Οξυάρτης
Ο Οξυάρτης (Περσικά: وخشارد (Χουξάθρα[2]), ήταν Βάκτριος πολέμαρχος, και πατέρας της Ρωξάνης, της συζύγου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
| Οξυάρτης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 4ος αιώνας π.Χ. |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κυβερνήτης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ρωξάνη[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | σατράπης |
Πρώτες αναφορές
ΕπεξεργασίαΟ Οξυάρτης ήταν τοπικός πολέμαρχος της Βακτριανής και Σογδιανής, ορεινών περιοχών στα νοτιοανατολικά του σημερινού Αφγανιστάν και Τουρκμενιστάν. Το όνομα του αναφέρεται αρχικά ως ένας από τους άρχοντες που συνόδευσαν τον Πέρση Βήσσο, ο οποίος ήταν ο διοικητής της Βακτριανής και ο στρατηγός που δολοφόνησε τον Δαρείο Γ΄ ώστε να γίνει ο ίδιος αυτοκράτορας στη θέση του μετά την ήττα στα Γαυγάμηλα. Κατά την υποχώρηση τους προς τον Ώξο ποταμό στη Σογδιανή το 329 π.Χ..[3], ο Βήσσος τελικά συνελήφθη από τους Μακεδόνες και εκτελέστηκε. Ο Οξυάρτης κατέφυγε πίσω στον τόπο καταγωγής του, και τοποθέτησε την γυναίκα και τις κόρες του στον βράχο της Σογδιανής, ισχυρό πέτρινο οχυρό σε απόκρημνη βουνοκορφή το οποίο φαινόταν απόρθητο και αδύνατο να κατακτηθεί, και έκανε ετοιμασίες ώστε να αντιμετωπίσει τα προελαύνοντα Μακεδονικά στρατεύματα προς το οχυρό.
Ρωξάνη
ΕπεξεργασίαΟ Αλέξανδρος βρήκε τρόπο με ένα έξυπνο τέχνασμα ψυχολογικού πολέμου να κατακτήσει το οχυρό, με πολύ λίγες απώλειες και για τις δύο πλευρές, κατά την Πολιορκία του βράχου της Σογδιανής. Με την παράδοση του οχυρού, ο Αλέξανδρος φέρθηκε στους αιχμάλωτους με σεβασμό και μεγαλοψυχία, και την ίδια στιγμή γοητεύτηκε από την ομορφιά της κόρης του Οξυάρτη, Ρωξάνης, και αποφάσισε να την κάνει γυναίκα του. Ο Οξυάρτης μαθαίνοντας τα νέα αυτά, επέσπευσε τις διαδικασίες για την πλήρη υποταγή της περιοχής που έλεγχε στον Αλέξανδρο, ο οποίος και τον δέχτηκε με μεγάλες τιμές και επισημότητα. Ο Οξυάρτης διοργάνωσε μια μεγάλη γιορτή και γιόρτασε τον γάμο της κόρης του με τον Αλέξανδρο το 327 π.Χ.[4]. Σύντομα μετά, με την παρέμβαση του Οξυάρτη παραδόθηκαν και άλλα απομακρυσμένα οχυρά της περιοχής υπό άλλους πολέμαρχους, και κατόπιν ο Αλέξανδρος τον διόρισε επίσημα σατράπη της επαρχίας των Παροπαμισάδων στην βορειοδυτική Ινδία.[5]
Μετέπειτα
ΕπεξεργασίαΣτη θέση αυτή παρέμεινε και μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ., κατά την Συμφωνία της Βαβυλώνας το 323 π.Χ. και την Συμφωνία του Τριπαράδεισου το 321 π.Χ..[6]
Αργότερα, συμμάχησε με τον Ευμένη, αλλά μετά τον θάνατο του τελευταίου, σύναψε ειρήνη με τον Αντίγονο, ο οποίος ήταν ικανοποιημένος με την θεωρητική υποταγή του Οξυάρτη, μια και το έβρισκε δύσκολο να απαλλαγεί από αυτόν.[7] Είναι πιθανό πως πέθανε πριν την εκστρατεία του Σέλευκου στην Ινδία, καθώς αναφέρεται πως η περιοχή των Παροπαμισάδων δόθηκε στον Τσαντραγκούπτα της Ινδίας από τον Σέλευκο, και δεν γίνεται καμιά αναφορά στο όνομα του Οξυάρτη.[8]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Роксана» (Ρωσικά)
- ↑ «http://www.iranicaonline.org/articles/oxyartes». Εξωτερικός σύνδεσμος στο
|title=(βοήθεια) - ↑ «Αρριανού, Ανάβασης, iii. 28».
- ↑ Αρριανός, iv. 18-20, Κούρτιος Ρούφιος, Historiae Alexandri Magni, viii. 4, Στράβωνας, Γεωγραφία, xi. 11, Πλούταρχος, Παράλληλοι Βίου, "Αλέξανδρος", 47
- ↑ Αρριανός, iv. 21, vi. 15, Κούρτιος, ix. 8, Πλούταρχος, 58
- ↑ Διόδωρος ο Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη, xviii. 3, 39; Ιουστίνος, Επιτομή του Πομπήιου Τρόγου, xiii. 4; Φώτιος, Βιβλιοθήκη, cod. 82, cod. 92
- ↑ Διόδωρος ο Σικελιώτης, xix. 14, 48
- ↑ Στράβωνας, xv. 2