Παθολογική ζήλεια
Η παθολογική ζήλεια, αλλιώς παρανοϊκή ζήλεια ή Σύνδρομο του Οθέλλου, είναι ψυχολογική διαταραχή, κατά την οποία το άτομο διακατέχεται από την έμμονη ιδέα ότι ο/η σύντροφος ή εραστής του διατηρεί ερωτικές σχέσεις με τρίτο άτομο χωρίς αυτό να μπορεί να αποδειχθεί στην πράξη.[1] Η ζήλια μπορεί να συνοδεύεται από κοινωνικά μη αποδεκτή ή αφύσικη συμπεριφορά.[1] Τα συχνότερα ψυχοπαθολογικά συμπτώματα της διαταραχής είναι παραληρηματικές σκέψεις και έμμονες ιδέες. Θεωρείται υποκατηγορία της παρανοϊκής διαταραχής.[1]
Η διαταραχή εμφανίζεται όταν το άτομο κατηγορεί επανειλημμένα τον/την σύντροφό του για απιστία με βάση ασήμαντα, ελάχιστα ή καθόλου αποδεικτικά στοιχεία, χρησιμοποιώντας φυσιολογικά καθημερινά γεγονότα ως απόδειξη για τους ισχυρισμούς του. Σε αντίθεση με άλλες παραληρηματικές διαταραχές, το άτομο που υποφέρει από παθολογική ζήλια μπορεί να καταφύγει σε πράξεις καταδίωξης, κυβερνοπαρακολούθησης, σαμποτάζ ή βίας. Η πάθηση μπορεί να εντοπιστεί στο πλαίσιο της σχιζοφρένειας ή της παράνοιας, όπως στην διπολική διαταραχή, αλλά επίσης συσχετίζεται με αλκοολισμό και σεξουαλική δυσλειτουργία. Έχει επίσης παρατηρηθεί μετά από νευρολογική ασθένεια.
Η ονομασία «Σύνδρομο του Οθέλλου» οφείλεται στον χαρακτήρα του Οθέλλου από το έργο του Σαίξπηρ, ο οποίος δολοφονεί τη γυναίκα του λόγω της ψευδούς πεποίθησης ότι υπήρξε άπιστη.