Πανκασίλα

Η Πανκασίλα είναι η επίσημη, θεμελιώδης φιλοσοφική θεωρία της Ινδονησίας. Το όνομα προέρχεται από δύο λέξεις που προέρχονται αρχικά από τα σανσκριτικά: "pañca" ("πέντε") και "śīla" ("αρχές", "εντολές"), οι οποίες είναι:

Ketuhanan yang Maha Esa (Πίστη σε έναν και μοναδικό Θεό) Kemanusiaan yang adil dan beradab (Δίκαιη και πολιτισμένη ανθρωπότητα) Persatuan Indonesia (Η ενότητα της Ινδονησίας) Kerakyatan yang dipimpin oleh hikmat kebijaksanaan dalam permusyawaratan/perwakilan (Δημοκρατία καθοδηγούμενη από την εσωτερική σοφία στην ομοφωνία που προκύπτει από τις συζητήσεις μεταξύ των αντιπροσώπων) Keadilan sosial bagi seluruh rakyat Indonesia (Κοινωνική δικαιοσύνη για όλους τους Ινδονήσιους) Η νομική διατύπωση ης Πανκασίλα περιέχεται στην τέταρτη παράγραφο του προοιμίου του Συντάγματος της Ινδονησίας.

Ιστορικό

Το 1942, η Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας εισέβαλε και κατέλαβε τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες. Μετά από αποτυχίες στον πόλεμο του Ειρηνικού, οι Ιάπωνες υποσχέθηκαν μελλοντική αυτοδιοίκηση για την Ινδονησία και τον Σεπτέμβριο του 1943 ίδρυσαν το Κεντρικό Συμβουλευτικό Συμβούλιο (CAC) στην Ιάβα, υπό την προεδρία του προπολεμικού ακτιβιστή ανεξαρτησίας Σουκάρνο. Στις 15 Νοεμβρίου 1944, στην τέταρτη σύνοδο του CAC, ο Σουκάρνο έδωσε μια ομιλία που απαριθμούσε πέντε κατευθυντήριες γραμμές για τη ζωή για το ινδονησιακό έθνος. Αυτά είχαν παραχθεί από μια επιτροπή με επικεφαλής τον Σουκάρνο και ονομάστηκαν «Πέντε Υποχρεώσεις». Στη 1 Ιουνίου 1945, ο Σουκάρνο απευθύνθηκε στον λαό, αποτυπώνοντας τις αρχές της Πανκασίλα