Οτόμο Σόριν
Ο Οτόμο Σόριν (Ōtomo Sōrin) (大友 宗麟, 31 Ιανουαρίου 1530 – 11 Ιουνίου 1587), γνωστός επίσης ως Φουτζιβάρα νο Γιοσισίγκε (藤原 義鎮) και Οτόμο Γιοσισίγκε (大友 義鎮), ήταν Ιάπωνας φεουδάρχης (νταϊμιό) της φυλής Οτόμο, μία από τις λίγες που είχαν προσηλυτιστεί στο Ρωμαιοκαθολικισμό. Ήταν ο μεγαλύτερος γιός του Οτόμο Γιοσιάκι. Κληρονόμησε τον τομέα Φουνάι, στο Κιούσου, το νοτιότερο μεγάλο νησί της Ιαπωνίας, από τον πατέρα του. Είναι ίσως πιο σημαντικός για την έκκληση, που έκανε προς τον Τογιοτόμι Χιντεγιόσι να μεσολαβήσει στο Κιούσου εναντίον της φυλής Σιμάζου, δίνοντας έτσι ώθηση στην εκστρατεία του Χιντεγιόσι στο Κιούσου το 1587.
| Οτόμο Σόριν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 大友義鎮 (Ιαπωνικά) |
| Γέννηση | 31 Ιανουαρίου 1530 Ιαπωνία |
| Θάνατος | 28 Ιουνίου 1587 Κιότο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Σαμουράι |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | d:Q108893181 Ōtomo-Nata Jezebel |
| Τέκνα | Ōtomo Yoshimune Ōtomo Chikaie Ōtomo Chikamori d:Q108892519 d:Q108892811 d:Q108892872 d:Q108892905 Mōri Maxentia d:Q108893353 d:Q108893419 d:Q109299856 |
| Γονείς | Ōtomo Yoshiaki |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | ντάιμγιο |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Νεανικά χρόνια Επεξεργασία
Παντρεύτηκε τη Λαίδη Νάτα (Ιεζάβελ) το 1545, η οποία έγινε μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες ενάντια στη διάδοση του Χριστιανισμού στη δυτική Ιαπωνία. Εκτός από την ενοποίηση μεγάλου μέρους του Κιούσου υπό τον έλεγχό του και την εξασφάλιση σημαντικού κέρδους στη δύναμη και το κύρος της φυλής του, επομένως, ο Σόριν είναι επίσης πολύ σημαντικός ως ένας από τους νταϊμιό, που συναντήθηκαν προσωπικά με τον Ιησουίτη ιεραπόστολο Φράνσις Ξαβιέρ το 1551, έναν από τους πρώτους Ευρωπαίους στην Ιαπωνία. Αν και αργότερα ασπάστηκε επίσημα τον Χριστιανισμό, είναι πιθανό ότι ο Σόριν το είδε ως στρατηγική κίνηση, πολιτικά, και δεν είχε θρησκευτικά κίνητρα για αυτή τη θέση. Αναφερόμενος ως ο «Βασιλιάς του Μπούνγκο » στα αρχεία των Ιησουιτών, ο Σόριν έστειλε πολιτικές αντιπροσωπείες στη Γκόα τη δεκαετία του 1550 και την πρεσβεία Τένσο στη Ρώμη το 1582.
Εκτός από την ενίσχυση των σχέσεων με τους Χριστιανούς, ο Γιοσισίγκε πολέμησε σε μια σειρά από μάχες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1550, τόσο κερδίζοντας όσο και εδραιώνοντας εδάφη. Νίκησε τον Κικούτσι Γιοσιμούνε το 1551 και τους πολεμιστές μοναχούς των ΗΠΑ πέντε χρόνια αργότερα. Το 1557 νίκησε τον Ακιζούκι Κιγιοτάνε και κατέλαβε την επαρχία Τσικούζεν.
Το 1562, ο Γιοσισίγκε υιοθέτησε το όνομα "Σανμπισάι Σόριν" όταν έγινε βουδιστής μοναχός, αλλά παραμένει περισσότερο γνωστός ως Οτόμο Σόριν, παρά το γεγονός ότι ασπάστηκε τον Χριστιανισμό με το βαπτιστικό όνομα Φραγκίσκος το 1578.
Σύγκρουση με το Μόρι Επεξεργασία
Το 1557, ο Όουτσι Γιοσινάγκα (ο μικρότερος αδερφός του Σόριν) αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει από τον Μόρι Μοτονάρι και το 1558 ο Μόρι κατέλαβε το κάστρο Μότζι από το Οούτσι.
Τον Σεπτέμβριο του 1559, ο Οτόμο Σόριν στράφηκε στη συνέχεια εναντίον της φυλής Μόρι. Ανέκτησε το κάστρο Μότζι. Οι Μόρι, με επικεφαλής τους Κομπαγιακάβα Τακακάγκε και Ούρα Μουνεκάτσου, κατέλαβαν γρήγορα ξανά το κάστρο. [1]
Το 1561, ο Οτόμο Σόριν, σε συμμαχία με τους Πορτογάλους, πολιόρκησε το Μότζι . Ο Οτόμο οδήγησε μια ολοκληρωτική επίθεση στο κάστρο αλλά απέτυχε και το κάστρο παρέμεινε τελικά στην κατοχή του Μόρι. [2] [3]
Ο επικεφαλής των Μόρι εκείνη την εποχή, Μόρι Τακαμότο, βοηθήθηκε από τον σόγκουν Ασικάγκα Γιοσιτέρου, κάτι που οδήγησε σε μια συνθήκη ειρήνης μεταξύ των φυλών. Για να εξασφαλίσει την ειρήνη, ο Σόριν πρότεινε στην κόρη του να παντρευτεί τον γιο του Τακαμότο, Μόρι Τερουμότο. Δεν είναι σαφές, ωστόσο, εάν αυτή η προσφορά εφαρμόστηκε ποτέ.
Το 1564, ο Σόριν αναγκάστηκε να καταπνίξει μια εξέγερση της φυλής Ακιζούκι της επαρχίας Τσικούζεν και στη συνέχεια κινήθηκε εναντίον της φυλής Ριουζότζι της επαρχίας Χίζεν, γεγονός που προκάλεσε την παρέμβαση των Μόρι.
Το 1569, ο Τατσιμπάνα Ντοσέτσου, ένας αξιόλογος υποτελής του Οτόμο, δέχτηκε επίθεση από τους Μόρι. Ηττήθηκε και έχασε το κάστρο του. Αφού ο Σόριν το άκουσε αυτό, απείλησε το οχυρό του Μόρι στην επαρχία Μπούζεν και τους επιτέθηκε στην Ταταραχάμα, αναγκάζοντας τους Μόρι να υποχωρήσουν και επιτρέποντάς του να ανακαταλάβει το κάστρο Τατσιμπάνα.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Σόριν έλεγχε το Μπούνγκο, το μεγαλύτερο μέρος του Μπούζεν, του Τσικούζεν και του Τσικούγκο, και είχε επιρροή στο Χίγκο και στο Χίζεν. Ο Οτόμο έγινε σύντομα γνωστός ως "Ο οικοδεσπότης των επτά επαρχιών του Οτόμο".
Σύγκρουση με τον Σιμάζου Επεξεργασία
Το 1578, ο Σόριν ήρθε σε σύγκρουση με την οικογένεια Σιμάζου με επικεφαλής τον Σιμάζου Γιοσιχίσα, τη μόνη μεγάλη οικογένεια νταϊμιό, που είχε τον έλεγχο σημαντικών τμημάτων του Κιούσου. Ο Σόριν επιτέθηκε στο κάστρο Τακάτζο του Σιμάζου, αλλά δεν κατάφερε να καταλάβει το κάστρο και έχασε στη μάχη της Μιμιγκάβα .
Το 1585, μετά την εισβολή του Σιμάζου στην επαρχία Τσικούζεν, ο Σιμάζου προχώρησε και κατέλαβε το Κάστρο Ιβάγια από τον Οτόμο. Αργότερα, ο Σόριν μαζί με τους νταϊμιό της φυλής Ριουζότζι, έκαναν έκκληση στον Τογιοτόμι Χιντεγιόσι, για να βοηθήσει στην αναχαίτιση των Σιμάζου, που άρχιζαν να επεκτείνουν την επιρροή τους στα εδάφη του Οτόμο και Ριουζότζι. Αν και στην αρχή απέτυχε να ζητήσει τη βοήθεια του Χιντεγιόσι, τελικά οι Σιμάζου πήραν τα όπλα εναντίον του Οτόμο, ο Σιμάζου κατέλαβε το Κάστρο Τοσιμίτσου, το Κάστρο Φουνάι και νίκησε τον Σόριν στη μάχη του Χετσουγκιγκάβα το 1586.
Το 1587, ο Χιντεγιόσι ξεκίνησε την εκστρατεία του Κιούσου, στην οποία κατέλαβε ολόκληρο το νησί, με τη βοήθεια των Οτόμο και άλλων οικογενειών, που ήρθαν εθελοντικά στην υπηρεσία του.
Θάνατος Επεξεργασία
Μέσα σε περίπου ένα χρόνο από την άφιξή του, ο Χιντεγιόσι άφησε το Κιούσου, αποκαθιστώντας τους Οτόμο στις περιοχές τους, που τις είχε πάρει η οικογένεια Σιμάζου, και κανονίζοντας μια ειρήνη, και με τις τρεις οικογένειες να υπόκεινται επίσημα στον Χιντεγιόσι και να έχουν εποπτεία στους τομείς, τώρα πια επίσημα εδάφη του Τογιοτόμι. Ο Οτόμο Σόριν πέθανε πριν ολοκληρωθεί αυτή η εκστρατεία, και έτσι ήταν ο γιος του, Οτόμο Γιοσιμούνε, που κατείχε τα προγονικά εδάφη μετά την ήττα των Σιμάζου.
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Frederic, Louis (2002). Ιαπωνική Εγκυκλοπαίδεια . Cambridge, Μασαχουσέτη: Harvard University Press.
- Sansom, George (1961). A History of Japan: 1334–1615 . Στάνφορντ, Καλιφόρνια: Stanford University Press.
- Turnbull, Stephen (1998). The Samurai Sourcebook . Λονδίνο: Cassell & Co.