Ομάδα Στρατιών Νότια Ουκρανία
Η Ομάδα Στρατιών Νότια Ουκρανία ( γερμανικά: Heeresgruppe Südukraine, ρουμανικά: Grupul de Armate Ucraina de Sud ) ήταν μια κοινή γερμανορουμανική ομάδα στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
| Ομάδα Στρατιών Νότια Ουκρανία | |
|---|---|
| Ενεργό | 5 Απριλίου – 23 Σεπτεμβρίου 1944 |
| Χώρα | .svg){kind=small} Ναζιστική Γερμανία Βασίλειο της Ρουμανίας |
| Κλάδος | Βέρμαχτ |
| Δύναμη | 905,000[1]
400 τανκς και όπλα επίθεσης[2][3]
810 αεροσκάφη[5] |
| Συμπλοκές | Ανατολικό Μέτωπο
|
| Διοίκηση | |
| Αξιοσημείωτοι διοικητές | Φέρντιναντ Σέρνερ Γιοχάνες Φρίσνερ |
Η Ομάδα δημιουργήθηκε στις 5 Απριλίου 1944 με τη μετονομασία της Ομάδας Στρατού Α,[6] η οποία έδρασε κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Γιασύ-Κισίνεφ. Επειδή υπήρξαν σοβαρές απώλειες επανονομάστηκε ως Ομάδα Στρατού Νότος (Heeresgruppe Süd) τα μεσάνυχτα της 23ης Σεπτεμβρίου 1944. [7] [β]
Γεωγραφικά, η Ομάδα Στρατιών Νότια Ουκρανία με έδρα το Σλάνιτς-Μολδαβία και είχε μέτωπο 680 χλμ., εκ των οποίων τα 160 χλμ ήταν υπό Ρουμανική κατοχή.[8] Η επιχειρησιακή της περιοχή κάλυψε όλη την Ανατολική Ρουμανία, από μια γραμμή 40 χλμ ανατολικά του Βουκουρεστίου. [9]
Σύνθεση, 15 Αυγούστου 1944[10] (Αρχηγείο Στρατού[11]) Επεξεργασία
- Armeegruppe Dumitrescu – Στρατηγός Πέτρ Ντιμιτρέσκου
- 3η Στρατιά της Ρουμανίας – Στρατηγός Πέτρ Ντιμιτρέσκου (Αρχηγείο – Μπόλγκραντ)
- 6η Στρατιά – Στρατηγός του Πυροβολικού Μαξιμίλιαν Φρέττερ-Πίκο (Αρχηγείο – Ταρουτίνο )
- Armeegruppe Wohler – Στρατηγός του Πεζικού Όττο Βόλερ
Διοικητές [γ][12] Επεξεργασία
| Πορτρέτο | Διοικητής | Ανάληψη καθηκόντων | Τέλος καθηκόντων | Ημέρες |
|---|---|---|---|---|
|
Φέρντιναντ Σέρνερ (1892-1973) |
|||
|
Γιοχάνες Φρίσνερ (1892-1971) |
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ Τα περισσότερα από αυτά στη ρουμανική μεραρχία τεθωρακισμένων
- ↑ Έντουαλντ Κλάπντορ. 2011, Viking Panzers: The German 5th Tank Regiment in the East in the East in the Second World War, σελ. 383 δηλώνει ότι επαναπροσδιορίστηκε η Ομάδα Στρατού Νότος στις 15 Σεπτεμβρίου 1944.
- ↑ Η Ομάδα Στρατιών Νότια Ουκρανία δεν μπορούσε να λάβει σημαντικές επιχειρησιακές αποφάσεις χωρίς να εξασφαλίσειτην έγκριση του Ίον Αντονέσκου.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
Αναφορές Επεξεργασία
- ↑ David M. Glantz, Jonathan M. House, University Press of Kansas, Oct 16, 2015, When Titans Clashed: How the Red Army Stopped Hitler, Revised and Expanded Edition, p. 281
- ↑ Samuel W. Mitcham Jr., Stackpole Books, Jan 23, 2007, The German Defeat in the East: 1944-45, p. 170
- ↑ Command and General Staff School, 1985, Professional Journal of the United States Army, p. 57
- ↑ Command and General Staff School, 1985, Professional Journal of the United States Army, p. 57
- ↑ Command and General Staff School, 1985, Professional Journal of the United States Army, p. 57
- ↑ Ziemke 2002, σελ. 286.
- ↑ Ziemke 2002, σελ. 360.
- ↑ Samuel W. Mitcham Jr., Stackpole Books, Jan 23, 2007, The German Defeat in the East: 1944-45, pp. 171-172
- ↑ Mark Axworthy, London: Arms and Armour, 1995, Third Axis, Fourth Ally: Romanian Armed Forces in the European War, 1941–1945, p. 156
- ↑ Samuel W. Mitcham Jr., Stackpole Books, Jan 23, 2007, The German Defeat in the East: 1944-45, pp. 164-165
- ↑ Samuel W. Mitcham Jr., Stackpole Books, Jan 23, 2007, The German Defeat in the East: 1944-45, p. 172
- ↑ Mark Axworthy, London: Arms and Armour, 1995, Third Axis, Fourth Ally: Romanian Armed Forces in the European War, 1941–1945, p. 158
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- Ziemke, Earl F. (2002). Stalingrad to Berlin: The German Defeat in the East. Washington, D.C: Center of Military History, US Army. ISBN 9781780392875.
- Klapdor, Ewald (2011). Viking Panzers: The German 5th SS Tank Regiment in the East in World War II. Mechanicsburg, PA: Stackpole Books.