Βικιπαίδεια

Περιχάραξις Μυσίας

Συντεταγμένες: 39°45′54.32″N 27°38′30.98″E / 39.7650889°N 27.6419389°E / 39.7650889; 27.6419389

Η Περιχάραξις ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην κεντρική Μυσία της Μικράς Ασίας. Βρισκόταν στα βορειοδυτικά της πόλης Αδριανού Θήραι (σημ. Μπαλικεσίρ της Τουρκίας), ενώ δεν απείχε πολύ μακριά από τους πρόποδες του ομηρικού όρους Ίδη.

Περιχάραξις (Μυσία)
Χάρτης
Είδοςαρχαία πόλη
Γεωγραφικές συντεταγμένες39°45′54″N 27°38′31″E
ΧώραΤουρκία
δεδομένα (π)

Ο Γερμανός κλασικός αρχαιολόγος Theodore Wiegand (1864-1936), ο οποίος επισκέφθηκε την περιοχή το 1902,[1] τοποθετεί τον αρχαίο οικισμό Περιχάραξις[2][3][4][5] και το κοντινό μεταλλείο στην ευρύτερη περιοχή της σύγχρονης τουρκικής κωμόπολης Μπάλιας ή Βάλιας (τουρκικά: Balya), αναφερόμενης και ως Μπάλια Καραϊντίν ή Μπάλια Μαντέν (από το γαλλικό maden = μεταλλείο).[6]

Τα μεταλλεία της περιοχής ήταν γνωστά από την αρχαιότητα και η εκμετάλλευσή τους άρχισε, κυρίως μετά το 133 π.Χ., από τους βασιλείς της Περγάμου.[6] Στην περιοχή της Μπάλιας, οι σύγχρονοι ερευνητές τοποθετούν μεγάλο αριθμό αρχαίων ευρημάτων, μέσω των οποίων βρίσκουν σαφείς ενδείξεις ελληνιστικής κατοχής.[7][8] Για τον Τέοντορ Βίγκαντ, τα ερείπια στην Μπάλια αντιπροσωπεύουν σαφώς την Περιχάραξη, καθώς παρατήρησε, στις αρχές του 20ου αιώνα, ότι οι χωρικοί της περιοχής προσέφεραν προς πώληση στους συλλέκτες ως επί το πλείστον ρωμαϊκά νομίσματα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εξορυκτική δραστηριότητα πιθανώς είχε κορυφωθεί εκεί κατά τους ρωμαϊκούς αυτοκρατορικούς χρόνους.[7]

Κοντά στον οικισμό της Περιχάραξης βρισκόταν επίσης η κώμη με το όνομα Εργαστήριον ή Εργαστήρια,[3] η οποία τοποθετείτο μεταξύ Περγάμου και Κυζίκου, σήμερα επίσης στην ευρύτερη περιοχή της Μπάλιας. Ο γνωστός γιατρός της αρχαιότητας Γαληνός (γεννήθηκε το 131 μ.Χ.), σε σύγραμμά του αναφέρει επίσης την κώμη αυτή, ενώ και ο Ιεροκλής, γεωγράφος του 6ου αι. μ.Χ., ονομάζει τον οικισμό αυτόν Εργαστήριον.

Μερικοί σύγχρονοι ιστορικοί έχουν εκφράσει την υπόθεση πως από την Περιχάραξι πέρασε ο Απόστολος Παύλος κατά τη δεύτερη αποστολική περιοδεία του, στην πορεία του από την Αντιόχεια της Πισιδίας προς την Αλεξάνδρεια της Τρωάδας.[9] Άλλωστε, το ήδη υπάρχον από την αρχαιότητα οχυρό ανακατασκευάστηκε ως βυζαντινό. Ακόμη και σήμερα σώζονται υπολείμματα των τειχών του, ένας πύργος, καθώς και κυλινδρική υδατοδεξαμενή.[10]

Το τουρκικό όνομα Balya θεωρείται παραφθορά της ελληνικής λέξης Παλαιά.[6] Ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων, από την Αμάσεια (πέθανε το 19 μ.Χ.), γράφει: «Έστι δε η Παλαιά, κατοικία τις ούτω καλουμένη, διέχουσα των Ανδείρων εκατόν και τριάκοντα σταδίους».

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Theodor Wiegand, «Reisen in Mysien[νεκρός σύνδεσμος]», Mitteilungen, Athen 1904, p. 254-339, Université de Lorraine - Archives Paul Perdrizet (στα γερμανικά).
  2. ↑ David Magie, "Roman Rule in Asia Minor", Volume 2 (Notes): "To the End of the Third Century After Christ", Princeton University Press, 2017, ISBN 1400887747, ISBN 9781400887743, p. 798: "A road running westward through western Mysia led by way of the silver-mines at Pericharaxis to Adramyttium".
  3. ↑ 3,0 3,1 Stephen G. Wilson, Michel Desjardins, "Text and Artifact in the Religions of Mediterranean Antiquity: Essays in Honour of Peter Richardson", "Studies in Christianity and Judaism", Wilfrid Laurier Univ. Press, 2006, ISBN 0889205515, ISBN 9780889205512, p 78: "Text and Artifact": Pericharaxis: (Ruge 1937b; Wiegand 1904: 254-339; Magie 1950: 1.44, 798, 803-804; Jones 1971: 88; Pernicka et al. 1984: 540-49, 572; Pernicka 1987: 649; this site is probably near Balia Maden); Ergasteria: (Burchner 1909; Cramer 1832: 1.58; Jones 1971: 88, 90; it is uncertain whether this mining area near Balia Maden was being exploited by the Romans in the first century);".
  4. ↑ Günther A. Wagner, Ernst Pernicka, Hans-Peter Uerpmann, "Troia and the Troad: Scientific Approaches, "Natural Science in Archaeology", Springer Science & Business Media, 2013, ISBN 366205308X, ISBN 9783662053089, p. 153: "Wiegand (1904) localised the ancient mining site of Pericharaxis in Balya".
  5. ↑ Harold N. Fowler, "Archaeological Discussions", "American Journal of Archaeology", Vol. 9, No. 4 (Oct. - Dec., 1905), pp. 455-498, p.466: "Travels in Mysia". In athen. Mitth. XXIX, 1904, pp. 254-339 (4pls.; 47 figs.), TH. WIEGAND gives the results (chieftly topographical) of his travels in Mysia in 1902: The ancient mines at Pericharaxis (modern Balia Maden).
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Σταματόπουλος, Δημήτριος (27 Νοεμβρίου 2002). «Μπάλια». Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού - Μικρά Ασία. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2023. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Noah Kaye, “The Skeleton of the State:” The Fiscal Politics of Pergamon, 188-133 B.C.E. Αρχειοθετήθηκε 2022-01-20 στο Wayback Machine., University of California-Berkeley, Ancient History and Mediterranean Archaeology, 2012, p. 117: "On the site of Balya, the survey catalogued a tremendous number of ancient cuttings, but also clear evidence of Hellenistic occupation" and §182: "For Weigand 1904, the remains at Balya represent the site of Pericharaxis. He noticed that the villagers were offering mostly Roman coins for sale and concluded that the mining activity would have reached its peak in imperial times. The identification of Balya as Pericharaxis is often repeated in the literature, e.g., Gentner et al. 1980, 180 and Panagopoulou 2007, 318. However, see RE, sv., Pericharaxis. See also Pernicka et al. 1984, 548, for Kastell Kadikalessi, 5km north of Balya, a site Wiegand himself explored, as Pericharaxis. What is interesting to notice is the extent of settlement along the Pergamon-Cyzicus road in this period, regardless of their toponyms".
  8. ↑ Ernst Pernicka, "Early Bronze Age Metallurgy in the North-East Aegean", DOI 10.1007/978-3-662-05308-9_10, ISSN 1613-9712, p. 152-153: 3.2.3 Balya (TG 18)/Balikesir Province.
  9. ↑ Robert Jewett, "Mapping the Route of Paul`s `Second Missionary Journey - From Dorylaeum to Troas[νεκρός σύνδεσμος]", in "Tyndale Bulletin", 48.1, p.p. 1-22, 1997, p. 10-11: "Pericharaxis > near Balia Madén > Roman mining center" and §39: "Not in Strabo or Mitchell; W. Rtige, 'Pericharaxis', PaulyW 19.720 observes that the location is fixed by an inscription, and that the area has many graves of slaves from Roman times who apparently worked the silver mines; T. Wiegand, 'Reisen in Mysien', Athenische Mittheilungen 39 location in pre-Roman times; Jones, Cities, 88 observes that the name means 'stockade' and that Galen refers to it as Ergasteria 'the works', i.e. a mining camp. E. Pernicke's investigations between 1975-83, reported in 'Archäometallurgische Untersuchungen in Nordwestanatolian', Jahrbuch des römisch-germanischen Zentralmuseums Mainz 31 (1984) 533-99 indicated mining from Hellenistic through Byzantine times at Pericharaxis (540-49, 572) with extensive Roman remains north of Balia Madén, a clearly visible road (548) and Roman bridge (572). In 'Erzlagerstatten in der Agais und ihre Ausbeutung im Altertum', Jahrbuch des römisch-germanischen Zentralmuseums Mainz 34 (1987) 649, Pernicke explicitly identifies Pericharaxis as a Hellenistic and Roman mining site".
  10. ↑ Δέσποινα Στυλιανίδου, «Μπάλια, η πρώτη μας ρίζα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Περιχάραξις_Μυσίας&oldid=10124575"