Ούγος του Λουζινιάν (αποβιώσας το 1385)
Ο Ούγος του Λουζινιάν (ή Ούγος Λουσινιανός[1][2], γαλλικά: Hugues de Lusignan) πρίγκιπας της Γαλιλαίας[1][2], ήταν γιός του Γκυ των Λουζινιάν διαδόχου του Βασιλείου της Κύπρου και εγγονός του Ούγου Δ΄ και γιός της Μαρίας των Βουρβόνων.
| Ούγος του Λουζινιάν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1335 Λευκωσία |
| Θάνατος | 1385 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιώτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Γκι των Λουζινιάν και Μαρία των Βουρβόνων |
| Οικογένεια | Οίκος του Λουζινιάν |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο πατέρας του πέθανε το 1343, πριν από τον παππού του. Η μητέρα του Μαρία το 1346 ή 1347 εγκαταλείπει την Κύπρο και πηγαίνει στη Νάπολη, όπου το 1347, παντρεύεται τον Ροβέρτο του Τάραντα.[3][4] Ο Ροβέρτος παραχώρησε στη μητέρα του εκτάσεις σε Κέρκυρα, Κεφαλληνία, Καλαμάτα και άλλες στην Αχαΐα.[3][4]
Όταν το 1359 πέθανε ο παππούς του, δημιουργήθηκε θέμα διαδοχής ανάμεσα σε αυτόν, νόμιμο κληρονόμο του Στέμματος της Κύπρου, και τον Πέτρο, ο οποίος ήταν θείος του και νεότερος αδελφός του πατέρα του. Οι απαιτήσεις του όμως απορρίφθηκαν με το αιτιολογικό ότι ο πατέρας του δεν μπορούσε να ήταν κληρονόμος ανθρώπου που είχε ζήσει περισσότερο από τον ίδιο και συνεπώς δεν υπήρχε κληρονομιά του Γκυ που να περνά στον Ούγο.
Αφού έχασε τον θρόνο της Κύπρου αποφάσισε να διεκδικήσει το πριγκιπάτο της Αχαΐας, που τον διεκδικούσε και ο αδελφός του Ροβέρτου (ο οποίος πέθανε άτεκνος), Φίλιππος Β΄ του Τάραντα.[1][2] Σε αυτή την διεκδίκηση είχε βρει υποστήριξη και από την μητέρα του Μαρία, η οποία τόσο από δικές της αγορές, όσο και από δωρεές του δεύτερου συζύγου της Ροβέρτου, είχε περιουσία στο πριγκιπάτο της Αχαΐας μεγαλύτερη και από αυτή του Νικολό Ατσαγιόλη.[1][2] Το 1366, επιχείρησε μαζί με τη μητέρα του, κατάληψη της Πάτρας, αλλά απέτυχε, όπως απέτυχε και η ηγεμονία του στο πριγκιπάτο της Αχαΐας. Συνέχισε όμως να κατέχει τα νοτιοδυτική της Πελοποννήσου.[5][6]
Το 1369, δολοφονείται ο βασιλιάς της Κύπρου Πέτρος ο Α΄ και ο Ούγο εγκαταλείπει την Ελλάδα για να διεκδικήσει το Στέμμα της Κύπρου. Το 1370, η μητέρα του Μαρία και ίδιος συμφώνησαν με τον Φίλιππο τον Β΄ να εγκαταλήψουν την Αχαΐα, εκτός από την Καλαμάτα, έναντι ετήσιου εισοδήματος 6.000 φλωρινίων. Από τότε ο Ούγο δεν επανεμφανίζεται στα πράγματα της Ελλάδος. Πεθαίνει γύρω στο 1370.[7][8]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 409
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 287
- ↑ 3,0 3,1 Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 407
- ↑ 4,0 4,1 Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 285
- ↑ Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 410-412
- ↑ Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 287-288
- ↑ Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 413
- ↑ Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 289
Πηγές Επεξεργασία
- Μίλλερ, Ουΐλλιαμ μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, 1909-1910, «Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566)» μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Tόμος A΄ Εν Αθήναις, Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία.
- (Αγγλικά) Miller, W. (1908) "The Latins in the Levant. A History of Frankish Greece (1204-1566)" (Cambridge and New York). Αρχειοθετήθηκε 10/11/2017. Ανακτήθηκε 17/06/2017.