Πελεγρίνος Α΄ της Ακουιλέια
Ο Πελεγρίνος Α΄ [α], ιταλ.: Pellegrino I d'Aquileia, αποκαλούμενος επίσης Προσκυνητής του Όρτενμπουργκ[4] (απεβ. 8 Αυγούστου 1161) από τον Οίκο του Σπόνχαϊμ ήταν πατριάρχης της Ακουιλέια στη βόρεια Ιταλία από το 1130 έως το 1161.
| Πελεγρίνος Α΄ της Ακουιλέια | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 8 Αυγούστου 1161 Ούντινε |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ούλριχ Α΄ της Καρινθίας και Ιουδήθ της Βάδης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πατριάρχης της Ακυληίας (1130–1161)[2] πατριάρχης[3] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν μέλος μίας ευγενικής οικογένειας του Tρεντίνo, των αρχόντων του Πόβο. [5] Ήταν νεότερος γιος του Ούλριχ Α΄ δούκα της Καρινθίας από τη σύζυγό του Ιουδήθ του Μπάντεν. [6] Διορίστηκε πατριάρχης της Ακουιλέια το 1130. Διαδέχθηκε τον πατριάρχη Γεράρδο (1122–1128). [7] Ήταν πιστός υποστηρικτής των βασιλέων Κορράδου Γ΄ και Φρειδερίκου Α΄ της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του αγώνα τους εναντίον της Ρώμης. [5] Έφτασε σε συμφωνία «ειρήνης και φιλίας» (pax et amicitia) με τον Κορράδο Α΄ αρχιεπίσκοπο του Σάλτσμπουργκ (απεβ. 1147), σύμφωνα με την οποία ο τελευταίος συμφώνησε να πληρώσει τα δέκατα (φόρο) στην Aκουλέια για εκείνα τα ακίνητα, που η αρχιεπισκοπή του κατείχε στο πατριαρχείο. [4] [β] Το παράδειγμα του Κορράδου Α΄ ακολουθήθηκε από δεσμεύσεις να πληρώσουν τα δέκατά τους και οι άλλους παρόντες, όταν επιτεύχθηκε η συμφωνία, την Πεντηκοστή. [4] Το 1146 παρενέβη ενώπιον του πάπα Ευγένιου Γ΄ στη Μπρέσια. [8]
Το 1150 ήρθε σε σύγκρουση με τον Ενγκελμπέρτο, από την οικογένεια των κομήτων της Γκορίτσια, ο οποίος υπέβαλε αξίωση κατά των περιουσιακών στοιχείων της εκκλησίας της Ακουιλέια. [9] Ο Ενγκελμπέρτο ήρθε στη συνάντηση οπλισμένος και συνέλαβε τον Πελεγρίνο. Ωστόσο, υπό την πίεση των άλλων φεουδαρχών, ο Eνγκελμπέρτο αναγκάστηκε να απελευθερώσει γρήγορα τον πατριάρχη.
Το 1158 ο Πελεγρίνος παρακολούθησε τον βασιλιά Φρειδερίκο Α΄ της Γερμανίας στη Συνέλευση (Dieta) της Ρονκάλια, που πραγματοποιήθηκε κοντά στην Πιατσέντζα. [8] Ήταν ηγετική φυσιογνωμία στη σύνοδο της Παβίας το 1160, όπου ο αντιπάπας Βίκτωρ Δ΄ αναγνωρίστηκε από ορισμένους από τους καρδινάλιους, με την υποστήριξη του βασιλικού λεγάτου. [5] Ο Πελεγρίνος απεβίωσε στις 8 Αυγούστου 1161. [10] Τον διαδέχθηκε ο πατριάρχης Ουλρίκο ντι Τρέβεν. [7]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. ortenp. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ ortenp.
- ↑ WIAG-Pers-EPISCGatz-03825-001.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Eldevik 2012, σελ. 262.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Pellegrino I patriarca di Aquileia: Treccani.
- ↑ Craig 1954, σελ. 59.
- ↑ 7,0 7,1 Patriarchal See of Aquileia: GCatholic.
- ↑ 8,0 8,1 Annales Tergestinorum Tomo III.
- ↑ Zanin 2010, σελ. 243.
- ↑ Societa Istriana de Archeologicia 1910, σελ. 218.
Πηγές
Επεξεργασία- «Annales Tergestinorum Tomo III». Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2013.
- Craig, William D. (1954). Germanic Coinages (Charlemagne through Wilhelm II).
- Eldevik, John (2012). Episcopal Power and Ecclesiastical Reform in the German Empire: Tithes, Lordship and Community, 950–1150. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9780521193467.
- «Patriarchal See of Aquileia». GCatholic. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2013.
- Pellegrino I patriarca di Aquileia. Treccani. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2013.
- Societa Istriana de Archeologicia (1910). «Atti e Memorie» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2013.
- Zanin, Luigi (2010). «L'EVOLUZIONE DEI POTERI DI TIPO PUBBLICO NELLA MARCA FRIULANA DAL PERIODO CAROLINGIO ALLA NASCITA DELLA SIGNORIA PATRIARCALE» (PDF). Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2013.
Σημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ "Pellegrinus" is a latinisation of his Italian name, Pellegrino, which comes from the proper Latin form Peregrinus. This translates into both German and English as Pilgrim.
- ↑ The Vita Chuonradi archiepiscopi, a biography of Conrad, says that "at the time of the feast of Pentecost, [Conrad] with honour and fraternal charity called on the patriarch Pilgrim, [and] as if it were a gift of all his possessions which he had in the patriarchate, of his own accord gave the tithe and confirmed the privilege, and peace and friendship between himself and [Pilgrim] was constituted for perpetuity" (cum in festo pentecoste Pilgrimum patriarchum honoris pariter et fraternae caritatis gratia vocasset, quasi pro munere de omnibus possessionibus suis quas in patriarchatu habebat, ultro decimam dedit et privilegio confirmavit, et pacem atque amiciciam inter se et illum perpetuam constituit)[4]