Παύλος Ράπτης
Ο Παύλος Ράπτης (29 Φεβρουαρίου 1936[3] - 21 Νοεμβρίου 2021, Βαρσοβία) ήταν Έλληνας τραγουδιστής της όπερας (τενόρος).[3]
| Παύλος Ράπτης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 29 Φεβρουαρίου 1936 Τρίλοφος Καστοριάς |
| Θάνατος | 21 Νοεμβρίου 2021[1] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Μουσική Ακαδημία «Ιγκνάτσι Γιαν Παντερέφσκι» στο Πόζναν |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονωδός μουσικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | d:Q11796432 Αργυρό Μετάλλιο για Αξία στον Πολιτισμό - Gloria Artis[2] |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Ράπτης γεννήθηκε στον Τρίλοφο, ένα ορεινό χωριό κοντά στα σύνορα με την Αλβανία,[3] 30 χλμ δυτικά της Καστοριάς, με τρεις διαφορετικές ημερομηνίες να αναφέρονται ως ημερομηνία γέννησής του. Κατά τη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, έφυγε από τη χώρα με τους γονείς του το 1947 και, μετά από στάσεις στην Αλβανία και στη Ρουμανία, πήγε στην Πολωνία το 1950 χωρίς τους γονείς του. Δεν ήταν λίγοι οι Έλληνες που χρησιμοποίησαν αυτή την οδό διαφυγής εκείνη την εποχή, Κάποιοι επέστρεψαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1980, αλλά πολλοί έμειναν στην Πολωνία. [4] Πρώτα παρακολούθησε μια επαγγελματική σχολή στο Ζγκοζέλετς, αλλά μετά από σύσταση δασκάλου του μπόρεσε να εγγραφεί στο Μουσικό Λύκειο του Στσέτσιν, όπου έμαθε τραγούδι και βιολί και από το οποίο αποφοίτησε το 1955. Στο Στσέτσιν διηύθυνε μια χορωδία αποτελούμενη από 75 Έλληνες πρόσφυγες, με την οποία εμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών το 1955 στη Βαρσοβία.
Ο Ράπτης σπούδασε από το 1955 στην Κρατική Σχολή Όπερας του Πόζναν στην τάξη του Καζίμιες Τσαρνέτσκι.[3] Το 1961 έκανε το ντεμπούτο του στην Όπερα του Βρότσουαφ στο έργο Αλιείς μαργαριταριών του Ζωρζ Μπιζέ. Από το 1962 έως το 1988 τραγούδησε στο Μεγάλο Θέατρο στο Λοτζ, όπου έπαιξε το 1967 στον Ριγκολέττο του Τζουζέπε Βέρντι, το 1969 στον Faust του Σαρλ Γκουνό, το 1971 στο Το κορίτσι της Δύσης του Τζάκομο Πουτσίνι και το 1980 στην Η Ιταλίδα στο Αλγέρι (L'italiana in Algeri) του Τζοακίνο Ροσσίνι. Τραγούδησε επίσης από το 1974 έως το 1988 στο Μεγαλο Θέατρο στη Βαρσοβία. Είχε και πολυάριθμες εμφανίσεις στο εξωτερικό, όπως π.χ. από το 1979 τακτικά σε διάφορα γιουγκοσλαβικα θέατρα όπερας. Ήταν ο τενόρος σολίστ στην παγκόσμια πρεμιέρα του Te Deum του Κσίστοφ Πεντερέτσκι στην Ασίζη το 1980. Από το 1988 ανήκε στο σύνολο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στην Αθήνα.
Εκτός από όπερες, τραγούδησε επίσης ελληνικά λαογραφικά τραγούδια που είχαν γίνει ήδη επιτυχίες και έκανε αρκετούς δίσκους με αυτό το ρεπερτόριο. Κυκλοφόρησε επίσης δίσκο στη Γιουγκοσλαβία με ελληνικά τραγούδια που τραγουδήθηκαν στα σερβοκροατικά.
Οικογένεια Επεξεργασία
Ο Ράπτης νυμφεύτηκε την τότε μαθήτρια ξένων γλωσσών Χελένα Σκίμπα το 1961. Το ζευγάρι απέκτησε έναν γιο.
Δισκογραφία (επιλογή) Επεξεργασία
- 1962: Pieśni Błękitnego Adriatyku, PNM L 0405
- 1972: Pod Niebem Południa - Pieśni Włoskie I Greckie, PNM XL 0533
- 1974: Operatic arias, PNM SX 1170
- 1981: με την Τερέσα Μάι-Τσιζόφσκα: Miłosne Duety Operowe, PNM SX 2101
- 1984: Biseri Grčke Muzike (Μαργαριτάρια Ελληνικής Μουσικής), PGP RTB 2121565
Βραβεία (επιλογή) Επεξεργασία
- 2011: Αργυρό Μετάλλιο για Αξία στον Πολιτισμό - Gloria Artis[5]
Διαδικτυακοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Δισκογραφία Παύλος Ράπτης στο Discogs
- Βαρσοβία. Nie żyje Paulos Raptis , e-teatr.pl, 22. Νοεμβρίου 2021 (πολωνικά)
- Odszedł Paulos Raptis, operalodz.com, 24 Νοεμβρίου 2021 (πολωνικά)
- Paulos Raptis - głos szczerozłoty, maestro.net.pl
- Παύλος Ράπτης, εικονικό μουσείο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ελληνικά)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ eretikos
.gr /media /thlipsi-pethane-o-tenoros-paylos-raptis /461814 /. - ↑ Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Πάνεκ, Βάτσουαφ. «Paulos Raptis – głos szczerozłoty» (PDF). maestro.net.pl (στα Πολωνικά).
- ↑ Stefan Troebst, Silesia balcanica. Die Ankunft von Griechen, Makedoniern und Bosnien-Polen in Niederschlesien 1946 bis 1950, in: Heimat und Fremde. Migration und Stadtentwicklung in Görlitz und Zgorzelec seit 1933. Beiträge der Tagung „Lebenswege ins Ungewisse“, 26.–27. Februar 2009 im Schlesischen Museum zu Görlitz. Hrsg. v. Martina Pietsch. Görlitz: Schlesisches Museum 2010, σελ. 88–99; nachgedruckt in Stefan Troebst, Zwischen Arktis, Adria und Armenien, 2017, ISBN 978-3-412-50757-2, σελ. 144–153, εκεί σελ. 150: εκτός από τον Ράπτη, εδώ αναφέρονται και η ποπ τραγουδίστρια Ελένη Τζόκα και ο ποιητής Νίκος Χατζηνικολάου..
- ↑ «Wręczenie medali Gloria Artis». mkidn.gov.pl (στα Πολωνικά). 22 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2021.