωνία,[12] διασυνδέοντας υποψήφιους εθελοντές και δωρητές με οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.

Δραστηριοποιήθηκε για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, μετέχοντας σε διάφορες δράσεις, όπως το 2000 στη πρωτοβουλία «Ένα αεροπλάνο για το Ιράκ 2000», με στόχο την παύση του εμπάργκο κατά του πληθυσμού της χώρας,[13] το 2012 και το 2015 στην πρωτοβουλία «Ένα καράβι για τη Γάζα», για την άρση του ναυτικού αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας[14]. Επίσης συμμετείχε το 2013 στη Διεθνή Πρωτοβουλία για την Ειρήνη στη Συρία, 57 ανεξάρτητων προσωπικοτήτων πολλών χωρών, που συνάντησαν στη Συρία τις αντιμαχόμενες παρατάξεις[15].

Το 2016 ίδρυσε, μαζί με ομάδα ιατρών, υγειονομικών, νομικών, δημοσιογράφων, κοινωνικών και πολιτικών επιστημόνων, το Κοινωνικό ΕΚΑΒ.[16]

Το Πανεπιστήμιο Αθηνών του ανέθεσε τη διδασκαλία του μαθήματος «Διαχείριση κρίσεων στον αναπτυσσόμενο κόσμο», στο πλαίσιο Μεταπτυχιακού Διπλώματος απευθυνόμενο σε εθελοντές ανθρωπιστικών οργανώσεων.

Πολιτική δράση Επεξεργασία

Ο Οδυσσέας Βουδούρης βίωσε στα μαθητικά του χρόνια, την εμπειρία του Μάη ’68 στο Παρίσι. Συμμετείχε στο φοιτητικό κίνημα ως εκλεγμένος εκπρόσωπος των φοιτητών στις Ιατρικές Σχολές της Grenoble και των Παρισίων (1974-1980), ως πρόεδρος της Ένωσης Φοιτητών της Grenoble (1975-1978) και ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της UNEF, η Γαλλική Οργάνωση Φοιτητών (1976-1978). Υπήρξε επίσης μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος μέχρι την αποχώρησή του από τη Γαλλία.

Το 2001, ορίστηκε από τον υπουργό Υγείας Αλέκο Παπαδόπουλο, πρόεδρος-γενικός διευθυντής του Περιφερειακού Συστήματος Υγείας Πελοποννήσου,[17] με στόχο τη μεταρρύθμιση του ΕΣΥ σε βάση ευρωπαϊκών πρότυπων. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, δημιουργήθηκαν Υπηρεσίες Υποδοχής στα νοσοκομεία της Περιφέρειας Πελοποννήσου, η Κεντρική Υπηρεσία του ΠεΣΥ Πελοποννήσου απέκτησε πιστοποίηση ΙSO και αυξήθηκαν ταυτόχρονα τα έσοδα και οι παραγόμενες υπηρεσίες[18]. Παραιτήθηκε μετά τις εκλογές του 2004.[19]

Την περίοδο 2005-2006 διετέλεσε επικεφαλής της πολιτικής κίνησης «Κάθε Μέρα Πολίτης» για την προώθηση της συμμετοχικής δημοκρατίας[20] και το 2009 εκλέχτηκε βουλευτής Μεσσηνίας, συνεργαζόμενος με το ΠΑΣΟΚ. Το Φεβρουάριο 2012 καταψήφισε το 2ο Μνημόνιο και διαγράφτηκε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ.[21] Εκλέχτηκε βουλευτής Β’ Αθηνών με τη Δημοκρατική Αριστερά στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου 2012. Αντιτάχτηκε όμως στη συνεργασία της ΔΗΜΑΡ με την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με συνέπεια νέα διαγραφή, τον Ιανουάριο 2013.[22]

Ως ανεξάρτητος βουλευτής, ίδρυσε με άλλους ανεξάρτητους βουλευτές την πολιτική κίνηση «Η Κοινωνία Πρώτα», που,[23]το 2014, με πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ηγήθηκε διευρυμένου ψηφοδελτίου στις περιφερειακές εκλογές στην Πελοπόννησο, παρά τις εσωκομματικές αντιδράσεις.[24][25] Ωστόσο, η «Πελοπόννησος Πρώτα», υπήρξε ένα από τα 4 ψηφοδέλτια υποστηριζόμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ, που πέρασαν στον 2ο γύρο των εκλογών και συγκέντρωσε 40,65% των ψήφων.[26]

Πρωταγωνίστησε στη δημιουργία κοινοβουλευτικής ομάδας ανεξάρτητων βουλευτών («Ανεξάρτητοι Δημοκρατικοί Βουλευτές»), της οποίας διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.[27] Το Μάρτιο 2016, ανέλαβε τη νεοσύστατη Γενική Γραμματεία Υποδοχής Προσφύγων.[28] Καταλόγισε αδράνεια και πελατειακές πρακτικές στον τότε υπουργό μεταναστευτικής πολιτικής και υπέβαλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό τον Σεπτέμβριο 2016.[29]

Έχει εκδώσει δυο βιβλία: «Μακριά… και δίπλα μας» (2004, Εκδόσεις Καστανιώτη), με θέμα τη μαρτυρία από τις ανθρωπιστικές αποστολές, και «Ημερολόγιο μιας διαδρομής » (2012, Εκδόσεις Δωρικός), με θέμα την ιατρική, την ανθρωπιστική δράση και την πολιτική.

Για τη συμβολή του στο ανθρωπιστικό κίνημα βραβεύτηκε το 2007 με την απονομή του τίτλου του «Ιππότη του Εθνικού Τάγματος Αξίας» (Chevalier de l’Ordre du Mérite) από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας.[30]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Βουδούρης-Γεωργίου Οδυσσέας-Νίκος - Βιογραφικό». www.eklogika.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  2. ↑ «Οδυσσέας Βουδούρης: Αντίπαλός μας είναι ο νεοφιλελευθερισμός». http://www.avgi.gr/article/10842/1881629/odysseas-boudoures-antipalos-mas-einai-o-neophileleutherismos. Ανακτήθηκε στις 2018-08-02. 
  3. ↑ Σύλλογος Εξορίστων, Γυναικών (1996). Γυναίκες εξόριστες στα στρατόπεδα του εμφυλίου: Χίος, Τρίκερι, Μακρόνησος, Άϊ-Στράτης, 1948-1954. Athēna: Καστανιώτης. ISBN 9600317224. 40542381. 
  4. ↑ «Οδυσσέας Βουδούρης: Αντίπαλός μας είναι ο νεοφιλελευθερισμός». http://www.avgi.gr/article/10842/1881629/odysseas-boudoures-antipalos-mas-einai-o-neophileleutherismos. Ανακτήθηκε στις 2018-08-02. 
  5. ↑ «Επαγγελματικό Βιογραφικό - Endolaser». Endolaser. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-20. https://web.archive.org/web/20180620053328/http://endolaser.gr/viografiko/. Ανακτήθηκε στις 2018-08-01. 
  6. ↑ Institut National de la Propriété Industrielle, Paris. N° d’enregistrement national 90 13975 : Pince pour coagulation avec système d’irrigation incorporé.
  7. ↑ O. Boudouris, Th. Rosenberg (1992). «Plaidoyer pour le crochet de 10mm en chirurgie cœlioscopique». Chir. Endoscop. 1 (7): 7. ISSN 0930-2794. 
  8. ↑ O. Boudouris, Th. Rosenberg, J. Henry-Suchet (1992). «La cœlioscopie affranchie du pneumopéritoine sous pression». Chir. Endoscop. 1 (6): 17-19. ISSN 0930-2794. 
  9. ↑ «Επαγγελματικό Βιογραφικό - Endolaser». Endolaser. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-20. https://web.archive.org/web/20180620053328/http://endolaser.gr/viografiko/. Ανακτήθηκε στις 2018-08-01. 
  10. ↑ Administrator. «Πιστοποιημένοι Χειρουργοί-Κέντρα Αριστείας». www.exep.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2018. 
  11. ↑ «Βουδούρης-Γεωργίου Οδυσσέας-Νίκος - Βιογραφικό». www.eklogika.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  12. ↑ Sponsor it, Φεβρουάριος 2007 N° 9: «Συνέντευξη προέδρου Ελληνικού Κέντρου Προώθησης Εθελοντισμού».
  13. ↑ Μακριά… και δίπλα μας, Εκδόσεις Καστανιώτης 2004: «Ένα αεροπλάνο για το Ιράκ 2000» (σελ. 126).
  14. ↑ Ποιοι είμαστε Αρχειοθετήθηκε 2012-10-13 στο Wayback Machine. Ένα Καράβι για τη Γάζα
  15. ↑ tvxs.gr, 6 Ιουλίου 2013: «Ένα οδοιπορικό για την ειρήνη στη Συρία».
  16. ↑ Κοινωνικό ΕΚΑΒ - https ://kinonikoekav.gr/index.php/el/
  17. ↑ Καθημερινή, 11 Μαρτίου 2001: «Τρεις “μικροί υπ. Υγείας” μιλούν στην Κ».
  18. ↑ Ελευθεροτυπία, 4 Μαρτίου 2004: «Το πρώτο ΠεΣΥΠ με πιστοποίηση».
  19. ↑ Ελευθερία, 1η Ιουλίου 2004: «Ο Οδ. Βουδούρης καταγγέλλει τα πιράνχας – ΠΑΣΟΚ εναντίον ΠΑΣΟΚ στην Υγεία».
  20. ↑ Τα Νέα, 21 Ιουλίου 2005: «Το πρώτο ΔΣ της οργάνωσης Κάθε Μέρα Πολίτης».
  21. ↑ in.gr, 13 Φεβρουαρίου 2012: «Διαγραφές 45 βουλευτών».
  22. ↑ Ναυτεμπορική, 7 Ιανουαρίου 2013: «Εκτός ΔΗΜΑΡ Οδ. Βουδούρης και Π. Μουτσινάς» https://www.naftemporiki.gr/video/512335/ektos-dimar-od-boudouris-kai-p -moutsinas
  23. ↑ News 24-7, 24 Απριλίου 2013: «Η Κοινωνία Πρώτα, η κίνηση των ανεξάρτητων Βουδούρη-Μουτσινά».
  24. ↑ Εφημερίδα των Συντακτών, 2014-03-04: «Ομόφωνα υπέρ Βουδούρη ο ΣΥΡΙΖΑ».
  25. ↑ Το Βήμα, 13 Φεβρουαρίου 2014: «Φουντώνει η αντιπαράθεση για τη διεύρυνση στον ΣΥΡΙΖΑ».
  26. ↑ Υπουργείο Εσωτερικών
  27. ↑ enikos.gr, 2013-07-11: «Ο Βουδούρης εκπρόσωπος των ανεξάρτητων βουλευτών».
  28. ↑ Εφημερίδα των Συντακτών, 6 Απριλίου 2016: «Η επιστροφή του Οδυσσέα Βουδούρη».
  29. ↑ La Libre Belgique, 23 septembre 2016: «Ombres sur la gestion des réfugiés».
  30. ↑ Ελευθεροτυπία, 2007-11-12: «Διάκριση»
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οδυσσέας_Βουδούρης&oldid=10415201"