Πείθων του Αγήνορα
Ο Πείθων του Αγήνορα (πέθανε το 312 π.Χ.) ήταν αξιωματικός της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ινδία, και κατόπιν ανέλαβε την σατραπεία της Βαβυλωνίας από το 316 έως το 312 π.Χ., μέχρι τον θάνατο του στη μάχη της Γάζας το 312 π.Χ.
| Πείθων του Αγήνωρα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 312 π.Χ. |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης σατράπης |
Ινδική επικράτεια Επεξεργασία
Ο Πείθων σημείωσε πολλές στρατιωτικές επιτυχίες κατά τις εκστρατείες στην Ινδία, και πρωτοαναφέρεται ως διοικητής τάγματος φάλαγγας τον Ιανουάριο του 325 π.Χ. στην εκστρατεία κατά των Μαλλών στο δυτικό Παντζάμπ. Μετά τις επιτυχίες του αυτές, ο Αλέξανδρος τον διόρισε αντιβασιλέα της περιοχής του Ινδού γύρω στο 325 π.Χ..[1] Η περιοχή βρισκόταν ανάμεσα στη σύζευξη των ποταμών Ινδό και Ακεσίνη (σημερινός Τσενάμπ) και έως την θάλασσα στα νότια, στα ανατολικά δε της περιοχής οι Παροπαμισάδες διαχειρίζονταν από τον Οξυάρτη, πατέρα της Ρωξάνης, και στα βόρεια διοικούσε ο Φίλιππος (γιος του Μαχάτα). Αργότερα, ο Πείθωνας κατέστειλε την εξέγερση του Ινδού βασιλιά Μουσικάνου στην κορυφή του Ινδού ποταμού, καταστρέφοντας τις πόλεις που ήλεγχε, και πουλώντας τους κατοίκους των πόλεων αυτών ως σκλάβους.
Η θέση του Πείθωνα επιβεβαιώθηκε με τη Συμφωνία της Βαβυλώνας το 323 π.Χ.[2] μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, καθώς και δύο χρόνια αργότερα με τη Συμφωνία του Τριπαράδεισου το 321 π.Χ., όπου ο Πείθωνας θα διαχειριζόταν την περιοχή πέρα από το Ινδοκούς, ανάμεσα στους άλλους σατράπες της περιοχής, Οξυάρτη στα ανατολικά, και τους Ινδούς Πώρο και Ταξίλη στις περιοχές γύρω από τον Ινδό ποταμό και την πρωτεύουσα της περιοχής Πάταλα.
Σύμφωνα με άλλες πηγές, κάποια στιγμή διορίστηκε επίσης και σατράπης του Παντζάμπ.
Απώλεια εδαφών Επεξεργασία
Το 317 π.Χ., ένας άλλος Μακεδόνας αξιωματικός με το όνομα Πείθων, ο σατράπης της Μηδίας, προσπάθησε να θέσει υπό τον έλεγχο του τους παραπάνω σατράπες στα ανατολικά της αυτοκρατορίας. Τα Μακεδονικά στρατεύματα στην Ινδία στάλθηκαν να τον αντιμετωπίσουν, αποδυναμώνοντας έτσι τις άμυνες των Ελληνικών θέσεων απέναντι στην υπόλοιπη Ινδική επικράτεια, και ένα χρόνο αργότερα ο Πείθωνας (γιος του Αγήνορα) αποχώρησε από την Ινδία το 316 π.Χ. για την Βαβυλώνα.
Σε αυτό το χρονικό σημείο, ο Τσαντραγκούπτα Μαουρύα, ξεκίνησε την επέκταση του βασιλείου του από τον Γάγγη προς τα βορειοδυτικά, κατακτώντας τις περιοχές που έλεγχαν οι Μακεδόνες και οι σύμμαχοι τους και αφού προηγουμένως είχε φροντίσει οι τοπικοί άρχοντες τους να δολοφονηθούν[2]. Αργότερα, ο Τσαντραγκούπτα αντιμετώπισε τον ίδιο τον Σέλευκο ο οποίος εκστράτευσε εναντίον του, και κατάφερε να τον κερδίσει στις μάχες κοντά στον Ινδό ποταμό. Σύντομα σύναψε συμμαχία μαζί του και παντρεύτηκε την κόρη του Σέλευκου, ώστε να σταθεροποιηθεί η ειρήνη. Ο Τσαντραγκούπτα θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους Ινδούς βασιλιάδες όλων των εποχών, και ήταν αυτός που ένωσε την Ινδία σε ενιαίο κράτος για πρώτη φορά.
Σατράπης της Βαβυλώνας (315-312 π.Χ.) Επεξεργασία
Το 315 π.Χ., ο Πείθων του Αγήνορα, διορίστηκε σατράπης της Βαβυλωνίας από τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο, και συμμετείχε στην πλευρά του στην διαμάχη εναντίον του Κάσσανδρου και Πτολεμαίου το 314 π.Χ.. Ο Πείθων ήταν υπό τη διοίκηση του Νέαρχου, πρώην ναύαρχο του Αλέξανδρου, ο οποίος με τη σειρά του καθοδηγούνταν από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, γιό του Αντίγονου. Στη Mάχη της Γάζας το φθινόπωρο του 312 π.Χ., η Ελληνιστική Αίγυπτος του Πτολεμαίου ήταν η νικήτρια της πολεμικής σύγκρουσης, κατά την διάρκεια της οποίας ο Πείθων σκοτώθηκε.