Πίτερ Ακρόιντ

Ο Πίτερ Ακρόιντ (5 Οκτωβρίου 1949) είναι Άγγλος βιογράφος, μυθιστοριογράφος και κριτικός με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ιστορία και στον πολιτισμό του Λονδίνου. Κέρδισε ένα βραβείο Σώμερσετ και δυο βραβεία Γουίτμπρεντ για τα μυθιστορήματά του με θέμα την αγγλική ιστορία και πολιτισμό και για τις βιογραφίες του για τους, μεταξύ άλλων, Ουίλιαμ Μπλέικ, Κάρολο Ντίκενς, Τ. Σ. Έλιοτ και Τόμας Μόρε. Είναι γνωστός για το μέγεθος του έργου που έχει γράψει, για το λογοτεχνικό στυλ του και για το βάθος της έρευνάς του.

Πίτερ Άκροϊντ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Peter Ackroyd (Αγγλικά)
Γέννηση	5  Οκτωβρίου 1949 Λονδίνο
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Κλερ Κόλετζ Πανεπιστήμιο Γέιλ St Benedict's School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής συγγραφέας ιστορικός της λογοτεχνίας ιστορικός μυθιστοριογράφος θεατρικός συγγραφέας κριτικός λογοτεχνίας βιογράφος πεζογράφος δημοσιογράφος radio editor φιλολογικός συντάκτης τηλεοπτικός παρουσιαστής
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	κριτής του βραβείου Μπούκερ
Βραβεύσεις	Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (2003) βραβείο Τζέιμς Τέιτ Μπλακ Μεμόριαλ Εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνίας (1984) μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών βραβείο Σόμερσετ Μομ Heinemann Award
Σχετικά πολυμέσα

Το 1984 εκλέχθηκε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνών και το 2003 έγινε Ταξιάρχης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Βιογραφία

Ο Ακρόιντ γεννήθηκε στο Λονδίνο και μεγάλωσε στο Ηστ Άκτον, σε ένα "αυστηρό" ρωμαιοκαθολικό νοικοκυριό, όπως το περιέγραψε η μητέρα και η γιαγιά του, αφότου ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια. Σε ηλικία επτά ετών συνειδητοποίησε ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Φοίτησε στο λύκειο St. Benedict και στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, από όπου έλαβε πτυχίο στην Αγγλική Φιλολογία. Το 1972 ήταν υπότροφος στο Πανεπιστήμιο Γέιλ.

Καριέρα

Το αποτέλεσμα της φοίτησής του στο Γέιλ ήταν το Notes for a New Culture, που γράφτηκε όταν ο Ακρόιντ ήταν μόλις 22 ετών και κυκλοφόρησε το 1976. Ο τίτλος, παραλλαγή του έργου Notes Towards the Definition of Culture (1948) του Έλιοτ, ήταν μια πρώιμη ένδειξη της κλίσης του Ακρόιντ πάνω στην εξερεύνηση και την επανεξέταση των έργων άλλων Λονδρέζων συγγραφέων. Εργάστηκε στο περιοδικό The Spectator από το 1973 έως το 1977 ως λογοτεχνικός επιμελητής και έγινε διευθύνων σύμβουλος το 1978, μια θέση που διατήρησε μέχρι το 1982. Εργάστηκε ως κριτικός βιβλιων για την εφημερίδα The Times και ήταν συχνός εκφωνητής στο ραδιόφωνο. Από το 1984 μέχρι σήμερα είναι μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνών.

Η λογοτεχνική καριέρα του ξεκίνησε με την ποίηση, συμπεριλαμβανομένων έργων όπως το London Lickpenny (1973) και το The Diversions of Purley (1987). Το 1982 κυκλοφόρησε το The Great Fire of London, το πρώτο του μυθιστόρημα, που είναι παραλλαγή του μυθιστορήματος Little Dorrit του Καρόλου Ντίκενς. Το μυθιστόρημα αυτό έδωσε το έναυσμα για τον μεγάλο αριθμό μυθιστορημάτων που ο Ακρόιντ έχει γράψει μέχρι σήμερα. Όλα τα μυθιστορήματά του ασχολούνται με κάποιο τρόπο με την περίπλοκη αλληλεπίδραση του χρόνου και του χώρου και αυτού που ο Ακρόιντ αποκαλεί "το πνεύμα του μέρους". Ωστόσο, η μετάβασή του ως μυθιστοριογράφος ήταν απροσδόκητη. ΣΕ μια συνέντευξη με τον Πάτρικ ΜακΓκραθ το 1989, ο Ακρόιντ είπε :

Το απολαμβάνω, πιστεύω, αλλά δεν πίστευα ποτέ ότι θα γινόμουν μυθιστοριογράφος. Δεν ήθελα ποτέ να γίνω μυθιστοριογράφος. Δεν μπορώ να δημιουργήσω φαντασία. Δεν μου αρέσει. Είναι τόσο ασταθής. Όταν ήμουν νέος άνδρας ήθελα να γίνω ποιητής, έπειτα έγραψα ένα κριτικό βιβλίο, και δεν θυμάμαι να διάβασα ένα μυθιστόρημα μέχρι περίπου την ηλικία των 26 με 27.

Στα μυθιστορήματά του συχνά κάνει σύγκριση των ιστορικών γεγονότων με τα τρέχοντα γεγονότα του σήμερα (π.χ. The Great Fire of London, Hawksmoor, The House of Doctor Dee). Πολλά από τα μυθιστορήματα του Ακρόιντ παίζονται στα θέατρα του Λονδίνου και έχουν ως θέμα τους την συνεχώς μεταβαλλόμενη αλλά επίμονα σταθερή φύση της πόλης. Συχνά αυτό το θέμα μελετάται μέσα από τους καλλιτέχνες της πόλης, κυρίως τους συγγραφείς της : τον Όσκαρ Ουάιλντ στο The Last Testament of Oscar Wilde (1983), μια ψεύτικη αυτοβιογραφία του Ουάιλντ ; τους Nicholas Hawksmoor, Christopher Wren και Sir John Vanbrugh στο Hawksmoor (1985) ; τους Thomas Chatterton και George Meredith στο Chatterton (1987) ; τον John Dee στο The House of Dr Dee (1993) ; τους Dan Leno, Karl Marx, George Gissing και Thomas De Quincey στο Dan Leno and the Limehouse Golem (1994) ; τον John Milton στο Milton in America (1996) ; τον Charles Lamb στο The Lambs of London.

Προσωπική ζωή

Ο Ακρόιντ είχε μια μακρόχρονη σχέση με τον Μπράιαν Κουν, έναν Αμερικανό χορευτή που γνώρισε στο Γέιλ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Ακρόιντ μετακόμισε στο Ντέβον με τον Κουν. Ωστόσο, ο Κουν διαγνώστηκε με καρκίνο και πέθανε το 1994. Ο Ακρόιντ επέστρεψε στο Λονδίνο. Το 1999 υπέστη καρδιακή προσβολή και ήταν σε κώμα επί μια εβδομάδα.

Σε μια συνέντευξή του το 2004, ο Ακρόιντ ανέφερε ότι δεν έχει κάνει άλλη σχέση μετά τον θάνατο του Κουν και ότι ήταν "πολύ χαρούμενος που είμαι ελεύθερος".

Εργογραφία

Ποίηση

• 1971 Ouch!
• 1973 London Lickpenny
• 1987 The Diversions of Purley and Other Poems

Φαντασία

• 1982 The Great Fire of London
• 1983 The Last Testament of Oscar Wilde
• 1985 Hawksmoor
• 1987 Chatterton
• 1989 First Light
• 1992 English Music
• 1993 The House of Doctor Dee
• 1994 Dan Leno and the Limehouse Golem (also published as The Trial of Elizabeth Cree)
• 1996 Milton in America
• 1999 The Plato Papers
• 2000 The Mystery of Charles Dickens
• 2003 The Clerkenwell Tales
• 2004 The Lambs of London
• 2006 The Fall of Troy
• 2008 The Casebook of Victor Frankenstein
• 2009 The Canterbury Tales – A Retelling
• 2010 The Death of King Arthur: The Immortal Legend – A Retelling
• 2013 Three Brothers

Δοκίμια-Βιογραφίες

• 1976 Notes for a New Culture: An Essay on Modernism
• 1978 Country Life
• 1979 Dressing Up: Transvestism and Drag, the History of an Obsession
• 1980 Ezra Pound and His World
• 1984 T. S. Eliot
• 1987 Dickens' London: An Imaginative Vision
• 1989 Ezra Pound and his World (1989)
• 1990 Dickens
• 1991 Introduction to Dickens
• 1995 Blake
• 1998 The Life of Thomas More
• 2000 London: The Biography
• 2001 The Collection: Journalism, Reviews, Essays, Short Stories, Lectures
• 2002 Dickens: Public Life and Private Passion
• 2002 Albion: The Origins of the English Imagination
• 2003 The Beginning
• 2003 Illustrated London
• 2004 Escape From Earth
• 2004 Ancient Egypt
• 2004 Chaucer Brief Lives
• 2005 Shakespeare: The Biography
• 2005 Ancient Greece
• 2005 Ancient Rome
• 2005 Turner Brief Lives
• 2007 Thames: Sacred River
• 2008 Coffee with Dickens (with Paul Schlicke)
• 2008 Newton Brief Lives
• 2008 Poe: A Life Cut Short
• 2009 Venice: Pure City
• 2010 The English Ghost
• 2011 London Under
• 2011 The History of England, v.1 Foundation
• 2012 Wilkie Collins Brief Lives
• 2012 The History of England, v.2 Tudors
• 2014 The History of England, v.3 Civil War (also available as Rebellion: The History of England from James I to the Glorious Revolution)
• 2014 Charlie Chaplin
• 2015 Alfred Hitchcock
• 2016 The History of England, v.4 Revolution
• 2017 Queer City

Τηλεόραση

• 2002 Dickens (BBC)
• 2004 London (BBC)
• 2006 The Romantics (BBC)
• 2007 London Visions (BBC)
• 2008 Peter Ackroyd's Thames (ITV)
• 2009 Peter Ackroyd's Venice (BBC)

Βραβεία

• 1984 Fellow of the Royal Society of Literature
• 1984 Heinemann Award (joint winner) for T. S. Eliot
• 1984 Somerset Maugham Award for The Last Testament of Oscar Wilde
• 1984 Whitbread Biography Award for T. S. Eliot
• 1985 Guardian Fiction Prize for Hawksmoor
• 1985 Whitbread Novel Award for Hawksmoor
• 1988 Booker Prize for Fiction – nomination (shortlist) for Chatterton
• 1998 James Tait Black Memorial Prize (for biography) for The Life of Thomas More
• 2001 South Bank Show Annual Award for Literature for London: The Biography
• 2003 British Book Awards Illustrated Book of the Year – nomination (shortlist) for Illustrated London
• 2003 CBE
• 2006 Foreign Honorary Member of the American Academy of Arts and Sciences