Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αγγλίας

Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αγγλίας[1][2] (αγγλικά: The Football Association) η οποία είναι γνωστή ως The FA, αποτελεί τον ανώτατο οργανισμό διοίκησης του ποδοσφαίρου στην Αγγλία. Ιδρύθηκε το 1863 και είναι η παλαιότερη ποδοσφαιρική ομοσπονδία στον κόσμο. Είναι υπεύθυνη για την εποπτεία όλων των πτυχών του ερασιτεχνικού και του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Αγγλία.

Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αγγλίας
Ίδρυση26  Οκτωβρίου 1863
ΈδραΣτάδιο Γουέμπλεϊ
ΜέλοςIFAB (από 1886), FIFA (από 1905) και UEFA (από 1954)
ΠρόεδροςΟυίλιαμ, Πρίγκιπας της Ουαλίας
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Σελίδα στο Linkedin
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομοσπονδία

Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία είναι μέλος της UEFA και της FIFA και κατέχει μόνιμη έδρα στο Διεθνές Ποδοσφαιρικό Συμβούλιο (IFAB), το οποίο είναι υπεύθυνο για τους Κανόνες του Παιχνιδιού. Όντως η πρώτη ποδοσφαιρική ομοσπονδία, δεν χρησιμοποιεί το εθνικό όνομα «Αγγλία» στην ονομασία της. Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία εδρεύει στο Στάδιο Γουέμπλεϊ, στο Λονδίνο.

Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία είναι υπεύθυνη για πολλές διοργανώσεις, με πιο γνωστό το Κύπελλο Αγγλίας. Είναι επίσης υπεύθυνη για τις εθνικές ανδρών, γυναικών και νέων της Αγγλίας. Επίσης, όλες οι αγγλικές, επαγγελματικές ομάδες ποδοσφαίρου είναι μέλη της FA.

Αιώνες πριν από την πρώτη συνεδρίαση της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας στη Freemasons' Tavern στην Great Queen Street του Λονδίνου στις 26 Οκτωβρίου του 1863, δεν υπήρχαν διεθνώς αποδεκτοί κανόνες για το άθλημα του ποδοσφαίρου. Σε κάθε δημόσιο σχολείο, το παιχνίδι είχε τους ξεχωριστούς κανόνες. Αλλά όταν τα παιδιά περνούσαν στο πανεπιστήμιο, ακολούθησε χάος, καθώς κάθε παίκτης χρησιμοποιούσε διαφορετικούς κανόνες, οπότε το 1848 τα μέλη του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ επινόησαν και δημοσίευσαν μια σειρά από κανόνες οι οποίοι έγιναν ευρέως αποδεκτοί με την ονομασία Κανόνες του Κέμπριτζ. Το 1850, ένα άλλο σύνολο κανόνων, οι Κανόνες του Σέφιλντ, χρησιμοποιήθηκαν από αρκετούς συλλόγους στο βόρειο τμήμα της Αγγλίας.

Στις 26 Οκτωβρίου του 1863, έντεκα ποδοσφαιρικοί σύλλογοι και εκπρόσωποι σχολείων, συναντήθηκαν με σκοπό να συμφωνήσουν κοινούς κανόνες. Τα ιδρυτικά σωματεία που ήταν παρόντα κατά την πρώτη συνεδρίαση ήταν η Μπερνς Κλαμπ, Σίβιλ Σέρβις ΦΚ, η Κρουζέιντερς ΦΚ, η Φόρεστ οφ Λέιτονστοουν (αργότερα ονομάστηκε Γουόντερερς), η NN (Νόου Νέιμς) Κλαμπ (Κίλμπουρν, Λονδίνο), η αρχική Κρίσταλ Πάλας, η Μπλάκχιθ, η Κένσινγκτον Σκου, η Περσέιβαλ Χάουζ (Μπλάκχιθ), η Σάρμπιτον και η Μπλάκχιθ Προπάιατρι Σκουλ. Η Τσάρτερχαουζ έστειλε τον αρχηγό της, Μ.Φ. Χάρτσορν, όμως αυτός αρνήθηκε να παρευρεθεί.[3] Πολλά από αυτά τα σωματεία δεν υφίστανται πλέον ή αγωνίζονται στο άθλημα του ράγκμπι γιούνιον (rugby union).

Καθοριστικό ρόλο για τη δημιουργία της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (FA) και του σύγχρονου ποδοσφαίρου έπαιξε ο Εμπενίζερ Κομπ Μόρλευ. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας το 1863. Το 1862, ως αρχηγός του Μόρτλεϊκ Κλαμπ (Mortlake-based club), έγραψε στην εφημερίδα Bell's Life την άποψή του για μια διοικούσα αρχή σχετικά με το άθλημα, που οδήγησε στην πρώτη συνάντηση στην ταβέρνα Freemasons και στη δημιουργία της FA. Υπήρξε ο πρώτος γραμματέας της FA (1863-1866), ο δεύτερος πρόεδρος της (1867-1874) και συνέταξε τους "Κανόνες του Παιχνιδιού" (γνωστοί και ως "Κανόνες του Λονδίνου") στο σπίτι του στο Μπερνς του Λονδίνου. Ως παίκτης, έλαβε μέρος στο πρώτο ποδοσφαιρικό αγώνα το 1863.

Η πρώτη έκδοση των κανόνων για το σύγχρονο παιχνίδι, καταρτίστηκε σε μια σειρά από έξι συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην ταβέρνα Freemasons, από τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέμβριο. Κατά την τελευταία συνεδρίαση, ο Φ.Μ. Κάμπελ (πρώτος ταμίας της FA και εκπρόσωπος της Μπλάκχεαθ) απέσυρε την ομάδα του από την FA λόγο της διαγραφής δύο κανόνων κατά την προηγούμενη συνεδρίαση, τον πρώτο που επέτρεπε το τρέξιμο με την μπάλα στο χέρι και τον δεύτερο, κατά τον οποίο επιτρεπόταν η τρικλοποδία και το κράτημα του αντιπάλου. Ορισμένοι σύλλογοι ακολούθησαν αυτούς τους κανόνες και δεν εντάχθηκαν στην FA, αλλά αντ' αυτού το 1871 συγκρότησαν την Ομοσπονδία Ράγκμπι (RFU). Ο όρος soccer χρονολογείται από την περίοδο της διάσπασης (ποδοσφαίρου και ράγκμπι) και εννοεί ότι το ποδόσφαιρο (association football) παίζεται σύμφωνα με τους κανόνες της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (FA).

Το εναρκτήριο παιχνίδι με τους νέους κανόνες της FA είχε αρχικά προγραμματιστεί στο Μπάτερσι Παρκ (Battersea Park) στις 2 Ιανουαρίου του 1864, αλλά τα ενθουσιώδη μέλη της FA δεν μπορούσαν να περιμένουν το νέο έτος, οπότε διεξήγαγαν ένα πειραματικό παιχνίδι στο Μόρτλεϊκ (Mortlake) στις 19 Δεκεμβρίου του 1863 μεταξύ της Μόρλεϊζ Μπερνς (Morley's Barnes) και της γειτονικής Ρίτσμοντ (δεν ήταν μέλος της FA), το οποίο κατέληξε σε μια λευκή ισοπαλία 0–0. Η πλευρά της Ρίτσμοντ προφανώς δεν εντυπωσιάστηκε από τους νέους κανόνες, διότι στη συνέχεια βοήθησε στο να διαμορφωθεί η Ένωση Ράγκμπι (RFU) το 1871. Το παιχνίδι στο Μπάτερσι Παρκ αναβλήθηκε για μια εβδομάδα, και το πρώτο παιχνίδι στο οποίο έγινε επίσημα χρήση των κανόνων της FA πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 9 Ιανουαρίου του 1864. Στα μέλη των αντιπάλων ομάδων για αυτό το παιχνίδι, που επιλέχθηκαν από τον Πρόεδρο της FA Άρθουρ Πέμπερ (Αrthur Pember) και το Γενικό Γραμματέα Εμπενίζερ Κομπ Μόρλευ (E.C. Morley) περιλαμβάνονται πολλοί γνωστοί ποδοσφαιριστές της εποχής εκείνης.

 
Φωτογραφία του αρχικού χειρόγραφου «Κανόνες του παιχνιδιού» για το ποδόσφαιρο συντάχθηκε για λογαριασμό της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας από τον Εμπενίζερ Κομπ Μόρλευ το 1863. το οποίο εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Ποδοσφαίρου του Μάντσεστερ.

Μετά τον πρώτο αγώνα, ο οποίος πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τους νέους κανόνες της FA, δόθηκε η πρόποση "Επιτυχία στο ποδόσφαιρο, ανεξάρτητα από τη κοινωνική τάξη ή την θρησκεία".[4]

Ο Τσάρλς Άλκοκ (Charles Alcock) από το Χάροου Σκουλ (Harrow School) των Γουόντερερς εξελέγη στην επιτροπή της FA το 1866 και ως ο πρώτος πλήρους απασχόλησης γραμματέας και ταμίας το 1870. Αυτός εμπνεύστηκε τη δημιουργία του Κυπέλλου Αγγλίας, (Football Association Cup)[5] της μακροβιότερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης στον κόσμο, το 1871. Δεκαπέντε σύλλογοι συμμετείχαν στο να αγοραστεί ένα τρόπαιο για το θεσμό. Στο πρώτο τελικό του Κυπέλλου, ο οποίος πραγματοποιήθηκε στο Δι Όβαλ (The Oval) στις 16 Μαρτίου του 1872, αγωνίστηκαν η Γουόντερερς και η Ρόγιαλ Εντζινίρς (Royal Engineers), μπροστά σε 2.000 θεατές.

Αυτός ο διαγωνισμός, αρχικά, περιλάμβανε κυρίως ερασιτεχνικές ομάδες, αλλά μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα άρχισε να κυριαρχείται από επαγγελματικούς συλλόγους που ήταν, ως επί το πλείστον, μέλη της Φούτμπολ Λιγκ η οποία είχε ιδρυθεί το 1888 και επεκτάθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1890.

Μετά από πολλά χρόνια αντιπαραθέσεων μεταξύ της Ομοσπονδίας του Λονδίνου (FA) και της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας του Σέφιλντ (Sheffield Football Association), οι υπεύθυνοι διεξαγωγής του Κυπέλλου Αγγλίας (FA Cup) αποδέχτηκαν το ότι ήταν απαραίτητο να υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο σύνολο κανόνων. Δύο σύλλογοι είχαν παίξει 16 αγώνες με διαφορετικούς κανόνες ( Κανόνες του Σέφιλντ, Κανόνες του Λονδίνου και Μικτούς Κανόνες). Τον Απρίλιο του 1877, ενσωματώθηκαν ορισμένοι από τους Κανόντες του Σέφιλντ.

Το 1992, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία πήρε τον έλεγχο της νεοσυσταθείσας Πρέμιερ Λιγκ (Premier League), η οποία αποτελούνταν από 22 σωματεία που είχαν αποσχιστεί από την Φερστ Ντιβίζιον της Φούτμπολ Λιγκ (Football League). Η Πρέμιερ Λιγκ, της οποίας οι ομάδες μειώθηκαν σε 20 το 1995, είναι ένα από τα πλουσιότερα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου στον κόσμο.[6]

Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία πρόκειται να γιορτάσει τα 150 έτη από την ίδρυσή της, αλλάζοντας το λογότυπό της. Το νέο λογότυπο διατήρησε τα τρία λιοντάρια, αλλά θα είναι σε χρυσό χρώμα και έχει επίσης γραμμένη την ονομασία "The FA" στο πάνω μέρος και "1863 150 years 2013" στο κάτω μέρος. Θα υπάρχουν, επίσης, μερικά αποσπάσματα των Κανόνων του Παιχνιδιού τα οποία γράφτηκαν κατά την πρώτη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην ταβέρνα Freemasons.[7]

Ποδόσφαιρο γυναικών

Επεξεργασία

Μέχρι το 1921, το ποδόσφαιρο γυναικών είχε γίνει όλο και πιο δημοφιλές μέσα από τα φιλανθρωπικά παιχνίδια στα οποία μετείχαν οι γυναικείες ομάδες κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε μια κίνηση που θεωρήθηκε ευρέως ως προκαλούμενη από τη ζήλια λόγο του ενδιαφέροντος πολυάριθμων φιλάθλων για τους αγώνες γυναικών που ξεπερνούσαν συχνά αυτούς των κορυφαίων ομάδων ανδρών, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (FA) απαγόρευσε όλες τις ομάδες γυναικών να παίζουν για λόγους που συνδέονται με την FA, επειδή το ποδόσφαιρο έβλαψε τα γυναικεία σώματα.[8][9]

Για αρκετές δεκαετίες αυτή η απόφαση σήμαινε ότι το ποδόσφαιρο γυναικών ουσιαστικά έπαψε να υπάρχει. Η κατάσταση αυτή αντιστράφηκε το 1969, όταν, μετά το αυξημένο ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο που προκάλεσε ο θρίαμβος του 1966 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας, ιδρύθηκε η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Γυναικών (WFA),[10] αν και χρειάστηκαν άλλα δύο χρόνια και μια εντολή από την UEFA για την άρση των περιορισμών που επιβλήθηκαν στα δικαιώματα συμμετοχής των γυναικείων ομάδων.[11] Μόνο το 1983 η WFA μπόρεσε να συνδεθεί με την FA ως «Κομητειακή Ομοσπονδία» και μόνο το 1993 η FA δημιούργησε την «επιτροπή ποδοσφαίρου γυναικών», επιφορτισμένη με τις δραστηριότητες του ποδυσφαίρου γυναικών στην Αγγλία.[12]

Εξαρτήσεις του στέμματος

Επεξεργασία
 
Εραλδικό έμβλημα της ομοσπονδίας

Οι ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες στα πλαίσια των εξαρτήσεων του στέμματος, Τζέρσεϊ, Γκέρνσεϊ και Νήσου Μαν, συνδέονται με την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αγγλίας (FA), παρά το γεγονός ότι έχουν ξεχωριστή ταυτότητα από εκείνη του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αγγλίας.[13] Θεωρούνται ως κομητειακές ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες από την FA. Ο Μάτ Λε Τίσιερ και ο Γκραμ Λε Σω εκπροσώπησαν την πλήρη εθνική αντιπροσωπευτική ομάδα της FA και γεννήθηκαν στο Γκέρνσεϊ και το Τζέρσεϊ αντίστοιχα.[13] Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Γκέρνσεϊ, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Νήσου Μαν και η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Τζέρσεϊ προσχώρησαν στην FA το 1903, το 1908 και το 1905 αντίστοιχα.[14][15][16]

Ο ανάλογος φορέας στη Βρετανική Υπερπόντια Περιοχή του Γιβραλτάρ, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Γιβραλτάρ εντάχθηκε στην FA το 1911 έως ότου έγινε αποδεκτή ως πλήρως αναγνωρισμένο μέλος της UEFA, ένα επίτευγμα που πραγματοποιήθηκε μετά από 14χρονη νομική μάχη. Ο Τζόζεφ Νούνιεζ, πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Γιβραλτάρ ισχυρίστηκε ότι «αποχώρησε μονομερώς» από την FA μετά από παρέμβαση του Τζέοφ Τόμσον.[14]

Ένα κενό έκλεισε το Μάιο του 2008 από τη FIFA, η οποία επέτρεψε στους παίκτες που γεννήθηκαν στις Νήσους της Μάγχης να επιλέξουν ποιο έθνος από το Ηνωμένο Βασίλειο θα εκπροσωπούν σε διεθνές επίπεδο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, οι Τρέβορ Γουντ από το Τζέρσεϊ και Κρις Τάρντιφ από το Γκέρνσεϊ αντιπροσώπευσαν τη Βόρεια Ιρλανδία.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αγγλίας | epo.gr
  2. «Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας | naftemporiki.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2013. 
  3. Football: The First Hundred Years; The Untold Story | page: 135
  4. Bell's Life in London and Sporting Chronicle, 16 January 1864; page 3, New Readerships
  5. «FOWNC newsletter 36, Rededication of the Memorial to Charles Alcock, Address by Geoff Thompson, Chairman of the FA». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2013. 
  6. Premier League wages keep on rising, Deloitte says
  7. Logo design
  8. Brennan, Patrick. «Women's Football». Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2014. 
  9. «The rebirth of women’s football: more than a century on, it’s a game worth watching». New Statesman. 17 Οκτωβρίου 2014. http://www.newstatesman.com/sport/2014/10/rebirth-women-s-football-more-century-it-s-game-worth-watching. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2014. 
  10. «History of Women's Football». Women's Sport and Fitness Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2014. 
  11. «Women's Football». London: Department for Culture, Media and Sport. 2006-07-18. http://www.publications.parliament.uk/pa/cm200506/cmselect/cmcumeds/1357/1357.pdf. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  12. «Women and Football». Spartacus Educational. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2014. 
  13. 13,0 13,1 «Islands lack competition — Pitman». BBC News. 25 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2014. 
  14. 14,0 14,1 Menary, Steve (2007). Outcasts! : the lands that FIFA forgot. Studley: Know the Score!. ISBN 978-1905449316. 
  15. «Anti-discrimination policy». GuernseyFA.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2014. 
  16. Junttila, Jukka. «Jersey» (PDF). junttila.net. σελ. 4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (pdf) στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία