Ουρσούλα Πλενκιέβιτς
Η Ουρσούλα Πλενκιέβιτς (πολωνικά: Urszula Plenkiewicz, το γένος Γκουοβάτσκα [Głowacka]) (15 Ιουνίου 1921 – 24 Ιανουαρίου 2021) ήταν Πολωνή πρόσκοπος και αξιωματικός σύνδεσμος του Γραφείου Πληροφοριών και Προπαγάνδας της Κεντρικής Διοίκησης ZWZ-AK. Δίδαξε στο μυστικό σχολείο της γειτονιάς και υπηρέτησε ως στρατιώτης στην υποπεριοχή V του Μοκότουφ της Ένωσης Ενόπλων Μάχης της Περιφέρειας της Βαρσοβίας. Η Πλενκιέβιτς συνελήφθη από την Γκεστάπο το Νοέμβριο του 1942 και απελάθηκε στη γυναικεία πτέρυγα του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς, γνωστό ως Μπίρκεναου, όπου γλίτωσε από την πορεία του θανάτου τον Ιανουάριο του 1945. Της απονεμήθηκε ο Σταυρός του Ιππότη του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας, ο Σταυρός του Πολωνικού Εσωτερικού Στρατού και ο Σταυρός του Άουσβιτς, ενώ αναγνωρίστηκε και Δίκαιη των Εθνών.
| Ουρσούλα Πλενκιέβιτς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 15 Ιουνίου 1921[1][2] Βαρσοβία[3][1] |
| Θάνατος | 24 Ιανουαρίου 2021[3] Βρότσλαβ[3] |
| Τόπος ταφής | νεκροταφείο της Αγίας Οικογένειας |
| Ψευδώνυμο | Urka[3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνία |
| Θρησκεία | Λατινική Εκκλησία[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Polish scout[3] unemployed[2] |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ανθυπολοχαγός (σλαβόφωνες χώρες) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Δίκαιοι των Εθνών (26 Δεκεμβρίου 1994)[2] Σταυρός του Πολωνικού Εσωτερικού Στρατού[3] Σταυρός του Άουσβιτς[3] Ιππότης του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας |
Βιογραφία Επεξεργασία
Η Πλενκιέβιτς γεννήθηκε στη Βαρσοβία της Πολωνίας στις 15 Ιουνίου 1921.[4] Ήταν κόρη της Λεοκάντια Γκουοβάτσκα και του Φέλικς Γκουοβάτσκι, ενός κρατικού αστυνομικού που δολοφονήθηκε από το Λαϊκό Επιτροπείο Εσωτερικών Υποθέσεων στο Καλίνιν το 1940.[5][6] Είχε μια μικρότερη αδερφή.[7] Προκειμένου να υπηρετήσει την Πολωνία ως πρόσκοπος, η Πλενκιέβιτς εντάχθηκε στην 14η Γυναικεία Ομάδα Προσκοπισμού της Βαρσοβίας το 1935. Τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Μάιο του ίδιου έτους, λίγο πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ολοκλήρωσε τις τελικές της εξετάσεις στο Λύκειο Θηλέων «Βασίλισσα Γιαντβίγκα» της Βαρσοβίας.[6][8]
Όταν η Ναζιστική Γερμανία κατέλαβε τη Βαρσοβία το Σεπτέμβριο του 1939 και θέσπισε αντιεβραϊκά διατάγματα,[9] άρχισε να διδάσκει στο μυστικό Γυμνάσιο Κορασίδων τον επόμενο μήνα.[5][6] Η Πλενκιέβιτς μπόρεσε να βοηθήσει τους Πολωνούς που διέφυγαν από τη δυτική Γερμανία από τους στρατιώτες της Βέρμαχτ, και αυτοί στεγάστηκαν στο σχολικό κτίριο,[6][4] όπου εργαζόταν ως νοσηλεύτρια.[8] Αργότερα θα έδινε καταφύγιο στη σχολική της φίλη, Κριστίνα Κον, για ένα χρόνο, ξεκινώντας το Νοέμβριο του 1940 και θα οργάνωνε ψεύτικα έγγραφα για την Κον με το όνομα Κοβάλσκα.[6][7] Η Κον επέζησε του πολέμου.[6] Η Πλενκιέβιτς κατατάχθηκε στον Εσωτερικό Στρατό ως στρατιώτης στην Υποπεριοχή V του Μοκότουφ της Ένωσης Ενόπλων Μάχης της Περιφέρειας της Βαρσοβίας το Δεκέμβριο του 1940.[5] Συμμετείχε σε μικρές ενέργειες δολιοφθοράς στο Βάβερ[6][5] και πραγματοποίησε συνωμοτικές συναντήσεις στο διαμέρισμά της,[4] προτού ενταχθεί στο Γραφείο Πληροφοριών και Προπαγάνδας της Κεντρικής Διοίκησης ZWZ-AK, όπου έγινε αξιωματικός σύνδεσμος.[6][5]
Η Πλενκιέβιτς συνελήφθη από την Γκεστάπο στο διαμέρισμά της στη Βαρσοβία στις 2 Νοεμβρίου 1942[6][9] και φυλακίστηκε στη φυλακή Πάβιακ την επόμενη μέρα.[5] Ανακρίθηκε στα κεντρικά γραφεία της Γκεστάπο στη Λεωφόρο Σούχα (Szucha), πριν μεταφερθεί στη γυναικεία πτέρυγα του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς, γνωστό ως Μπίρκεναου, στις 27 Νοεμβρίου ως κρατούμενη No. 25985, το οποίο αριθμό είχε τατουάζ στον αντιβράχιο της και εργάστηκε στην πτέρυγα του νοσοκομείου. Φοβούμενοι τον Κόκκινο Στρατό που πλησίαζε, οι Γερμανοί εκκένωσαν το στρατόπεδο τον Ιανουάριο του 1945 και διέταξαν μια πορεία Θανάτου, καθώς η Πλενκιέβιτς δραπέτευσε από το Άουσβιτς με έναν φίλο του στην πόλη Οσφιέντσιμ.[6]
Προσωπική ζωή Επεξεργασία
Έμεινε στο Βρότσλαβ μετά το τέλος του πολέμου, όπου και έγινε μητέρα.[6] Η Πλενκιέβιτς ήταν Ρωμαιοκαθολική.[7] πέθανε στις 24 Ιανουαρίου 2021 και ετάφη σε κοιμητήριο στο Βρότσλαβ, μετά την κηδεία της που έγινε την 1η Φεβρουαρίου.[5][10]
Βραβεία Επεξεργασία
Η Πλενκιέβιτς αναγνωρίστηκε ως Δίκαιη των Εθνών από το Γιαντ Βασσέμ στις 26 Δεκεμβρίου 1994.[7] Ήταν αποδέκτρια του Σταυρού του Ιππότη του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας, του Σταυρού του Στρατού Εσωτερικού και του Σταυρού του Άουσβιτς.[5]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Auschwitz Prisoners Database. 79038. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «The Righteous Among the Nations Database» (Αγγλικά)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Kaczorowski, Andrzej W. «ppor. Urszula Plenkiewicz ps. "Urka" [Second lieutenant Urszula Plenkiewicz ps. "Urka"]» (στα πολωνικά). Biuletyn Informacyjny AK 368: 79–80. ISSN 1233-8567. https://biuletyn-ak.pl/wp-content/uploads/2022/11/AK022021.pdf. Ανακτήθηκε στις 30 January 2023.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 «Nekrolog śp. ppor. Urszuli Plenkiewicz» [Obituary of the late second lieutenant Urszula Plenkiewicz] (στα Πολωνικά). Γραφείο Βετεράνων Πολέμου και Θυμάτων Καταπίεσης. 28 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 Hytrek-Hryciuk, Joanna (24 Ιανουαρίου 2021). «24 stycznia: "Urka", czyli wrocławskie ślady "Kamieni na szaniec"» [January 24: "Urka", or Wrocław's traces of "Kamienie na Szaniec"] (στα Πολωνικά). Centrum Historii Zajezdnia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 «Plenkiewicz Urszula (Głowacka)». The Righteous Among the Nations Database. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ 8,0 8,1 «Urszula Plenkiewicz "Urka"» (στα Πολωνικά). Warsaw Uprising Museum. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ 9,0 9,1 «Urszula Głowacka». The Jewish Foundation for the Righteous. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «Urszula Plenkiewicz» (στα πολωνικά). Gazeta Wyborcza. 27 January 2021. https://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,501976,Urszula-Plenkiewicz-nekrolog.html. Ανακτήθηκε στις 30 January 2023.