Παναγιώτης Βουδούρης
Ο Παναγιώτης (Πάνος) Βουδούρης (12 Αυγούστου 1893 - 15 Ιουλίου 1963) ήταν Έλληνας επιχειρηματίας, πολιτικός, αντιστασιακός, στρατιωτικός και συγγραφέας. Εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 1951 και 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό. Επανεξελέγη στις εκλογές του 1956 με την ΕΡΕ στην ίδια περιφέρεια.
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Πάνος Βουδούρης γεννήθηκε στη Νέα Φιγαλεία Ηλείας (παλαιά ονομασία - Ζούρτσα) στις 12 Αυγούστου 1893 από τον Κώστα Π. Βουδούρη επονομαζόμενο και "Καπετάνιο" και την Αθανασία χήρα Κόπιτσα από το Στροβίτσι[1].
Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική εκστρατεία ως έφεδρος αξιωματικός[2].
Εργάσθηκε ως Διευθυντής του Οργανισμού Υδραυλικών Έργων Μακεδονίας (1936-1940)[2].
Μεταξύ 1922 και 1936 ανέπτυξε μεγάλη επιχειρηματική-οικονομική δραστηριότητα: Ασφαλιστής, αντιπρόσωπος ξένων οίκων, της ελληνικής υποδηματοποιίας “Τιτάν”, ενοικιαστής ιχθυοτροφείων λιμνών Αρτζάνης-Αματόβου, κατασκευαστής ενός τότε πορθμείου Καραβουλίου-Γουμένισσας στον Αξιό ποταμό, μύλου αλέσματος σιτηρών στην ίδια περιοχή, ιδρυτής εργοστασίου ηλεκτροφωτισμού Καλαμαριάς Θεσ/νίκης, συνιδιοκτήτης εκμεταλλεύσεως Ύδατος Νιγρίτας, ανάδοχος Ιαματικών Πηγών Ν. Απολλωνίας Θεσ/νίκης (την τελευταία επιχείρηση διατήρησε η οικογένειά του για πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του, μέχρι το 1985).
Μεταξύ του 1936 και του 1941 διετέλεσε Διευθυντής- Προσωπάρχης της Εταιρείας Υδραυλικών ΄Εργων Μακεδονίας (Ε.Τ.Υ.Ε.Μ.) και Πρόεδρος του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Μακεδονίας.
Ηγετικό στέλεχος οργανώσεων Εθνικής Αντίστασης (ΕΔΕΣ, ΠΑΟ,ΕΚΚΑ, κ.ά.) κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής. Συμμετείχε στην “Υπηρεσία Διαφυγής” που φυγάδευε προς την Αίγυπτο (διαμέσου του Αγίου Όρους), Άγγλους που δεν είχαν κατορθώσει να ακολουθήσουν το εκστρατευτικό τους σώμα κατά την αποχώρησή του από την Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941 και την εγκατάσταση ασυρμάτου στην Β. Ελλάδα για την παροχή πληροφοριών προς το συμμαχικό Στρατηγείο της Μ. Ανατολής[3][4]
Έγραψε το βιβλίο “Υπό το φως της αλήθειας: Αι οργανώσεις Αντιστάσεως Βορείου Ελλάδος” (1948) ως "Έφεδρος Αξιωματικός"[5].
Εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης με τον Ελληνικό Συναγερμό στις εκλογές του 1951 και 1952 και με την ΕΡΕ στις εκλογές 1956. Διετέλεσε Νομάρχης Έβρου (1941), Σάμου[2] και αντιπρόεδρος της Βουλής (22/11/1955-11/1/1956)[6].
Απέκτησε τρία παιδιά από δύο γάμους: την Αθανασία με την πρώτη σύζυγό του Λούλα το γένος Κουμένου, και με τη δεύτερη σύζυγό του Ιωάννα το γένος Χωματά, τον Κωνσταντίνο Βουδούρη (1936-2004) ιατρό, διδάκτορα Παν/μίου, Διευθυντή Ρευματολόγο σε Γεν. Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και τον Χρήστο Βουδούρη, έμπορο υφασμάτων, επίσης στη Θεσσαλονίκη.
Απεβίωσε την 16η Ιουλίου 1963[7]. Τον συνόδευσαν στη τελευταία του κατοικία ο τότε Δήμαρχος Θεσ/νίκης, υπουργοί, βουλευτές, πολιτευτές και πλήθος φίλων του. Τιμές απέδωσαν δύο Φιλαρμονικές, κατατέθηκαν υπερτριάκοντα στέφανοι και εξεφωνήθησαν και δημοσιεύθηκαν δύο επικήδειοι σε εφημερίδες της Θεσσαλονίκης.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ "Η Ζούρτσα" - EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΖΟΥΡΤΣΑΝΩΝ ΑΘΗΝΑΣ Αρ. Φύλλου 44. Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1994.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Κουκουνάς, Δημοσθένης (2016). ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ (ΤΡΙΤΟΣ ΤΟΜΟΣ) 1950-1974. Αθήνα: HISTORIA. σελ. 35. ISBN 9789604541751.
- ↑ Ιωαννίδης, Γιάννης Β. (1960). 'Ελληνες και Ξένοι Κατάσκοποι Στην Ελλάδα. Αθήνα: Σ.Δαρέμα. σελ. 222-224.
- ↑ Τριάρχης, Φώτης (23 Οκτωβρίου 1994). «Αξιωματικοί της χωροφυλακής ενημέρωναν τους συμμάχους». Εφημερίδα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ".
- ↑ Μυλωνάς, Γεώργιος (Μάρτιος 2018). «Η δράση των Αξιωματικών στη Δυτική Μακεδονία την περίοδο της Κατοχής,μέσα από τα αρχεία της Υπηρεσίας Στρατιωτικών Αρχείων (Υ.Σ.Α.)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2021.
- ↑ Μητρώον Βουλευτών Περιόδων 1946-1974
- ↑ «Εφημερίδα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" σελ. 8». 17 Απριλίου 1963.